به دانه
گیاهی درختچه ای یا درختی به ارتفاع تا هشت متر است كه شاخه های جوان آن پوشیده از كرك های نمدی است. برگ های آن مدور یا كم و بیش بیضوی، نوك تیز یا نوك كند، قاعده گرد یا كمی قلبی شكل است. كاسه گل دارای كرك های نمدی سفید بوده، گلبرگ ها سفید یا صورتی هستند. دانه های به كه داخل میوه است اندام دارویی گیاه را تشكیل می دهد. این دانه ها به رنگ قهوه ای روشن یا قهوه ای تیره بیضوی و مسطح هستند. زمان جمع آوری و خشك كردن دانه های به پس از رسیدن میوه و در فصل پائیزی است. خشك كردن دانه ها در دمای ۵۰-۴۰ درجه سانتیگراد انجام می شود. پراكنش به در ایران اكثراً در نواحی شمال و شمال غرب و خصوصاً استان های گیلان، مازندران، آذربایجان، لرستان و كرمانشاه است. ماده متشكله اصلی به دانه را موسیلاژ تشكیل می دهد كه كمی پس از مجاورت دانه با آب از سلول های اپیدرم پوشش دانه ترشح می شود. از به دانه در درمان التهاب مخاط های دهان و گلو و تسكین خشونت و گرفتگی صدا، سرفه و یبوست خفیف استفاده می شود و همچنین در صنایع دارویی به عنوان امولسیون كننده و سوسپانسیون كننده و در صنایع آرایشی- بهداشتی در فرآورده های پوستی، مرطوب كننده و ضدچین و چروك و فرآورده های مو (حالت دهنده ها و نرم كننده ها) مورد استفاده قرار می گیرد. در طب گذشته از به دانه در درمان گرفتگی صدا، سرفه، خشكی دهان و گلو همچنین در درمان سوختگی ناشی از آتش استفاده می كرده اند. از به دانه به عنوان یكی از اجزای داروی اكسپكتورانت به صورت خوراكی و موضعی استفاده می شود.
سحر شهنازی
منبع : روزنامه شرق
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.