مصایب کلیوی

دیربازی است كه با بیماری كلیوی مبارزه می‌كنند. چه كسی می‌داند برای مرهم زدن به دل رنجور آنها چه باید كرد. هر كس مشكلاتی دارد، ولی آیا پای صحبت ‌آنها بوده‌اید؟
گاه به این می‌اندیشیم كه بی‌تردید سلامت موهبتی غیرقابل انكار است، آیا تا امروز به حال كسی فكر كرده‌اید كه به دلیل دیابت كلیه‌هایش نارسا شده و ناچار تحت دیالیز قرار گرفته است.
این بیمار بعد از چند سال خسته و رنجور است و دیگر رگی برایش باقی نمی‌ماند. بیماری‌های قلبی‌- عروقی به او هجوم آورده‌اند. حال نمی‌داند چه كند؟ نوع دیگری از دیالیز كه نیازی به رگ خونی ندارد یعنی دیالیز صفاقی، جان وی را نجات می‌دهد.
ولی شاید اگر اول دیالیز صفاقی را انتخاب می‌كرد، حال حداقل از بیماری قلبی - عروقی رنج نمی‌برد.
● چه كسی می‌داند!
باید دیالیز صفاقی را دید و شنید همان‌طور كه دیالیز خونی دیده و شنیده می‌شود.او روزی كارمند بود ولی به دلیل انجام سه بار دیالیز در هفته كار خود را از دست داد. ماشینی دست و پا كرد تا امرار معاش كند ولی برای عمل قلب نیاز به پول داشت. ماشین خود را فروخت تا هزینه عمل را بپردازد. الان بیكار است. گذران زندگی، سختی‌های خاص خود را دارد. او به زن و دو دختر خود فكر می‌كند. سال آینده یكی از دخترانش دانشجو خواهد شد.
ولی او فقط به ظاهر خوشحال است. هزینه تحصیلش چه؟ همسر بی‌نوایش با مرارت تمام، زندگی‌شان را حفظ كرده است، هزینه درمان دیابت، بیماری قلبی، جراحی‌های عروقی، جراحی قلب و مخارج دو كودكی كه چند صباح دیگر برای خودشان خانمی خواهند شد. راستی اگر خواستگاری از راه برسد، چه كار می‌توان كرد؟
او با تمام دردهایی كه كشیده است؛ وقتی در مورد سلامت خویش سخن می‌گوید؛ خود را راضی می‌كند: <تو بیمارستان كه می‌ری، یه عالم مریضی‌های جورواجور می‌بینی.
شاید من خیلی از آنها بهتر باشم. آدم باید امیدوار باشد. خدا بزرگ است.> از پیوندش پرسیدم. با چهره‌ای گرفته، گفت: <پیوند! وضع رگ‌هام خیلی خرابه. نمی‌تونم. دكترا گفتن دیگه نمی‌شه. تازه اگه هم بشه، می‌دونی چقدر پول می‌خواهد؟)>
درست است، باید امیدوار بود ولی بیایید خودمان را جای او بگذاریم. می‌گویند به مشكلات زندگی بخندید. می‌گویند به مشكلات بگویید مساله، بعد یكی یكی آنها را حل كنید، ولی آیا او می‌تواند به تنهایی مسائل خود را حل كند؟ برای پیدا كردن راه حل باید واقع‌بین بود. پس طبیعی است كه با نداشتن توان جسمی و مالی، این طور به نظر می‌رسد كه مسائل كم‌كم بغرنج شوند. باید دنبال راه‌حلی بود. امید خود را از دست ندهید. برای كسانی كه مسائلی بغرنج دارند نیز راه‌حل‌هایی پیدا خواهد شد.
● حال یك بار دیگر مسائل را مرور می‌كنیم
پیشگیری بهتر از درمان است. پس دیابتی‌ها، كلیه‌های خودتان را فراموش نكنید. اگر در خانواده شما سابقه بیماری كلیوی وجود دارد، بیشتر مراقب باشید. فشارخون بالا را جدی بگیرید. در پی درمان عفونت‌هایتان باشید، حتی یك سرماخوردگی ساده می‌تواند كلیه‌ها را از بین ببرد.
زود مراجعه كنید با بروز كوچك‌ترین علامتی از جمله علائم گوارشی، عصبی، خونی، پوستی و تنفسی به پزشك مراجعه كنید. بررسی سالیانه می‌تواند به تشخیص سریع بیماری كلیوی كمك كند. اگر معلوم شد، كلیه‌هایتان آسیب دیدن، راجع به انواع درمان‌هایی كه برای شما وجود دارد، پرس‌وجو كنید. رژیم غذایی، داروها و آزمایش‌های خونی را پشت گوش نیندازید. با این كار زمان نیازتان به دیالیز به تعویق خواهد افتاد. اگر موقع دیالیزتان رسیده است، می‌توانید با آگاهی از روش‌هایی كه وجود دارد (دیالیز صفاقی، پیوند و دیالیز خونی) انتخاب صحیحی داشته باشید.
بعد از اینكه دیالیزتان شروع شد رژیم غذایی، ورزش و رژیم دارویی را كه به شما توصیه می‌شود، رعایت كنید. مشكلاتی را كه ممكن است با هریك از روش‌های درمانی برای شما بروز كند، از پزشك یا پرستارتان بپرسید و به موقع برای رفع آنها كوشش كنید.
به این ترتیب می‌توانید مدت زمان بیشتری از دیالیزتان بهره ببرید. واقع‌بینانه به پیوند فكر كنید. اطلاعات مربوطه را از پزشكتان بپرسید و زمانی كه این عمل برایتان رضایت‌بخش بود، این كار را انجام دهید.
تا حد امكان زندگی خویش را شبیه زمان قبل از دیالیزتان نگه دارید. اگر ورزش می‌كردید؛ تا حد امكان آن را ادامه دهید. اگر كار می‌كردید، سعی كنید آن را از دست ندهید، شاید بتوانید تغییراتی در محیط كار یا زمان دیالیز صفاقی‌تان انجام دهید تا قادر باشید مثل گذشته كار كنید. شاید بتوانید به صورت پاره‌وقت كار كنید تا به همودیالیزتان نیز برسید. كارهای دیگری را كه درباره آنها اطلاعات و تجربه‌ای دارید، انجام دهید. سعی كنید روابط خود را با خانواده، دوستان، اقوام و آشنایان حفظ كنید.

مرجان كثیرلو

منبع : روزنامه سلامت