روش نگهداری از ماهی دیسکس

دیسکس از خانواده سیچلایدها بوده و بومی آمریکای جنوبی می باشد. این ماهی ها تا حدود 18 – 15 سانتیمتر رشد می کنند. دیسکسها دارای انواع رنگاهی گوناگونند.

دیسکس از خانواده سیچلایدها بوده و بومی آمریکای جنوبی می باشد. این ماهی ها تا حدود 18 – 15 سانتیمتر رشد می کنند. دیسکسها دارای انواع رنگاهی گوناگونند. مانند دیسکس آبی، قهوه ایی، سبز که معمولا در 15 ماهگی بالغ می شوند . جفتها معمولا داخل گله خودشان همدیگر را انتخاب کنند. یکجفت مولد دیسکس خوب از تخمها مراقبت می کنند. و معمولا هر 15 روز یکبار تخمریزی انجام می دهند. آب دیسکسها باید دارای سختی 3 تا 5 درجه DH باشد و دمای آب آنها 27 درجه سلسیوس ثابت باشد و نیز باید تا حدودی اسیدی باشد . اگرچه دیسکوس ها ماهیان صلح جویی هستند ولی نگه داری آنها بصورت جداگانه در تانک توصیه می شود زیرا دمایی که آنها نیارمند آن هستند از دمای قابل تحمل بسیاری از گونه ها بالا تر است. و با وجود این بهتر است به ماهیان صلح جو و گرما دوست چون تترایل کاردنیال، لوچ دلقک و … نگه داری شوند. دیسکوس ها نباید با آنجل هایی که از بیماری انگلی رنج می برند نگهداری شوند.
دیسکس ها باید در تانکهای بزرگ و دراز با کف پوش نرم و لایه ای از گیاهان شناور به منظور کنترل و کمتر کردن نور نگهداری شوند. سنگ و یا صخره ها نباید به قدری بزرگ باشند که فضای شنا کردن را از آنها بگیرد. توجه ویژه ای نیز باید به کیفیت آب نمود. تعویض مرتب قسمتی ازآب یکی از نیاز های اساسی این ماهی هاست.
به دلیل این که تشخیص جنسیت آنها تا حدی مشکل است، بهترین راه داشتن 6 ماهی کوچک برای انتخاب جفت می باشد. اگر آنها در شرایت مطلوب نگهداری شوند( آب نرم و کمی اسیدی با تعویض هفتگی مقداری از آب ) دیسکوس ها راحت تر در آکواریوم تکثیر خواهند شد ولی باز هم تکثیر آنها امری مشکل است. دیسکسها تخمهایشان را روی اشیاء شیب دار می گذارند. معمولا 48 ساعت بعد از تخمگذاری تخمها باز خواهند شد.
لاروهای دیسکس سه روز احتیاج به هیچ غذایی ندارند چون از کیسه زرده ایی مجهز که در زیر شکم دارند تغذیه می کنند. از صبح روز چهارم بعد از تولد لاروها به بدن والدین خود می چسبند و از لعابی که از پوست آنها تراوش می شود تغذیه می شود تغذیه می کنند. بعضی معتقدند که تخمهای خراب و تجزیه شده که رشد باکتریها را همراه دارد می تواند غذای چند روز لاروهای دیسکس باشد ولی چیزی که ثابت شده است حضور والدین در هر حالت برای غذا دادن و پرورش لاروهای دیسکس کاملا واجب ضروری است. زمانیکه بچه ها بخوبی شنای آزاد پیدا کنند و بتوانند نوزادان میگو را بخورند می توان والدین را از آنها دور ساخت و مولدین را برای نوبت بعدی تخمریزی آماده ساخت. تعویض آب به رشد و شادابی بچه های دیسکاس کمک می کند. زیرا آب دیسکسها بر اثر مدفوع و غذاهای اضافی و مانده در آکواریوم آلوده و کمی اسیدی می شود که در نتیجه آب باعث سوختن لبه های باله و دم آنها خواهد شد. از طرفی دیگر بر اثر تبخیر آب املاح موجود در آب مانند نمکهای کلسیم و منیزیم باقی می مانند و آب را سنگین می کنند که برای دیسکسها قابل تحمل نیست. بنابراین بهتر است همواره باندازه ایی که آب تبخیر می شود. به همان اندازه هم شما آب از آکواریوم خارج کنید. سپس آب آماده و مناسب اضافه کنید تا همواره تعادل بین املاح موجود در آب و سختی آب برای دیسکسها برقرار باشد.
ماهیانی همچون سیچلاید و دسته سیمفیسادن (symphysodon) از خانواده Discus از دید بسیاری از پرورش دهندگان ماهیانی هستند که شدیدا به آب تازه و در نتیجه تعویض آب نیاز دارند. به این ترتیب Discus که به عنوان شاه ماهی آکواریم شناخته میشود ظاهری زیبا و جذاب و رفتاری فوق‌العاده دارد.
آب با دمای پایین استرس زاست و بمرور زمان باعث از بین رفتن Discus میشود و بخصوص باعث آسیب پذیر شدن نسبت به تاژکهای(Flagellate ) رودوی یا هگزامیتا میشود. بهترین دما برای این ماهی بین 30ـ28 درجه سانتیگراد است و دماهای بالاتر تا 32 درجه سانتیگراد برای زمانی که ماهی به خانه جدید خود منتقل میشود.دمای بالا نیروزاست و ازاین رو تا ماهی‌ها به محیط جدید عادت کنند برایشان مفید است. دمای بالای آب برای زمانی که ماهی تحت درمان است نیز مفید است چراکه سرعت سوخت و ساز بدن ماهی را افزایش میدهد و موجب تاثیر گذاری سریعتر داروها نیز میگردد
شما باید قبل از آوردن Discus خود به خانه تانک آب آماده و فیلترهای رشد کرده داشته باشید. این کار اشتباهی است اگر تصمیم دارید ابتدا ماهی را خریده و سپس تانک آن را آماده کنید چراکه این روش قبلا امتحان شده و در اکثر موارد نتایج نام مطلوبی بدست آمده.
اگر شما بدفعات یا بصورت مداوم آب را عوض نمیکنید فرقی نمیکند که شما چه فیلتری استفاده میکنید(تا زمانی که فشار زیادی نداشته باشد ). بسیاری از پرورش دهندگان Discus که از اسفنجهای بزرگ تصفیه کننده آب در تانکرهایی با حداکثر 110 لیتر آب (که زیاد شلوغ نیستند) استفاده میکنند از آن راضی هستند. برای تانکرهای بزرگ با تعداد بیشتر ماهی باید از سیستم تصفیه قویتری استفاده کرد. اگر شما در ابتدای کار هستید و از ماهی های کوچک نگهداری میکنید از نوع اسفنجی که باکتری‌های فیلتر زیستی در آن رشد کرده میتوانید براحتی استفاده کنید و اگر نمیتوانید صبر کنید تا باکتری‌ها بطور طبیعی رشد کنند میتوانید از باکتریهای مخصوص تسریع رشد آن استفاده کنید. با این کار امکان انتقال بیماری با یک اسفنج کهنه و پیر را نیز کاهش میدهید. برای 6 Discusجوان (5 تا 5.7 سانتیمتری) تانکری با 75 لیتر ظرفیت مناسب است و برای اینکه بتوانید از آن برای بلند مدت استفاده کنید تانکری 110 لیتری مناسب تر خواهد بود.
معمولا بهتر است که ما کار خود را با 6 ماهی شروع کنیم و حداقل این رقم 3 ماهی خواهد بود زیرا امکان دعوا بین دو Discus وجود دارد و ماهی سوم در واقع میتواند نقش میانجی و خنثی کننده حس پرخاش جویانه دو ماهی دیگر را داشته باشد. با وجود این ، در دعواهای بین Discus های کوچک امکان کشته شدن یکی از آنها وجود ندارد و این صحنه نه دیدنی است و نه اینکه سودی برای هیچیک از دو ماهی دارد. نهایتاً بهترین راه اینست که در ابتدا 3 جفت ماهی را در یک آکواریم قرار دهیم و بمرور زمان ماهیهای ضعیفتر را از این جمع خارج کنیم. در نهایت کار به جایی میکشد که تنها 2 ماهی در آکواریم خواهند ماند و این دو ماهی جفتی بسیار ارزشمند خواهند بود که احتمالا بزودی شروع به تخم ریزی خواهند کرد .