درمان پرخاش در کودکان

پرخاشگری در کودکان یکی از مشکلات بیشتر خانواده های امروزی است، مشکلی که اگر برطرف نشود، تاثیرات زیادی در زندگی کودک و خانواده خواهد گذاشت، برای درمان پرخاشگری در کودکانن اولین گام این است که نوع پرخاشگری آنها و علت آن را براساس توضیحاتی که ارائه شد شناسایی کنیم؛ و پرخاشگری را به صورت موردی برطرف نماییم. در این بخش از سایت آکاایران قصد داریم تا شما را با انواع پرخاشگری در کودکان و راه های درمان آن آشنا کنیم، با ما همراه باشید

img alt="Image result for ‫پرخاشگری کودکان‬‎" src="http://www.shabnamnews.com/images/upload/know/shabnamnews2812304896548406.jpg" />

پرخاشگری در کودکان,پرخاشگری کودکان,پرخاشگری کودک,پرخاشگری کودکان دبستانی,پرخاشگری کودک 2 ساله,پرخاشگری کودکان 3 ساله,پرخاشگری کودک 3 ساله,پرخاشگری کودکان در مدرسه,پرخاشگری کودکان پیش دبستانی,پرخاشگری کودکان زیر دو سال,پ

پرخاشگری در کودکان

- در مورد کودک پرخاشگری که الگو پذیری عامل این گونه رفتار او بوده، باید روی الگوی کودک کار کرد و راه های دیگری جز پرخاشگری را به آن الگو آموخت.

- اگر پرخاشگری در اثر ناکامی به وجود آمده باشد، بایستی کودک ناکام را در رسیدن به اهداف مطلوب و دوست داشتنی کمک کنیم.

- در مواردی که علت پرخاشگری اضطراب است، باید از نگرانی درونی و اضطراب کودک مطلع شویم.

ورزش کردن برای این کودکان بسیار مؤثر است و باعث تخلیه هیجانی می شود.

- در کشمکش های درونی بایستی کودک را از حالت دوگانگی خارج ساخت. کمک به کودکان در تصمیم گیری، باعث می شود که بیاموزند به حالت های دوگانه درونی خود پایان بخشند.

- در پاره ای از موارد، کودک افسرده پرخاشگری شدیدی از خود نشان می دهد. در این میان لازم است به این نکته پی ببریم که او چه چیز دوست داشتنی را از دست داده و چگونه می شود مورد از دست رفته را برای او جبران کنیم.

- در مورد پرخاشگری، شیطنت و مصرف دارو بایستی حتماً با پزشک متخصص ارتباط داشته باشیم تا کودک از نزدیک مورد معاینه قرار گیرد.

- هنگامی که کودک قربانی خشونت در مدرسه شده است، بایستی با مسئولان مدرسه صحبت کنیم و لازم است که ایشان طبق قانون و مقررات خاص با کودکان خشونت گرا برخورد کنند؛ و نیز کودکانی را که قربانی خشونت شده اند براساس رفتارهای خوبشان مورد تشویق و تأیید قرار دهند.

- چنانچه نوع پرخاشگری کودکک خصمانه است، بایستی کودک را از آزار و اذیت کردن دور کنیم تا مجبور نباشد برای تلافی و انتقام، افراد دیگر را اذیت کند؛ و اگر پرخاشگری از نوع وسیله ای است، بایستی راه های دیگری را جهت مطرح کردن کودک برگزینیم تا او ناچار نباشد از روش خشونت برای جلب توجه استفاده کند.

نتیجه گیری

به طور کلی خشونت و پرخاشگری بیشتر عامل بیرونی دارد و فقط در موارد خاص به علل درونی مربوط می شود. والدین در درجه اول، بایستی محرک های محیطی را که باعث تحریک خشم و ایجاد خشونت در فرزندشان می شود شناسایی و سپس برای رفع آن به کمک روان شناسان و متخصصان اقدام نمایند.