بافت سخت مننژ در اطراف مغز و همچنین مویرگهای ریز و بخش‌هایی از بافت کورتیکال مجاور آن در این فسیل به خوبی حفظ شده‌اند.
کشف بافت‌های نرم فسیلی به ویژه مغز بسیار نادر است که باعث شده درک تاریخ تکاملی این بافت‌ها مشکل باشد. به گفته محققان، دلیل اینکه این نوع خاص از بافت مغز به خوبی حفظ شده این است که مغز دایناسور پس از مرگ حیوان در اصل در آب بسیار اسیدی و با اکسیژن کم باقی مانده بود که به بافت اجازه داده پیش از تجزیه کامل به ماده معدنی تبدیل شوند.
یافته‌های این تحقیق در یک نشریه ویژه انجمن زمین‌شناسی لندن منتشر شده است.
انتهای پیام
دایناسور ایگوآنودون
ایسنا
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.