باستانشناسان تخمین میزنند که قدمت این اسکلت بین اواخر قرن دوازدهم میلادی و اوایل قرن چهاردهم میرسد.
برخلاف تمام تدفینها در این گورستان که سر متوفی رو به سمت غرب قرار میگرفت، سر این زن در جهت و راستای مخالف قرار داده شده است. نوع قرار گرفتن بدن او داخل قبر هم قسمت عجیبی دارد به طوری که بازوی راست و چپ آن را به جای این که کاملا صاف قرار دهند، به صورت خمیده گذاشته بودند.
عدم توجه در تدفین و نبود وسایل مخصوص دفن داخل قبر نشان میدهد که این زن به طبقه پایین اجتماعی تعلق داشته است. اما نکتهای که در اسکلت این زن خیلی جلب توجه میکرد قد و جثه بزرگ او بود. این زن حدود 2 متر و 15 سانتیمتر قد داشته است.
استخوانهای او از تناسب معمول برخوردار است که نشان میدهد این زن از بیماری «غولپیکری» رنج میبرد. در این بیماری، هورمون رشد بیش از حد از غدد هیپوفیز ترشح میشود. علاوه بر این، این زن از بیماری آکرومگالی نیز رنج میبرد که باعث بزرگ شدن استخوانها شده بود.
ستون فقرات این زن از نظر مفصلی مشکل داشته است که به احتمال زیاد به دلیل قد و وزن زیاد او ایجاد شده است. ضعیف بودن استخوانها نشان دهنده آن است که بازو و پای شکسته این زن در برههای از زمان دچار شکستگی شده بود.
غدههای موجود روی دندهها نیز نشان دهنده ابتلا به نوعی التهاب ریوی در او بوده است. محققان در بررسیهای خود تغییرات پوستی و مشکلات روانی را نیز اعلام کردند که حدس میزنند به خاطر ابتلا به غولپیکری و آکرومگالی بوده باشد.
محققان در برخی بررسیهای خود به این نتیجه رسیدند که این زن ممکن است به دلیل ابتلا به غولپیکری، از برخی مشکلات روانی شامل اضطراب، حساسیت شدید عاطفی، سردرگمی، غم و خشم رنج میبرده است. شواهد حاکی از آن است که بیماری غولپیکری تا پیش از قرن نوزدهم، یک بیماری ناشناخته بود.
آنا
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.