گل کاری گیاه دیفن باخیا
دوستدار محیطی سایه روشن است. مناسبترین موقعیت، زمانی فراهم می آید که در محلی پرنور و به دور از تابش مستقیم آفتاب قرار داشته باشد.
در صورتی که در محل کم نور و سایه برای مدت طولانی قرار گیرد، ساقه ها و برگهایش استحکام خود را از دست داده و رشد بی رویه می کنند. در این صورت گیاه زشت و بدقواره می شود و ساقه هایش خود را می اندازند. در محیط بسیار پرنور که نور آفتاب برای این گیاه مزاحمت ایجاد می کند، برگها زیبایی و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتاب سوختگی خواهند شد.
دیفن باخیای آمونا D_AMOENA
به نواحی حاره آمریکا تعلق دارد. این گونه، به طور متوسط شصت تا صد و بیست سانتی متر رشد می کند. برگهایش سبزند و لکه های سفید یا کرم دارند. طول برگهای آمونا پنجاه تا شصت سانتی متر است.
گونه دیگری به نام پیکتا D_PICTA که بومی برزیل و کلمبیاست، برگهایی به رنگ سبز همراه با لکه های سفید، کرم و یا نقره ای دارد.
گونه پیکتا چهل سانتی متر رشد می کند و طول برگهایش سی سانتی متر است.
در بعضی از واریته های پیکتا دمبرگها، شیری رنگند.
روش پرورش دیفن باخیا
گرما:
به طور کلی گیاهی گرمادوست است و در زمستان مناسبترین درجه حرارت 13 تا 18 درجه سانتی گراد و در تابستان بیشتر از بیست و چهار درجه سانتی گراد است.
موقعی که هوا خیلی گرم باشد، بهتر است به طور مرتب آب روی برگهایش پاشیده شود.
در هوای گرم اگر غبارپاشی نشود، برگهایش قهوه ای گشته، خود را جمع نموده و می ریزند. در این صورت بهتر است آن را به محل خنک منتقل کرده و آب بیشتری به آن بدهید.
در مورد اسپری کردن آب روی برگهایش به این نکته توجه داشته باشید که وقتی نور آفتاب روی برگهایش قرار دارد، نباید آنها را خیس کرد، زیرا در این صورت دچار سوختگی برگ گشته و روی پهنک برگ لکه های قهوه ای ظاهر خواهد شد.
نور:
دوستدار محیطی سایه روشن است. مناسبترین موقعیت، زمانی فراهم می آید که در محلی پرنور و به دور از تابش مستقیم آفتاب قرار داشته باشد.
در صورتی که در محل کم نور و سایه برای مدت طولانی قرار گیرد، ساقه ها و برگهایش استحکام خود را از دست داده و رشد بی رویه می کنند. در این صورت گیاه زشت و بدقواره می شود و ساقه هایش خود را می اندازند. در محیط بسیار پرنور که نور آفتاب برای این گیاه مزاحمت ایجاد می کند، برگها زیبایی و جلوه خود را از دست داده، دچار آفتاب سوختگی خواهند شد.
علامت آفتاب سوختگی، خشکی و قهوه ای شدن لبه و اطراف برگهاست.
آبیاری:
نیازش به آب متوسط است. در تابستان هر هفته دو تا سه بار و در زمستان فقط یک بار به آن آب بدهید.
روش دقیقتر برای پیدا کردن زمان آبیاری دیفن باخیا آن است که اجازه بدهید سطح خاک خشک شود. هر وقت خاک رطوبت خود را از دست داد و خشک شد، به آن آب بدهید. آب کم، موجب توقف رشد و ریزش برگها می گردد. البته ریزش برگهای دیفن باخیا ممکن است علتهای دیگری نیز داشته باشد.
دیفن باخیا به آب زیاد حساسیت دارد. اگر به طور بی رویه به آن آب بدهید، خیلی زود دچار پوسیدگی ساقه می گردد.
یک قارچ بیماری زا به نام «بوتری تیس» در مواقعی که رطوبت هوا زیاد بوده و گیاه در سرما قرار داشته باشد، یا آب زیادی به آن داده باشید، آبکی و لهیده شدن و پوسیدگی برگ و ساقه را به وجود می آورد. ضمنا برگهای پایینی زرد می شوند. بنابراین بهتر است جنس خاک و محلی را که گیاه در آن قرار دارد، از نظر نور و درجه حرارت بشناسید و با دقت و رعایت برنامه زمانبندی شده، به آن آب بدهید.
خاک:
مناسبترین خاک برای دیفن باخیا مخلوطی است از سه قسمت خاک جنگلی، خاک برگ، و یک قسمت خاک معمولی باغچه.
کودپاشی:
از اوایل بهار تا اواسط پاییز هر هفته یک بار به غلظت 3 گرم در لیتر کود تقویتی را در آب حل نموده و به گیاه بدهید.
تکثیر:
الف ـ در بهار قلمه هایی به طول ده سانتی متر از ساقه برداشته و به صورت عمودی در ماسه قرار دهید. (شکل 1)
(شکل 1)
ب ـ در بهار قلمه هایی به طول پنج سانتی متر از ساقه های ضخیم که دارای چند جوانه هستند، برداشت کرده و به صورت افقی در ماسه قرار دهید. (شکل 2)
(شکل 2)
ج ـ پاجوشهایی که کنار پایه اصلی سبز می شوند، از گلدان خارج کرده و به گلدان دیگری منتقل کنید. (شکل 3)
(شکل 3)
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.