واریان ؛روستایی که قایق سواری تنها راه ورود به آن است
ساعت 24-تا به حال با قایق سواری به روستایی در دامنه کوه رفته اید؟ اگر نرفتید و نمی دانستید چنین روستایی وجود دارد که قایق سواری تنها راه ورود به آن است حال بدانید این روستا وجود دارد روستایی که شما بارها و بارها از کنار آن رد شده اید ولی اطلاعی از وجود آن نداشتید. کمتر کسی است که جاده زیبا و سرسبز چالوس را ندیده باشد. جاده ای پرپیچ و خم با دلبری های وصف انگیزش که هر مسافری را برای رفتن به شمال ترغیب به انتخابش می کند. این روستا نیز در دل کوه های این جاده قرار دارد. که برای رسیدن به آن حتما باید سوار برقایق شد چون راه دیگری ندارد. نام این روستا واریان است.
ورودی واریان تقریبا در ۲۵ کیلومتری جاده چالوس است با تابلوی کوچکی که خواندنش نیاز به دقت دارد و روی آن نوشته: روستای واریان، مسیر اختصاصی اهالی روستای واریان، ورود افراد متفرقه ممنوع. بعد از جاده ای کوتاه باشیب نسبتا تند، نگهبانی از طرف سازمان آب حضور دارد که رفت و آمدها را کنترل می کند (حدود هفتاد درصد زمین های روستا جزو دارایی های سازمان آب است)، پشت سرش پارکینگ کوچکی که مخصوص سکنه واریان است به چشم می خورد.
رفت و آمد قایق به غیر از اینکه از ساعت 7.5 صبح تا 13 و از 15 تا 23شب است قاعده و قانون خاصی ندارد و انتظار رسیدن قایق حتی به 2ساعته هم می انجامد. در طول فصل تابستان به علت تردد زیاد تعداد قایق ها به 10 عدد هم رسیده و در تمام سال هر شب یک قایقران موظف است در روستا بماند تا اگر مسئله ای برای اهالی روستا پیشامد آنها را به جاده برساند.
محصول این روستا غلات و میوه و لبنیات و عسل است. شغل اهالی نیز زراعت و گله داری و کرباس بافی و گیوه سازی است دارای دبستان است.
پاکیزگی هوای واریان غیر قابل وصف است. زیرا ورود هرگونه ماشین، موتور و دوچرخه به آن ممنوع است.
پس از رفتن به روستا و گشت زنی در آن علاوه بردیدن مناظر بکر و بدیع طبیعی، متوجه مسائل کم نظیری می شوید از قبیل: نبودن مغازه سوپر مارکت، مشترک بودن حیاط خانه ها به دلیل نداشتن در و دیوار برای حیاط ها، وجود مسجد جامع با سرویس بهداشتی و ...
اگر می خواهید به این روستا بروید باید بدانید که رفتن به آن آداب خاصی دارد این گونه نیست که بتوانید مانند دیگر جاذبه‌های گردشگری استان به راحتی از آن بازدید داشته باشید. برای سفر به این روستا یا باید مهمان یکی از اهالی باشید یا آنجا خانه داشته باشید و یا با هماهنگی پیشین اجازه ورود به روستا را گرفته باشید.
اگر هریک از شما شرایط حضور در این روستا را دارید،حتما سری به آن بزنید و این شانس خود را از دست ندهید.
واریان زادگاه مهران رجبی
روستای واریان زادگاه مهران رجبی بازیگر معروف سینما وتلویزیون نیز است .پدر مهران رجبی علاوه بر کشاورزی و باغداری، چوپانی هم می کرد، برای همین طعم میوه و شیر و پنیر و گوشت تازه و سالم آن روزگار هنوز زیر دندانش است.
واریان تا کلاس پنجم ابتدایی بیشتر نداشت، برای همین خانواده مهران تصمیم گرفتند برای ادامه تحصیل فرزندانشان به طور موقت راهی کرج شوند، به همین دلیل یک خانه کوچک در کرج اجاره کردند، اما پایگاه اصلی آن ها همچنان روستا بود و همه تعطیلات از آخر هفته گرفته تا ایام تابستان و عید، دسته جمعی به روستا برمی گشتند. این روند تا پس از فارغ التحصیلی او از دانشگاه نیز ادامه داشت.
فقط پس از ازدواجش بود که به طور دائم در کرج مستقر شد. اما ورودش به دنیای بازیگری نتوانست بین او و روستایش جدایی بیندازد، برای همین همچنان به مانند گذشته از هر فرصتی برای فرار از شلوغی شهر استفاده کرده و به این روستا پناه می برد.
رجبی بارها گفته زندگی در روستا و طبیعت زیبایش آن چنان لذتی دارد که نمی توان از آن گذشت، اما از آنجا که زندگی در شهر راحت تر است، خیلی ها این راحتی را به زیبایی همراه با سختی روستا ترجیح می دهند. ولی او معتقد است یک روز برای همیشه به روستا بازخواهد گشت تا زندگی توام با آرامش آنجا را با تمام وجود دوباره تجربه کند.
قایق عروس به جای ماشین عروس
رجبی در باره خاطراتش از عروسی اش می گوید :مادر عروسی هایمان رسم خاصی داریم. به این شکل که وقتی قرار است عروس به خانه بخت برود، او را سوار قایق کرده و به وسط هل می دهند. خانواده داماد هم با قایقی دیگر به استقبال عروس رفته و او را تحویل می گیرند و به این سمت آب می آورند تا به خانه بخت برود. دیگر اعضای خانواده و مهمانان هم کنار سد و دور آب قدم می زنند و گروه موسیقی محلی را همراهی می کنند و به پایکوبی می پردازند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.