معاون هنری وزیر ارشاد: آقای وزیر به رئیس جمهور نزدیک است/ آن نمایشنامه را متوقف کردیم چون...

ساعت24-روزنامه جوان که دیروز با حمله به وزیر ارشادخطاب به اونوشته بود به جای گفنگو با کشاورزان به کار خود مشغول باشد، با محمود سالاری معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مصاحبه ای انجام داده است.

html>

بخشی از این مصاحبه را می خوانید:

مهم‌ترین تصمیماتی که در این رابطه یا به‌طور کلی در مورد موسیقی اتخاذ کرده‌اید، چیست؟ متأسفانه در سندهای بالادستی ما حتی واژه موسیقی هم وجود نداشت، اما الحمدلله ما موفق شدیم سند موسیقی را تدوین کنیم و بنویسیم و پیش‌نویس آن را برای تأیید به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال کرده‌ایم تا بعد از بررسی کارشناسان کمیسیون‌های تخصصی آن را برای تأیید نهایی به صحن شورا ببرند. سند را هم کسانی نوشته‌اند که هم از نظر تخصصی اهل فن هستند و هم ملاحظات فقهی و دینی کار را داشتند که منتج به تهیه سند خوبی برای موسیقی شد. در حوزه اجرایی در رابطه با موسیقی، ما شورای شعر و موسیقی را با حضور اساتید برجسته و خبره این کار در اداره کل داریم و سالانه تعداد زیادی قطعه شعر به این شورا می‌رسد، در حالی که سال گذشته از بین این اشعار، ۴ هزار قطعه آن موفق به اخذ مجوز شدند. برخی از دوستان گلایه می‌کنند که چرا این شعرها خوانده می‌شود، اما باید عرض کنم که بسیاری از این آهنگ‌ها و شعرهایی که در فضای مجازی منتشر می‌شوند، اساساً مجوز ندارند و تا زمانی که فضای مجازی به همین سیاق بی‌در و پیکری حرکت کند کاری نمی‌شود کرد و ما نهایتاً نسبت به آثاری که مجوز گرفته‌اند می‌توانیم ورود کنیم.

در بحث خود موسیقی هم دقیقاً یک چنین مسائلی وجود دارد و ما در ذیل دفتر موسیقی بحث راه‌اندازی سرود را از سال گذشته پیگیری و راه‌اندازی کرده‌ایم و بسیج هم قرار است جشنواره‌ای را برای سرود برگزار کند و ما نیز به آن‌ها کمک کنیم تا به عنوان جشنواره سرود فجر زمینه‌ساز ورود سرود انقلابی به میدان عمل موسیقی ما شود. در بحث رونق گرفتن کنسرت‌ها هم سعی کرده‌ایم با تسریع در بحث مجوز گرفتن کنسرت‌ها اقدامات خوبی انجام دهیم تا زمینه حضور خانواده‌ها در کنسرت‌ها هم فراهم شود. در بحث موسیقی فاخر نیز چند کار را به بنیاد رودکی سفارش داده‌ایم که در حال تولید آثار موسیقایی فاخری برای جبهه انقلاب و مقاومت هستند. با توجه به عملیاتی که در حوزه موسیقی در حال انجام‌شان هستیم، امیدواریم میدان و عرصه رقابت نابرابر موسیقی بدون مجوز و غیرفاخر با موسیقی فاخر و عامه‌پسند را به نفع موسیقی فاخر تغییر دهیم.

این اواخر بحث‌هایی در مورد برخی نمایش‌ها مطرح می‌شود که نسبت به اعطای مجوز به آن‌ها اعتراضاتی وجود دارد یا در مورد برخی تئاترها گفته می‌شود آنچه در حال اجراست با متن ارائه شده تطابق ندارد و چرا نظارت درستی صورت نمی‌گیرد. مشکلاتی هم پیرامون اجرای تئاتر «مخاطب» و محتوا و اجرای آن ایجاد شده است. موضع وزارت ارشاد و شخص شما به عنوان معاون هنری چیست؟
سالانه در شهر تهران تقریباً چیزی حدود ۹ هزار و خرده‌ای تئاتر اجرا می‌شوند (اعم از خصوصی و دولتی در سانس‌ها و سالن‌های مختلف). اگر این تعداد نمایش را بر روزهای سال تقسیم کنیم، عدد قابل توجهی می‌شود و نکته این است که ظرفیت نظارت و تعداد ناظرهای ما هم محدود است و طبیعی است که در برخی نمایش‌ها و به دلیل ذات زنده بودن و انجام آن در لحظه ممکن است بازیگری یک حرکت یا دیالوگی یا میزانسنی را روی صحنه تغییر بدهد، همانطور که گفتم تعداد ناظران ما هم محدود است و ممکن است در یک سالنی اتفاقی هم بیفتد، اما به محض اطلاع از بروز چنین اتفاقی قطعاً ناظران ما ورود می‌کنند.

در رابطه با مجوز نمایش‌ها هم باید عرض کنم ما یک شورای عالی داریم و یک شورای نظارت که شورای نظارت بر اساس مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی عمل می‌کند. هر اثر باید مراحلی را پشت سر بگذارد تا موفق به اخذ مجوز شود، طبیعتاً وقتی که این دوستان بر اساس قوانین اعلام می‌کنند این نمایش اجرا شدنش بلامانع است، ما باید به قانون احترام بگذاریم. حالا اگر کسی مدعی شد که این شورا اشتباه کرده، یک شورای بالادستی دیگری کار را بررسی می‌کند که اگر قائل به اشتباه آن‌ها هم باشند ناظران ما کار را رصد می‌کنند، اما تا زمانی که این دوستان که مسئولیت قانونی دارند اعلام نکنند اثری باید از صحنه پایین بیاید یا اجرایش متوقف شود، ما باید به قانون احترام بگذاریم و فشارهای بیرونی نباید باعث شود قانون را زیر پا بگذاریم! البته باید این نکته را هم عرض کنم که ما نباید کل خدمات یک دستگاه را به‌خاطر یک اشتباه زیر پا بگذاریم. در مورد نمایش مخاطب قبلاً هم توضیح داده‌ام که این نمایش در ابتدا برای اجرا بلامانع اعلام شد. بعد که دوستان ما رفتند و دیدند، گفتند که در اجرای نمایش کارهایی صورت می‌گیرد که در متن اصلی و اولیه آن نبوده است.

به همین دلیل ما کار را متوقف کردیم. مسئولان آن نمایش بعد از عذرخواهی و دادن تعهد عدم تکرار آن کارها مجدداً اجازه اجرا گرفتند. البته بعضی از جنجال‌ها و اتفاقاتی که بعداً افتاد، ربطی به خود نمایش نداشت و بیشتر به حواشی آن مربوط می‌شد، حواشی مثل تهیه‌کنندگی رامبد جوان و بازیگری نگار جواهریان در این نمایش. برخی بی‌اخلاقی کردند و گفتند که من دارم از اثر دفاع می‌کنم، در حالی که با اثر کاری نداشتم، بلکه از قانون (مجوز قانونی اجرا) دفاع می‌کردم، چون باید به ساختارها و قانون احترام بگذاریم و اگر ایرادی دارند باید آن‌ها را اصلاح کنیم، وگرنه با جار و جنجال نمی‌شود قانون را زیر پا گذاشت. بقیه دعواهایی که در مورد این نمایش شکل گرفت، جزو دعواهای حیدری و نعمتی بود که اصلاً ربطی به هنر و وزارت ارشاد نداشت و غالباً مباحث فرامتن بود.

در مورد برخی سفرهای وزیر ارشاد به شهرها و محافل مختلف انتقاداتی مطرح می‌شود دال بر اینکه چرا به جای پرداختن به امور فرهنگی و هنری مثلاً با کشاورزان فلان شهر دیدار می‌کند! در این رابطه اگر توضیحی دارید، بفرمایید.
واقعاً در مورد آقای وزیر کمی بی‌انصافی شده است. ایشان هم به دلیل نزدیکی به آقای رئیس‌جمهور و هم به دلیل اینکه در برخی سفرهای استانی با عنوان و اطلاق نماینده رئیس‌جمهور دیدارها و مسافرت‌هایی را انجام می‌دهند، ممکن است با افرادی که به حوزه وزارتی یا فعالیت‌های حرفه‌ای وزیر ارشاد ارتباطی ندارند، تحت عنوان نماینده رئیس‌جمهور دیدارهایی داشته باشد یا پیگیری‌هایی انجام بدهد. برای اینکه کار مردم تسهیل شود چنین اقداماتی صورت می‌گیرد و اتفاقاً این مسئله جزو فضائل دولت سیزدهم است. گاهی اوقات وزیر ارشاد به عنوان نماینده رئیس‌جمهور نقش کاتالیزور (تسهیل‌کننده) مشکلات و گرفتاری‌های مردم را دارند و موضوعات را از طریق وزرای مختلف یا مسیرهای قانونی پیگیری می‌کنند و به کلام دیگر ایشان به عنوان چشم و گوش رئیس‌جمهور به این سفرها می‌رود.