شورای عالی امنیت ملی مجوز ورود زنان به ورزشگاه‌های فوتبال را تصویب کرد
چرا تهران نه، چرا مشهد نه؟
ساعت24-بیست‌وسومین دوره رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران قرار است از 12 مرداد به طور رسمی شروع شود تا تیم‌ها برای داشتن یک فصل پرفشار دیگر کار خود را آغاز کنند. این بازی‌ها هنوز شروع نشده و به نظر می‌رسد قرار است با یک تغییر بزرگ همراه باشد: ورود زنان به ورزشگاه. این موضوع پیش‌ازاین، دست‌کم در پنج سال اخیر هم مطرح بوده و با وجود تهدیدهایی که از سوی فیفا انجام شده، فدراسیون فوتبال و نهادهای دیگر از انجام کامل آن سر باز زده‌اند.
هرچند به غیر از طرح این سؤال که چرا ورزشگاه آزادی نباید میزبان حضور زنان باشد، باید به موضوع مهم‌تری پرداخت که اگر صحت داشته باشد، اهمیت دوچندانی دارد. پیش‌ازاین مسئولان فدراسیون فوتبال با کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا توافق کرده بودند که «فقط» بازی‌هایی که تیم ملی در تهران برگزار می‌کند، با حضور زنان باشد. هر بار که اعتراضی در این زمینه صورت می‌گرفت، عنوان می‌شد که دیگر ورزشگاه‌ها «زیرساخت» لازم را ندارند. عجیب آنکه همین ورزشگاه آزادی اغلب برای بازی‌های تیم ملی «زیرساخت» لازم را داشت؛ ولی بعد که دوباره پای بازی‌های لیگ به میان می‌آمد، عنوان می‌شد این ورزشگاه «زیرساخت» لازم را ندارد. موضوع مهم همچنان این است که «ظاهرا» برای اولین بار قرار است ورزشگاهی بیرون از تهران، میزبان تماشاگران زن باشد. طبق صحبت‌های تاج، تا اینجا شهرهای کرمان، اصفهان و اهواز چنین شرایطی را دارند.
چرا تهران نه، چرا مشهد نه؟
بزرگ‌ترین غافلگیری که دراین‌بین صورت گرفته، غیبت شهرهایی مانند تهران و مشهد است. تهران از دیرباز میزبان حضور زنان در ورزشگاه بوده است؛ از همان موقع که پای گزینش در میان بود تا بعدها که برای اولین بار بلیت‌فروشی شد و زنان توانستند بازی تیم ملی را در ورزشگاه آزادی ببینند. این ورزشگاه با ورودی‌های مجزا و البته وسعت خاصی که دارد، هموراه یکی از گزینه‌های ثابت ورود زنان برای تماشای بازی‌های فوتبال بوده است. حالا پرسش اینجاست که چه اتفاقی افتاده که ورزشگاه آزادی از این چرخه خارج شده است؟ آیا ساخت‌وساز در بخشی از این ورزشگاه دلیل این تصمیم‌گیری است؟ آیا نگرانی‌های قبلی، اجازه ورود زنان به این ورزشگاه را نخواهد داد؟ در مورد اول که بعید است ساخت‌وساز در این ورزشگاه به فصل آتی کشیده شود و به نظر می‌رسد پیش از شروع فصل همه چیز حل‌وفصل شود. پس باید مشکل را در جای دیگری جست؛ جایی که شاید فقط مسئولان امر بتوانند با کلیدواژه «زیرساخت» آن را رد کنند. هرچند قبل از بیان‌کردن چنین دلیلی ابتدا باید به این پرسش پاسخ دهند که چطور زیرساخت برای ورود زنان به همراه خانواده‌های‌شان به ورزشگاه برای برنامه‌های غیرفوتبالی مهیاست؛ ولی اسم فوتبال که به میان می‌آید و تازه برخلاف برنامه‌های مذکور، قرار است جایگاه زنان هم مجزا از مردان باشد، زیرساخت ایراد پیدا می‌کند؟ در کنار این موضوع غیبت شهر مشهد و ورزشگاه امام رضا هم محل بحث است؛ چطور می‌شود که یکی از ورزشگاه‌های مدرن ایران زیرساخت لازم برای ورود زنان به ورزشگاه را نداشته باشد. البته ابهام درباره داستان شهر مشهد فقط مربوط به همین روزها نیست و هنوز اتفاق تلخی که فروردین 1401 در ورزشگاه مطرح این شهر رخ داد، فراموش نشده است. فروردین سال گذشته بود که عده‌ای در فدراسیون فوتبال در تصمیمی بحث‌برانگیز بازی تیم ملی ایران با لبنان در مرحله انتخابی جام جهانی را به مشهد بردند. آن روز برخلاف بلیت‌فروشی که صورت گرفت و تعداد زیادی از زنان بلیت بازی را تهیه کردند، مانع از ورود آنها به ورزشگاه شدند و در اقدامی ناشایست که وجهه ایران را در رسانه‌های دنیا زیر سؤال برد، به صورت زنان اسپری فلفل پاشیدند تا آنها را متفرق کنند. سؤال بزرگ دراین‌باره نیز همچنان وجود دارد و مسئولان این شهر و البته فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش باید پاسخ این پرسش را بدهند که چطور یکی، دو روز قبل در جریان مراسم عید قربان، جشنی به اسم «جشن محفلی‌ها» در ورزشگاه امام رضا با حضور پرشور خانواده‌ها برگزار می‌شود و کسی نگران زیرساخت نیست؛ ولی برای فوتبال، اسم این ورزشگاه خط می‌خورد؟ این دوگانگی که در برنامه‌های مشابه، زنان در کنار خانواده‌های‌شان می‌توانند روی سکوی ورزشگاه بنشینند؛ ولی برای تماشای فوتبال حق ورود به ورزشگاه را ندارند، از کجا نشئت می‌گیرد؟ آیا در این شهر هم «زیرساخت» درست مثل ورزشگاه آزادی، فقط برای برنامه‌های غیرورزشی مهیاست؟
شرق
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.