بدبختی‌های بزرگتر در سر راه ایرانیان
ساعت 24 - شماری از مدیران ارشد دولت و دیگر نهادهای قدرت فکر می‌کنند همین که ایرانیان می‌توانند نان و تخم مرغ و مرغ و ماست وپنیری بخورند و زنده باشند در وضعیتی که با آمریکا در حال جنگیم کافی است و حتی باور دارند باید شهروندان خدا را شکر کنند. اما مشکل اینجاست که ایرانیان خود را با دیگر مردم جهان به ویژه ترکیه و عربستان و کره جنوبی مقایسه می‌کنند و نگران و دلسرد و افسرده می‌شوند.
متاسفانه در این اندیشه فعلا جایی برای بهتر شدن وضعیت دیده نمی‌شود و خبرهایی خوش از تغییرات اقتصاد کلان ایران نیست تا رسانه‌ها آن‌ها را به شهروندان نشان دهند. حقیقت این است که تخم خبر خوش را ملخ خورده و در خشکسالی خبر خشم است که از هرسو انگار بلا می‌بارد. تلخی داستان این است که دست فرمانی که اقتصاد ایران را در دست دارد شوربختانه از سر عمد یا از سر ناکاربلدی آن را به سویی می‌رساند که باید ناامیدانه گفت تا رسیدن به ته دره راه زیادی ندارد و این جسم و روح شهروندان است که تکه‌تکه و پاره‌پاره می‌شود. آمارهای در دسترس نشان می‌دهند نرخ استهلاک در صنعت نفت و گاز ایران از نرخ رشد سرمایه‌گذاری جلو زده است و بیم این می‌رود که در آینده نه چندان دور استفاده از ظرفیت‌های موجود هم به سادگی ممکن نباشد.
خبرگزاری‌های حکومتی در یک تحلیل تازه پا را فراتر گذاشته و می‌نویسند با این وضعیت تولید و مصرف فراورده‌های انرژی، ناترازی ایران به سال 1404 که برسد دیگر چیزی برای صادرکردن ندارد بلکه باید حتی بنزین و گازوییل هم وارد شود. اگر داستان در همین‌جا تمام می‌شد بازهم می‌شد کاری کرد و کوشش کرد با استفاده از نیروی انسانی ورزیده و توسعه‌خواه ایرانی و نیز با بهره‌وری بیشتر از باقی‌مانده ثروت طبیعی ایران روزهای بهتری را رقم زد.
اما تلخی داستان این است که نیروی انسانی ورزیده و توسعه‌خواه ایرانی همچون سیل از ایران رفته و دارند می‌روند. از سوی دیگر روش مبارزه سیاسی در ایران به گونه‌ای است که همین اکنون نیز هیچ راهی برای صیانت از انسجام حداقلی ملی هم وجود ندارد. سختی‌های ایرانیان یکی دوتا نیست و بدبختانه نیروهایی که اکنون قدرت را در اختیار دارند نشان داده‌اند در اقتصاد و نیز در مناسبات با شهروندان قابلیت کامیابی ندارند و در حال خریدن وقت از باقی‌مانده ثروت طبیعی این سرزمین و نیز از بردباری شهروندانند.
اقتصاد ایران در این چند سال تازه سپری شده که نتوانسته است به میزان قبل از تحریم نفت صادر کند با رشد‌های منفی روبه رو شده و تورم‌های 50 درصدی را تجربه کرده است واگر روزی صادرات نفت به دلیلی غیر از تحریم از سپهر اقتصاد ایران دور شود تلخی‌ها روندی فزاینده می‌گیرد. چاره کار برای چلوگیری از نابودی اقتصادی این سرزمین در زمین سیاست خارجی است که باید اصلاح ساختاری در ابعاد سلبی و ایجابی صورت پذیرد.
اصلاحات ساختاری سخت است اما راه دیگری نیست.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.