می خواهیم سرمان در جام ملت‌ها بلند باشد

ساعت 24-دقیقه ۱۵ بازی ایران و بورکینافاسو، وقتی محمد کوناته دروازه بیرانوند را باز کرد فضای مجازی پر شد از انتقاد.

غالب خبرها هم این بود که:«از بورکینافاسو گل می‌خوریم،خدا رحم کند بازی مقابل کره جنوبی و ژاپن را.» هر چند که در دقایق ۴۲ و ۷۰ طارمی و ابراهیمی دو گل زدند تا گلیم خودمان را از این بازی بیرون بکشیم اما اتفاق هایی که افتاد باعث شد تا یک زنگ خطر جدی به صدا در بیاید. کمتر از یک هفته دیگر جام ملت ها آغاز می‌شود و بدون تعارف و خطاب به امیر قلعه نویی سرمربی تیم ملی باید گفت که این ترکیب و این سبک بازی،شاید مقابل همین بورکینافاسو،فلسطین و هنگ کنگ جواب بدهد اما مقابل کره،ژاپن،عربستان و استرالیا ترکیب برنده نیست. خیلی‌ها می‌گویند فوتبال است و هزار و یک اتفاق قبول،اما بیایید این را هم قبول کنیم که خیلی از این اتفاق ها در تاریخ فوتبال همیشه به ضرر ایران تمام شده؛حتی آن‌هایی هم که به ضررمان نبوده را خودمان کاری کردیم تا چوبش را بخوریم.مثل بازی با ژاپن در دوره قبلی بازی‌ها که خیلی ساده،مفت و مجانی بازی را به آن‌ها باختیم.آن هم با اعتراض بی مورد به داوری(قبل از اینکه سوت بزند) که نشات گرفته از فرهنگ فوتبالی مان دارد؛معترض،طلب کار و حق به جانب،قبل از تصمیم قاضی سیاه پوش!

این بار اما نمی خواهیم این چیزها تکرار شود؛هرگز دوستش نداریم.اگر هم می‌نویسیم و از این می‌گوییم که زنگ خطر به صدا درآمده برای این است که هیچ ایرانی ای دوست ندارد تیم ملی کشورش در هر رشته‌ای در مسابقات بین المللی بازنده باشد.

این را می‌نویسیم چون دل مان می‌خواهد وقتی مقابل تیم‌های پرقدرت قاره قرار می‌گیریم لذتش را ببریم،اقتدارمان را نشان بدهیم و بازی را فوتبالی ببریم.

بازی با بورکینافاسو زوایای زیادی از ضعف‌های تیم را نشان داد. از اشتباهات فردی گرفته تا تاکتیک هایی که فقط روی کاغذ جواب می‌دهند. آقای قلعه نویی و سایر عزیزان در تیم ملی! برای همه شما آرزوی موفقیت می‌کنیم و امیدواریم تا راهی را پیش بگیرید که تیم خوب بازی کند،خوب نتیجه بگیرد و سرمان در جا کنیم.م ملت‌های آسیا بلند باشد. به همه شما ایمان داریم و این بدون تعارف آرزوی قبلی همه ماست که از راه دور بازی‌های تان را تماشا و از صمیم قلب برای تان آرزوی موفقیت می‌کنیم.