ماموریت دانشمند ایرانی در آمریکا برای آوردن انرژی خورشید از فضا به زمین

ساعت 24- ماموریت «نمایشگر انرژی خورشیدی فضا» که به سرپرستی «علی حاجی‌میری» دانشمند ایرانی در حال انجام است، اولین ماموریت فضایی خود را برای آوردن انرژی خورشیدی به زمین به پایان رساند.

ماموریت «نمایشگر انرژی خورشیدی فضا» که به سرپرستی «علی حاجی‌میری» دانشمند ایرانی در حال انجام است، اولین ماموریت فضایی خود را برای آوردن انرژی خورشیدی به زمین به پایان رساند.

«نمایشگر انرژی خورشیدی فضا»(SSPD-1) متعلق به «موسسه فناوری کالیفرنیا»(Caltech) یک سال پیش برای نشان دادن و آزمایش سه فناوری جدید که از جمله موارد ضروری برای بهره‌برداری از انرژی خورشیدی فضا هستند، به فضا پرتاب شد.

به نقل از وب‌سایت رسمی موسسه فناوری کالیفرنیا، بستر این آزمایش فضایی، توانایی ارسال انرژی به صورت بی‌سیم را در فضا نشان داد و کارآیی، دوام و عملکرد انواع گوناگون سلول‌های خورشیدی را در فضا بررسی کرد. همچنین، یک آزمایش انجام گرفت که در آن، یک ساختار سبک قابل استقرار برای رساندن و حفظ کردن سلول‌های خورشیدی و فرستنده‌های انرژی طراحی شد.

اکنون با پایان یافتن ماموریت SSPD-1 در فضا، مهندسان روی زمین در حال جشن گرفتن موفقیت‌های این بستر آزمایشی و یادگیری درس‌های مهمی هستند که به ترسیم آینده انرژی خورشیدی فضا کمک می‌کنند.

«توماس روزنبام»(Thomas Rosenbaum) استاد فیزیک و رئیس موسسه فناوری کالیفرنیا گفت: انرژی خورشیدی که از فضا می‌تابد و جهان را روشن می‌کند، هنوز چشم‌انداز آینده است اما این ماموریت حیاتی نشان داد که می‌تواند یک آینده دست‌یافتنی باشد.

ماموریت SSPD-۱ یک نقطه عطف بزرگ را در پروژه‌ای نشان‌ می‌دهد که بیش از یک دهه در جریان بوده و توجه بین‌المللی را به عنوان یک گام ملموس برای تحقق هدفی که چندین کشور به دنبال آن هستند، به خود جلب کرده است. این ماموریت در روز سوم ژانویه ۲۰۲۳ با فضاپیمای «ویگوراید»(Vigoride) شرکت «مومنتوس اسپیس»(Momentus Space) به عنوان بخشی از «پروژه انرژی خورشیدی فضا»(SSPP) به سرپرستی «علی حاجی‌میری» دانشمند ایرانی به فضا پرتاب شد. این ماموریت شامل سه آزمایش اصلی است که هر یک از آن‌ها فناوری متفاوتی را آزمایش می‌کند.

۱. «آزمایش ترکیبی فوق‌سبک قابل استقرار در مدار»(DOLCE). ساختاری با ابعاد ۱.۸ متر در ۱.۸ متر که ساختار، طرح و مکانیسم‌های استقرار را برای فضاپیمای ماژولار مقیاس‌پذیر نشان می‌دهد. این فضاپیما در نهایت به مقیاس کیلومتر می‌رسد تا به عنوان یک نیروگاه عمل کند.

۲. «آلبا»(ALBA). مجموعه‌ای از ۳۲ نوع متفاوت سلول فتوولتائیک برای ارزیابی کردن سلول‌هایی که می‌توانند در محیط‌های فضایی خشن مقاومت کنند.

۳. «آرایه مایکروویو برای انتقال نیرو در آزمایش مدار پایین»(MAPLE). آرایه‌ای از فرستنده‌های انعطاف‌پذیر و سبک‌وزن مایکروویو مبتنی بر مدارهای مجتمع سفارشی‌سازی‌شده با زمان‌بندی دقیق برای متمرکز کردن انتخابی قدرت روی دو گیرنده متفاوت به منظور نشان دادن انتقال انرژی بی‌سیم در فضا.

«هری آتواتر»(Harry Atwater) رئیس بخش مهندسی و علوم کاربردی موسسه فناوری کالیفرنیا و یکی از محققین اصلی پروژه SSPP گفت: این طور نیست که ما در حال حاضر پنل‌های خورشیدی در فضا نداشته باشیم. برای مثال، پنل‌های خورشیدی برای تامین انرژی «ایستگاه فضایی بین‌المللی» استفاده می‌شوند اما برای پرتاب و استقرار آرایه‌هایی که برای ارائه دادن انرژی قابل توجه به زمین به‌اندازه کافی بزرگ باشند، SSPP باید سیستم‌های انتقال انرژی خورشیدی را طراحی و ابداع کند که بسیار سبک‌وزن، ارزان، انعطاف‌پذیر و قابل استقرار باشند.

با پایان یافتن ماموریت SSPD-1، ارتباط آن با زمین در روز ۱۱ نوامبر متوقف شد. فضاپیمای ویگوراید-۵» که میزبان SSPD-1 بود، در مدار باقی خواهد ماند تا از ادامه آزمایش و فعالیت موتورهایی که از آب مقطر استفاده می‌کنند، پشتیبانی کند. این فضاپیما در نهایت از مدار بیرون خواهد رفت و در جو زمین متلاشی خواهد شد.

در همین حال، گروه پروژه SSPP به کار کردن در آزمایشگاه ادامه می‌دهند و بازخورد ماموریت SSPD-1 را برای شناسایی کردن مجموعه بعدی چالش‌های تحقیقاتی اساسی بررسی می‌کنند.