رقابت بدون رقیب هم از شگفتی ها است
ساعت 24 - «جهان‌صنعت»- رفتاری که جلو زدن از یکدیگر را نشان دهد و راه را برای همه آدمیان از هر جنس و رنگ و اندازه دارایی باز کند تا توانایی‌های پیدا و پنهان خود را برای کامیابی بیشتر آشکار کند یک رفتار پسندیده و برتر است. جلو زدن‌های آدمیان از یکدیگر بدون اینکه به دیگران آسیب بزند در کنار رفتارهایی همانند دلاوری، برابری‌خواهی، آزادی‌خواهی و داد‌گری و دادگستری یک رفتار ارجمند است.
این رفتار و مقوله در برابر ویژگی‌های آزاردهنده و نکوهش‌شده همانند پیمان‌شکنی، ستمگری، ترس و جبن و فریبکاری از مقوله‌های ناپسندی هستند که آدمیان دوست ندارند کسی آن‌ها را با این ویژگی‌ها بشناسد. دو دسته از رفتارها و ویژگی‌های یاد‌شده برای نشان دادن و آشکار کردن شرافت و رذالت نیاز به اثبات ندارند و تصور آن‌ها به تصدیق اهل نظر و حتی توده مردم منجر می‌شود. برخی مقوله‌های شریف دیگر هستند که نیاز به اثبات دارند و عیار آن‌ها روزی به چشم می‌آید که رذیلت‌های ضد آن‌ها به جامعه آسیب بزند. مقوله رقابت و جلو زدن از دیگران شاید در زمره دسته اخیر جای بگیرد که اثبات برتری و نیروی پیش‌برنده آن در جایی که انحصار بیداد می‌کند آشکارتر می‌شود. تجربه جامعه‌های بشری به ویژه در دهه‌های تازه‌سپری‌شده نشان می‌دهد آن دسته از سرزمین‌ها و شهروندان جهانی که نیرومندی و پیش‌راندن انسان و جامعه جلو زدن بی‌آسیب را در بخش‌های گوناگون شناخته‌اند و به الزام‌های آن تن داده‌اند پیشرفت بیشتری داشته‌اند.
در مقام مقایسه می‌توان به تحولات آلمان غربی و آلمان شرقی (در زمان حیات) در اروپا و کره‌‌جنوبی و کره‌‌شمالی در آسیا اشاره کرد. چین قبل از رقابتی شدن اقتصاد با چین دوره مائو و هند دوران پس از ۲۰۰۱ و هند دوران وفاداری به آرمان‌های اقتصاد غیررقابتی نیز قابل توجه است. در همین جامعه ایران می‌توان به رقابت در صنعت لبنیات و انحصار در صنعت اتومبیل‌سازی اشاره کرد. وجود رقابت در صنعت لبنیات موجب شده است که شهروندان با سلیقه‌های متفاوت انواع ماست، پنیر و شیر خریداری کنند و انحصار در صنعت اتومبیل آزادی انتخاب مصرف‌کنندگان را محدود کرده است.
مقوله شریف رقابت در هر عرصه‌ای که عینیت پیدا کند موجب ترقی در رشد خواهد شد و این موضوع در فرهنگ، امور اجتماعی و سیاست نیز مصداق دارد. در جایی که رقابت حاضر باشد و انتخاب آزاد ممکن باشد، همواره پیشرفت به دست می‌آید. در شرایطی که انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری به‌مثابه دو رخداد مهم سیاسی در جامعه ایرانی نزدیک‌تر می‌شود، مقوله رقابت اهمیت فوق‌العاده‌ای پیدا می‌کند.
در شرایطی که واجدان شرایط رای دادن احساس کنند آزادی انتخاب آن‌ها به هر دلیل کم‌دامنه و کم‌عمق شده است و با نوعی انحصار مواجه خواهند شد، در ذهن‌شان امتناع شکل می‌گیرد و در خرج کردن دارایی خود که همان حق رای است نوعی مقاومت پدیدار می‌شود. انحصار به هر دلیل که ایجاد و به هر شکل به جامعه تحمیل شود، نخستین اثر منفی‌اش کاهش تمایل دارندگان حق رای برای حضور در بازار است.
روزی این بازار ممکن است بازار کالا و پول باشد و روزی دیگر ممکن است بازار انتخابات باشد. مقوله شریف رقابت را محدود نکنیم و اجازه دهیم که واجدان شرایط رای دادن در انتخابات مجلس با رضایت خاطر و آزادی انتخاب بیشتر پای صندوق‌های رای بیایند. شهروندانی که با رضایت به میدان رای دادن نیایند احساس مسوولیت نیز نخواهند کرد. آن دسته از کسانی که در شرایط انحصار احتمالی به کرسی مجلس برسند نیز فاقد کیفیت لازم خواهند بود. دارندگان حق رای اگر ببینند افرادی که در جریان رقابت‌های پیشین مجلس قانونگذاری و مجلس خبرگان دارای رای بوده‌اند حالا کنار گذاشته شده‌اند، شور کمتری برای رای دادن خواهند داشت.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.