یک نقطه برای ایستادن ایران

ساعت 24- شوربختانه ایران ارجمند به دلایل گوناگون سرافراز نیست ودر برابر پیشرفت همسایه‌ها و دیگر کشورهای جهان درجا می زند و رفاه مادی شهروندان به دلیل رشد پایین وبی کیفیت ونیز به دلیل تورم فزاینده هرروز کاهش را تجربه می‌کند. حالا دیگر بیشتر سیاست ورزان به این نتیجه رسیده‌اند باید ایران را در درنقطه‌ای نگهداشت که بیش از این فرو نیفتد وسپس راه‌های پیشرفت را پیدا کرد.

کارشناسان سیاسی و اقتصادی باوردارند این نقطه امن می‌تواند درجایی باشد که رژیم تحریم ها از دوش ایرانیان برداشته شود تا بتوان با چابکی بیشتر از ثروت‌های پیدا و پنهان ایران بهره برد. واقعیت تلخ این است که تحریم طولانی با همه آسان گیری دولت بایدن دراین دوسال ونیم از یک‌سو در زندگی روزانه ایرانیان اثر بازدارنده داشته و به نرخ تورم‌های ۵۰ درصدی رسیده و به کسری بودجه و کاهش قدرت خرید شهروندان منجر شده. از سوی دیگر تضعیف زیرساخت‌های ایران را به دنبال داشته است.

ناترازی در تولید برق، گاز، بنزین، آب و راه، جاده و راه ریلی، نیروگاه و پالایشگاه و نیز بندر‌ها و مناطق آزاد ایران از پیامد‌های دهشتناک تحریم سرمایه‌گذاری در ایران به حساب می‌آیند. این وضعیت اگر ادامه یابد به فلج زندگی ایرانیان در عرصه‌های گوناگون و تضعیف قدرت چانه‌زنی ایران در مناسبات خارجی منجر خواهد شد. به‌طور مثال می‌توان به مقوله بسیار با‌اهمیت تضعیف موقعیت ژئوپولیتیک ایران اشاره کرد که وضعیت آن به شدت در ابهام است.

ایران اکنون در کانون ماجراهایی قراردارد که آینده آن‌ها ناشناس است و فرمان مهار یا توقف آن‌ها با دست فرمان فعلی در سیاست از دست ایران خارج شده است. برای اینکه ایران در نقطه امن بایستد نیاز به تغییر دردیدگاه‌ها خودرا نشان می‌دهد. نیاز به مدارا با نیروهای سیاسی داخلی ونیز نیروهای خارجی شرط عقل برای نگهبانی از تاریخ وجغرافیای ایران است. می‌توان روزها و هفته‌های آتی را با مدارا به جای خشم سپری کرد و برآیند آن را دید. دولت سیزدهم به دلیل ناکارآمدی توانایی بسیج نیروی کافی برای به بار نشاندن آرزوهای خود درهرزمینه را ندارد و باید از جایی به بعد تکلیف خود را روشن کند. دولت این را باید درک کند نیروی کافی برای نبرددر چند جبهه را نداردو توزیع قدرت به مجادله‌هایی از جنس‌های گوناگون نیروی موجود را نیز زایل خواهد کرد.