چرا اروپا در حال تخریب سدهای خود است؟
ساعت 24 - موانع مصنوعی مدتها است آبراهههای اروپا را مسدود کردهاند. اما با منسوخشدن بسیاری از این سازهها، جنبشی برای آزاد کردن جریان رودها درحال رشد است.
به گزارش زومیت، سه سال پیش، وقتی کارگران ساختمانی شروع به تخریب مجموعهای از سدها روی رودخانه هیتولانیوکی در فنلاند کردند، از مشاهده دستهای ماهی سالمون بسیار شگفتزده شدند. این ماهیها که بخشی از آخرین جمعیت وحشی و محصور توسط خشکی در این کشور بودند، پس از سالها غیبت درحال بازگشت به رودخانه بودند.
برای پائولینا لوهی، بازگشت سالمونها نشانه آغاز احیای اکوسیستم بود. لوهی، بومشناس موسسه منابع طبیعی فنلاند با اشتیاق تعریف میکند: «فقط ماهیهای بالغ نبودند، بلکه تعداد زیادی بچه ماهی هم وجود داشتند. آنها قبلا در پایین دست رودخانه تخمریزی کرده بودند. وقتی دیدم این محوطه پس از برداشتن سد چگونه است، اشک در چشمانم حلقه زد. »
رودخانه هیتولانیوکی یکی از مسیرهای اصلی مهاجرت ماهی سالمون آب شیرین از دریاچه لادوگا در روسیه به فنلاند بود. اما بین سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۲۵، ساخت سه سد برای تامین انرژی برقآبی، موانعی را بین سالمونها و مکان تخمریزی آنها ایجاد کرد.
سالمون و ماهیهای دیگر مانند قزلآلای خالسرخ در سمت فنلاند رودخانه گیر افتاده بودند و به مدت ۱۰۰ سال منزوی بودند. اگرچه، امروزه با تخریب سدها آب دوباره آزادانه در میان نهرهای پرشیب تازهای که درختان بلند آنها را احاطه کردهاند، جریان پیدا کرده است.
هانا اولیکاینن، مدیر اجرایی سازمانی که سدها را تحویل گرفته است و مسئول توسعه محیط زیست و گردشگری است، میگوید: «هر بار که سدی برچیده میشود، سالمونها بخش جدیدی از رودخانه را در آغوش میگیرند. »
یک سوم از رودخانههای جهان با طول بیش از هزار کیلومتر در کل مسیر خود جریان آزاد دارند
در سال ۲۰۲۱ پس از مرحلهی اول تخریب سد، پنج لانه تخمریزی مشاهده شد. در پاییز سال ۲۰۲۲، یعنی یک سال بعد، تعداد بچه ماهیها به رکورد ۲۰۰ ماهی در ۰٫۴ هکتار رسید. وقتی در دسامبر ۲۰۲۳ تخریب سد ریتاکوسکی به پایان رسید، آنها به سمت قسمتهای بالای رودخانه و شاخههای آن راه پیدا کردند.
برچیدن سد نتیجه دهها سال تلاشی بود که نه تنها سلامت رودخانه، بلکه شرایط اقتصادی را نیز درنظر میگرفت. نتیجهی ارزیابیها این بود که تولید برق آنها دیگر برای صاحبان نیروگاه سودی ندارد؛ خصوصا وقتی هزینههای نگهداری و حفاظتهای زیستمحیطی اجباری مانند ساخت گذرگاههای ماهی درنظر گرفته میشد. بنابراین، سدها فروخته و تخریب شدند.
تخریب سد رودخانه هیتولانیوکی فنلاند مورد استثنایی نیست. در سراسر اروپا، بسیاری از سدها درحال نزدیکشدن به پایان عمر عملیاتی خود هستند یا هزینههای نگهداری آنها بیش از مزیتهایی است که ارائه میکنند. بهطور مشابه، در ایالات متحده بسیاری از آنها قرار است دوباره مجوز بگیرند و بحثهایی را دراینباره موجب شده است که آیا هنوز برای ارائه خدمات مناسب هستند یا خیر.
فقط سدهای بزرگ نیستند که جلوی جریان آب را میگیرند. میلیونها مانع کوچک نیز جلوی رودخانههای اروپا را گرفتهاند و تا همین اواخر ارزیابی جامعی از شدت قطعهقطعه شدن رودخانهها در اروپا وجود نداشت.
مشکلات ناشی از سدها و موانع دیگر
رودخانهها در مناطق بسیار صنعتی مانند اروپا و ایالات متحده قرنها است درنتیجهی ایجاد موانع مختلف به شدت تغییر کردهاند. براساس برآوردهای پژوهشگران، فقط حدود یکسوم از رودخانههای جهان با طول بیش از هزار کیلومتر، همچنان در کل مسیر خود جریان آزاد دارند.
موانعِ روی رودخانهها نهتنها موجب نابودی تنوع زیستی میشوند و ماهیها و میکروارگانیسمها را تحتتاثیر قرار میدهند، بلکه همچنین مانع از جریان مواد مغذی و رسوبات به پاییندست میشوند و ماهیگیری و معیشت وابسته به آنها را مختل میکنند. از آنجایی که سدها رسوبات را پشت خود به دام میاندازند، آب پاییندست قدرت فرسایشی بالایی دارد. علاوهبراین، موانع سطح آب رودخانهها را تغییر میدهند و روی پرشدن سفرههای آب زیرزمینی تاثیر دارند.
ملیسا فولی، مدیر علمی برنامه چشمانداز انعطافپذیری در موسسه پای رود سان فرانسیسکو در توضیح میگوید از دست دادن ارتباط بین رودخانهها که به آب، موجودات و رسوبات اجازه میدهد در حوضه آبریز حرکت کنند، دینامیک و رژیم دمایی و همچنین پویایی مواد مغذی را تغییر میدهد.
سدها همچنین موانعی را برای گونههایی ایجاد میکنند که برای تولیدمثل مهاجرت میکنند. طبق آخرین بهروزرسانی لیست قرمز گونههای در معرض خطر سازمان جهانی حفاظت از منابع طبیعی، ۲۵ درصد از گونههای ماهیهای آب شیرین جهان درمعرض خطر انقراض قرار دارند و ۴۵ درصد از گونههای تهدیدشده تحتتاثیر منفی سدها و بهرهبرداری از آب قرار گرفتهاند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.