بحران در اقتصاد چین

ساعت 24 - در باب چرایی رکود اقتصادی چین تحلیل‌ها بسیار است، با این همه بخش عمده‌ای از ناظران در یک مورد اجماع نظر دارند. از منظر آن‌ها سیاست‌های محدود کننده و تحمیلی«شی جین پینگ» چنین بحرانی را برای پکن رقم زده است.

به گزارش اقتصادنیوز، چین در میانه بحران اقتصادی عمیقی قرار دارد. با انباشته شدن کوهی ناپایدار از بدهی، نرخ رشد در حال کاهش است. نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی چین در سال 2023 به رکورد 288 درصد رسید. اما حتی این رقم چشمگیر نیز گویای این واقعیت نیست که بیشتر آن برای خرید دارایی‌هایی که دیگر درآمد کافی برای بازپرداخت بدهی ندارند، قرض گرفته شده است.

این امر به ویژه در بخش مسکن صدق می‌کند، حوزه‌ای که فروش از زمان اوج همه گیری به میزان یک سوم کاهش یافته و ساخت و سازهای جدید 60 درصد کاهش را تجربه کرده‌اند. این یکی از بدترین رویدادها در عرصه مسکن در جهان طی سه دهه گذشته است.

حبابی که شکست بسیاری از کارشناسان و سیاستمداران غربی بحران مکن در چین را نشانه‌ای از ورشکستگی رهبری و سیستم اقتصادی چین می‌دانند. اما آنچه رخ داده بیشتر شبیه بحران‌های دوره‌ای بدهی است که در طول تاریخ گریبانگیر کشورهای سرمایه داری شده است. به عنوان نمونه می‌توان به بحران ژاپن در سال 1989 اشاره کرد که به دهه‌ها رشد بالا و افزایش قیمت دارایی‌ها پایان داد، بحرانی که توسط حباب بدهی در حال افزایش بود.

شاخص سهام نیکی ژاپن در اواخر سال 1989 به اوج خود رسید و طی 13 سال بعد از آن به میزان تقریباً 80 درصد سقوط کرد. قیمت املاک و مستغلات از سال 1991 به مدت دو دهه کاهش یافت. این مولفه‌ها موجب شد تا سرعت بالای رشد اقتصاد این کشور در طول سال‌های 1954-1973، که معمولاً بیش از 10 درصد بود به شدت کاهش پیدا کند. چین ممکن است با مشکلات طولانی‌مدت مشابهی مواجه باشد.

آنگونه که نشریه تایم نوشته، رشد حیرت‌انگیز اقتصاد چین هم صدا با افزایش بدهی‌ها به دنبال اجرای الگوی «چهار اهرم مدرن‌سازی» بازار محور دنگ شیائوپینگ در اواخر دهه 1970 به پیش رفت. چین نیز مانند ژاپن «معجزه اقتصادی» پس از جنگ را به واسطه رونق صادرات و املاک و مستغلات به دست آورد.

در کمتر از نیم قرن، چین از یک اقتصاد فقیر با برنامه ریزی متمرکز با حداقل تجارت بین المللی به صادرکننده پیشرو در جهان تبدیل شد و از نظر تعداد میلیاردرها پس از ایالات متحده در رتبه دوم قرار گرفت.با این حال ناظران می‌گویند، فروپاشی حباب چین همیشه اجتناب ناپذیر بوده است. تمام چرخه‌های تجاری رونق و رکود باید پایان یابد، زیرا گسترش سریع بدهی منافع متضادی ایجاد می‌کند. . توسعه دهندگان فعال در چین خواهان افزایش وام‌های رهنی هستند، بنابراین قیمت املاک و مستغلات همچنان در حال افزایش است. با این حال، طلبکاران نزولی - عمدتا بانک‌های بزرگ و صاحبان اوراق قرضه - نگران هستند که تورم قیمت ارزش دارایی‌های بدهی آن‌ها را کاهش دهد.