چند تناقض حکومتی
عباس عبدی تحلیلگر مسایل ایراندر یادداشت خود درروزنامه اعتماد به شماری از تناقضهای حکومتی درایان اشاره کرده است. بخشهایی از این یادداشت را درباره شماری از تناقض ها درزیر آمده است.
یکی دیگر از تناقض ها در تبلیغات شهری و رسانهای در موضوع حجاب نیز دیده میشود که به سادهترین و سخیفترین ادبیات و حتی با اثرگذاری منفی در حال تبلیغ حجاب هستند و خود را در مقام دانای کل و اخلاقگرای اسلامی تعریف کرده و قصد هدایت کسانی را دارند که حتی جرات مواجهه منطقی با آنان را ندارند. تناقض عجیبتر در حوزه فساد است. یکی از ویژگیهای جریان رسمی ادعای آنان در مبارزه با فساد و سادهزیستی و اینگونه حرفهاست. البته طشت این ادعا در دوره اول اصولگرایان ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ از بام خیال به زمین واقعیت افتاد و شاخص فساد در ایران در آن دوره افزایش جدی یافت و حتی روزی که آن جماعت از پاستور رفتند، چند نفر از مقامات عالی آنان به اتهام فساد مالی در زندان یا دادگاه بودند. ولی این دولت حتی پیش از آمدن، کوشید با ایجاد دادگاههای ویژه ضد فساد و اعدام مثلا مفسدین، اراده آهنین ضد فساد خود را نشان دهد، ولی چه میتوان گفت که از ابتدا همه راهها برای برخورد با فساد با بنبست نسبی مواجه و کمکم با سکوت نیز همراه شد.
مساله نهادههای دامی، چای دبش، باغ ازگل، اوقاف، وامهای ارزانقیمت شهرداری تهران به مدیران خودی، ریخت و پاشها برای عملیات سایبری و پولشویی، ماجرای خودروهای مجلس و انواع و اقسام اتهامات گوناگون و دروغهای انتخاباتی موجب شد که این حربه نیز برای دومین بار از دستشان درآید.
یکی دیگر از تناقضات آنان که خیلی مشهود است، مخالفتهای پیاپی با گرانی و ریختن اشک تمساح برای فقرا و مردم در دوره روحانی و در مقابل دعوت به سکوت و تحمل گرانیهای دوچندان در دولت جدید است. این تناقضات را در برخورد آنان با موضوعات سیاست خارجی هم به وضوح میتوان دید. تحمل این تناقضات فکری و رفتاری برای همه سخت است و دیر یا زود آثار خودش را نشان خواهد داد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.