ترافیک احساس تکلیف برای رییس جمهور شدن
ساعت 24 - با حادثه ناگهانی سقوط هلیکوپتر رئیس‌جمهور، به طور طبیعی بسیاری از هر دو جناح احساس تکلیف کرده‌اند؛ احساس تکلیفی برای اداره امور جاری کشور. هنوز تا پایان زمان ثبت‌نام‌ها، دو روز فرصت باقی است. بعد از آن همه باید منتظر باشند تا نتیجه نهایی از سوی شورای نگهبان مشخص شود.
در نهایت در آنجاست که میز رقابت‌ها چیده می‌شود. کسانی که به مرحله نهایی انتخابات وارد می‌شوند و پشت میز مناظره‌ها می‌نشینند، با یک متغیر مهم دیگر هم روبه‌رو هستند. متغیری که «ائتلاف‌های» سرنوشت‌ساز خواهد بود. در نتیجه برای انتخابات با دو متغیر مهم روبه‌رو هستیم: اول: میز انتخابات چگونه توسط شورای نگهبان چیده می‌شود؟ دوم: چه کسانی ممکن است به نفع دیگری کنار بروند؟ بررسی شرایط موجود نشان می‌دهد که در خروجی شورای نگهبان با مدلی مشابه سال‌های 84 و 92 روبه‌رو هستیم، در نهایت آنچه سرنوشت انتخابات را روشن می‌کند، رفتاری است که جریان «تغییرخواه» در انتخابات در پیش می‌گیرد. انتخابات دوقطبی
احتمال کمی وجود دارد که شاهد یک انتخابات دوقطبی در ریاست‌جمهوری سال 1403 باشیم. در انتخابات دوقطبی باید در هر دو جریان (تغییرخواه و مدافع وضع موجود) اجماع بر سر یک کاندیدا از قبل یا از همان ابتدای رقابت‌ها وجود داشته باشد. با این حال این وضعیت به تایید صلاحیت‌های شورای نگهبان نیز بستگی دارد.
خروجی تایید صلاحیت‌ها ممکن است چنین شرایطی را رقم بزند. اما تجربه تاریخی چند دهه اخیر نشان داده است که سیستم تمایلی به ایجاد دوقطبی‌های انتخاباتی ندارد و تا حد ممکن از آن دوری می‌شود. مگر اینکه در میانه رقابت‌ها، چنین وضعیتی پدید بیاید که به صورت ناخواسته به وجود آمده باشد؛ بنابراین مدل مطلوب بیشتر به رقابت همه با هم نزدیک‌تر است. رقابت چندقطبی وضعیت امروز نشان می‌دهد در هر دو طرف انتخابات (تغییرخواهان و مدافعان وضع موجود) شاهد قطب‌بندی‌های درونی هستیم. این از احساس تکلیف همه افراد برای ورود به رقابت‌ها، قابل مشاهده است. در سمت مدافعان وضع موجود، حتی تیم جلیلی با پاجوش‌ها هم نتوانستند قبل از ثبت‌نام به یک وحدت دست پیدا کنند.
جریان شورای ائتلاف اصولگرایان (شانا که به رهبری حدادعادل و قالیباف فعالیت می‌کند)، کاندیدای خود را خواهد داشت. در سمت دولت ابراهیم رئیسی و ادامه‌دهندگان راه او نیز شاهد چند کاندیدا از جمله مهرداد بذرپاش خواهیم بود. کسانی همچون زاکانی و محسن رضایی هم به صورت مستقل احساس تکلیف می‌کنند که همواره در انتخابات حاضر باشند.
در طرف تغییرخواهان نیز این‌بار شاهد چند قطب متفاوت خواهیم بود. جریان اعتدالی تلاش می‌کند تا شانس خود را با کاندیدایی اختصاصی بیازماید. در سمت دیگر علی لاریجانی که بعد از اتصال خود به برجام تلاش کرد چهره‌ای جدید از خود بسازد، سعی می‌کند تا در جریان تغییرخواه جای بگیرد. او به لحاظ سیاسی و تشکیلاتی به جریان اصولگرای سنتی وابسته است و برای تغییر منطقه سیاسی خود با مشکلات زیادی روبه‌رو است. اما در این میان چشم امید به حملات رقبای خود دوخته است. حملات کسانی که در میان مردم محبوب نیستند و به هر کسی که حمله کردند برایش محبوبیت ساختند. 84 یا 92؟
بنابراین ما به جای انتخابات بی‌رقیب و دوقطبی، با مدلی شبیه سال‌های 84 و 92 روبه‌رو هستیم. دو انتخاباتی که شبیه همدیگر بود اما دو نتیجه متفاوت برای جریان «تغییرخواه» رقم زدند. میان انتخابات‌های 84 و 92 تفاوتی وجود نداشت، در هر دو انتخابات در جریان مدافع وضع موجود و تغییرخواه شاهد کاندیداهای متعدد بودیم. در انتخابات سال‌های 84 و 92 در جریان مدافع وضع موجود، شباهت تمام و کمال وجود داشت. هیچ‌کدام حاضر به کناره‌گیری به نفع دیگری نشدند. تنها چیزی که تفاوت میان انتخابات سال‌های 84 و 92 را رقم زد، بازیگری جریان تغییرخواه بود. آن‌ها در سال 92 تصمیم گرفتند براساس آنچه از جامعه مشاهده می‌کردند، دست به یک اجماع بزنند و عارف را به نفع حسن روحانی وادار به کناره‌گیری کنند.
اما در این میان نباید فراموش کرد که حسن روحانی که به لحاظ تشکیلاتی به جریان راست تعلق داشت، در نشان‌دادن چهره تغییرخواهانه از خود، آن‌قدر کوشش کرد و موفق بود که جریان تغییرخواه، چاره‌ای جز حمایت از او در آن سال نمی‌دید. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت: اگرچه میز نهایی را شورای نگهبان تعیین می‌کند، اما شرایط انتخابات امسال به احتمال بسیار زیاد شبیه شرایط انتخابات سال 84 و سال 92 خواهد بود که از هر دو جریان «تغییرخواه» و «مدافع وضع موجود» چند کاندیدا در صحنه حاضر باشند. نتیجه را اما رفتار جریان تغییرخواه رقم خواهد زد و در این مسیر ائتلاف‌های پیش از ثبت‌نام می‌تواند کمک بزرگی به تصمیم نهایی بکند. این هشداری است که نباید از آن به سادگی عبور کرد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.