تحلیل سفر پوتین به کره شمالی

حسن بهشتی‌پورنوشت : هم زمانی سفر پوتین به کره شمالی با اجلاس سران ناتو و نیز چند روز قبل از آن نشست گروه هفت بر اهمیت این سفر افزوده است، زیرا در واقع می‌توان گفت پوتین با سفر به کره شمالی و بعد از آن به ویتنام، در عمل به آمریکا این پیام را ارسال می‌کند که برای مقابله با سیاست فشار از همه امکانات خود بهره می‌گیرد.

در همین ارتباط پوتین در یادداشت خود نوشت در روزنامه مذکور نوشت «ما ساز و کار‌های جایگزین تجارت و شهرک‌سازی‌های متقابل را توسعه‌خواهیم داد که تحت کنترل غرب نیستند و مشترکا در برابر محدودیت‌های یکجانبه غیرقانونی مقاومت می‌کنیم‌ و در عین حال ما یک معماری با امنیت برابر و غیرقابل تقسیم در اورآسیا خواهیم ساخت».

یوری اوشاکوف، دستیار رئیس جمهوری روسیه در باره اهداف سفر پوتین گفت «پوتین در سفر به کره شمالی دستور کار «بسیار فشرده‌ای» دارد. هر دو رهبر قصد دارند روز چهارشنبه یک توافق مشارکت راهبردی جدید را امضا کنند که این توافق تحریک‌آمیز یا علیه سایر کشورها نیست، بلکه هدف از آن تضمین ثبات بیشتر در شمال شرق آسیاست. او گفت که قرارداد جدید جایگزین اسناد امضا شده بین مسکو و پیونگ یانگ در سال‌های ۱۹۶۱، ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ خواهد شد».

سفر مهر ماه سال گذشته رهبر کره‌شمالی به روسیه سر و صداهای زیادی را به پا کرد و بحث ارسال تسلیحات از سوی پیونگ‌یانگ به مسکو مجدداً در آن سفر مطرح شد که ریشه آن را باید در جنگ روسیه در اوکراین جست‌وجو کرد. در جریان این سفر پوتین و کیم جونگ اون از سایت‌های کلیدی نظامی و فناوری مانند جدیدترین فرودگاه فضایی روسیه بازدید کردند و احتمالا مذاکرات تسلیحاتی را که بین دیگر مقامات روسیه و کره شمالی در جریان بود، ادامه دادند. در همان زمان این سوال مطرح شد که ابعاد جنگ روسیه در‌ اوکراین تا چه حد گسترده شده است که روسیه تا به این میزان مجبور به واردات تسلیحات شده است؟‌

در پاسخ به این سئوال مهم‌ باید گفت به نظر می‌رسد فرسایشی شدن جنگ، نیاز روسیه را به تسلیحات وارداتی افزایش داده است. ضمن آنکه مسکو شاهد افزایش صادرات انواع سلاح‌های پیشرفته از سوی کشورهای عضو ناتو به اوکراین است به همین دلیل‌ روسیه که پیش از شروع حمله‌ به کشور همسایه خود یعنی اوکراین دومین صادر کننده اسلحه در جهان بعد از ایالات متحده آمریکا بود،‌ اقدام‌های احتیاطی را برای طولانی شدن بازهم بیشتر جنگ انجام می‌دهد. ‌.

در واقع‌ اتحاد سه ضلعی کره شمالی، چین و روسیه در عمل یک نوع مشارکت مشخص را علیه غرب به نمایش می‌گذارد. در این راستا باید توجه داشت که اگر اتفاق غیر قابل پیش‌بینی رخ ندهد‌ پوتین حداقل تا سال ۲۰۳۰ رئیس‌جمهوری روسیه خواهد بود. اولویت نخست او در این مدت پرونده اوکراین است. بنابراین‌ او تمام امکانات خود را بسیج می‌کند تا بتواند این پرونده را به خروجی مورد نظر خود و تیمش نزدیک کند و حتی وزیر دفاع خود را هم پس از سال‌ها تغییر داد که نشان می‌دهد به‌ اقتصاد جنگ بیش از گذشته توجه دارد‌ چرا که فردی را به سمت وزارت دفاع تعیین کرد که سابقه نظامی ندارد و بیشتر به عنوان کارشناس خبره اقتصادی شناخته می‌شود.

با این همه تصور می‌کنم‌ نزدیک شدن روسیه به کره شمالی یک نوع تاکتیک سیاسی مشخص از سوی کرملین به حساب می‌آید. زیرا روسیه می‌داند کره شمالی متحد اصلی چین به حساب می‌آید و بعید است بتواند یک اتحاد استراتژیک بین روسیه،‌ چین و کره شمالی به وجود آورد. ‌‌ اما بر اساس وضعیت فعلی به نظر می‌رسد که مسکو به کره‌شمالی یک نگاه تاکتیکی و نه استراتژیک دارد. در این راستا موشک‌هایی که از سوی کره‌شمالی علیه متحدان اصلی آمریکا مانند کره جنوبی و ژاپن آزمایش می‌شود نوعی نمایش قدرت علیه غرب و شرکای استراتژیک آن در شبه جزیره کره را به تصویر می‌کشد.

ایراس