قالیباف در موقعیت باخت - باخت
ساعت 24 - داود حشمتیان تحلیلگر سیاسی در روزنامه شرق نوشته است: شرایط برای قالیباف در هفته پایانی به گونه‌ای رقم خورده که ماندن و رفتن او برای کمپین پزشکیان، حالت برد-برد ایجاد می‌کند. با این حال کمپین قالیباف به‌شدت تحت فشار جریان جلیلی قرار گرفته تا به نفع او کناره‌گیری کند. آخرین نظرسنجی‌ها از سقوط رای او به زیر 20 درصد حکایت می‌کند و نزولی‌شدن روند آرای یک کاندیدا در انتخابات، برای او سوت پایان کار است. مگر آنکه بخواهد با یک حرکت انتحاری اوضاع را تغییر دهد. نوشته اورا در ادامه می‌خوانید.
با این حال، پیام مهم تجمع انتخاباتی جلیلی در اصفهان و اهواز به قالیباف بود که باید به نفع او کناره‌گیری کند. نشانه‌هایی نیز در فضای مجازی از ستادهای قالیباف دیده می‌شود که نشان می‌دهد آن‌ها به وضعیت «تلخ» شکست و کناره‌گیری مانند سال 96، بیش از همه چیز فکر می‌کنند. چرا قالیباف دچار این وضعیت شد؟ اشکالات کمپین انتخاباتی او در چند دوره حضورش در کجاست که همواره او را به شکست می‌کشد؟ و در نهایت اینکه: چرا ماندن یا کناره‌گیری قالیباف می‌تواند منجر به پیروزی مسعود پزشکیان شود؟ برای قالیباف تنها دو روز فرصت باقی است تا تصمیم نهایی خودش را بگیرد. پایان روز سه‌شنبه آخرین مهلت برای جلیلی یا قالیباف است که بخواهند به نفع یکدیگر کناره‌گیری کنند. درحالی‌که قالیباف سیگنال‌هایی به منظور ایجاد وحدت صادر می‌کند، اما جلیلی محکم از ماندن حرف می‌زند ولی در این روزها شاهد این هستیم که قالیباف حتی یک حضور خیابانی نداشته است.
او تمام تلاشش را می‌کند تا در اتاق‌های دربسته با جمع محدودی از فعالان عرصه بازار یا اقشار خاص دیدار کند. در میان نامزدهای انتخاباتی نیز تنها پزشکیان و جلیلی هستند که به میان مردم رفته و شهر به شهر می‌گردند. پورمحمدی و قاضی‌زاده‌هاشمی از ابتدا وارد این فضای انتخاباتی نشدند. زاکانی نیز شانس خود را در سفر به تبریز امتحان کرد و بازخوردهای تلخی که از استقبال سرد دریافت کردند، او را مجاب کرد که به این کار ادامه ندهد.
قالیباف که در روز ثبت‌نام با هلهله و شادی افرادی که گویی مردم عادی هستند، به ستاد انتخاباتی کشور رفت، اما تاکنون نتوانسته حتی یک تجمع مردمی برگزار کند. این وضعیت در کنار نظرسنجی‌ها که اوضاع او را مناسب نشان نمی‌دهند، شرایط را برای او سخت‌تر کرده است. حربه نظرسنجی سال‌ها اتکای قالیباف در پیش از شروع انتخابات به بالابردن وضعیت خود در نظرسنجی‌ها بود. او به واسطه اینکه شناخته‌شده‌تر بود، همواره از دیگران می‌خواست به نفع او کناره‌گیری کنند. چه در سال 84 که در همان روزهای آغازین از احمدی‌نژاد جلوتر بود، چه در سال 92 که بیشتر از جلیلی رای داشت و چه در سال 96. او همواره از اصولگرایان می‌خواست به خاطر اینکه شناخته‌شده‌تر است، از او حمایت کرده و به نفع او کناره‌گیری کنند، اما هیچ‌وقت نتوانست به خواسته خود جامه عمل بپوشاند. حالا او در وضعیتی قرار گرفته که دو راه بیشتر ندارد؛ ماندن قالیباف، انتخابات را مانند سال 92 رقم می‌زند که سبد رای اصولگرایان میان خودشان تقسیم شد و حسن روحانی از اردوگاه رقیب به پیروزی رسید. و رفتن او نیز شرایط را برای دوقطبی سال 96 مهیا می‌کند که درآن‌صورت نیز نتیجه شکست قطعی جلیلی خواهد بود. اما چرا قالیباف به این وضعیت دچار شد؟ دوراهی باخت-باخت
در این وضعیت کمپین قالیباف با نگاهی به نظرسنجی‌ها اعتماد‌به‌نفس خود را از دست داده است. او که از ابتدا با ژست پیروزی به میدان آمده بود، رفته‌رفته جایگاهش را از دست داده است. نزولی‌شدن روند آرا اهمیت زیادی دارد. قالیباف به‌خوبی می‌داند که وقتی روند آرای فردی در انتخابات نزولی شد، بازگشت تقریبا ممکن نیست. حتی اگر در مناظره‌های آتی بخواهد «انتحاری» عمل کرده و به تقابل با سعید جلیلی بپردازد. قالیباف نه توان آن را دارد که جلیلی را در مناظره‌ها کنار بزند و نه می‌تواند به نفع او کناره‌گیری کند. به‌این‌ترتیب ماندن قالیباف در انتخابات مجموعه آرای اصولگرایان را متفرق می‌کند و هیچ‌کدام از آن‌ها توان پیروزی در مقابل آرای یکپارچه پزشکیان را نخواهند داشت.
درصورتی‌که قالیباف در روزهای آخر کناره‌گیری کند، باز هم اوضاع به نفع کمپین پزشکیان تغییر جهت می‌دهد. خروج قالیباف از انتخابات به منزله ایجاد دوقطبی پزشکیان (بخوانید ظریف و پزشکیان) با جلیلی خواهد شد. دوقطبی برجام و ضدبرجام. دوقطبی‌ای که از حالا نتیجه آن برای همه ا زجمله خود قالیباف روشن‌تر از دیگران است. در چنین وضعیتی، برای قالیباف شاید بهتر این باشد که زودتر از انتخابات کناره‌گیری کند و در مجلس به مهار رادیکال‌ها بپردازد که در دو انتخابات اخیر او را به شکست کشانده بودند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.