جلیلی دنبال تقسیم فقر است

عیسی کلانتری یکی از مدیران ارشد کشور است که در دوره‌های گوناگون در مقام وزارت کشاورزی ونیز معاون رییس جمهور فعالیت داشته و با بالا و پایین سیاست درایران ونیز با طیف‌های مختلف اصولگرایان آشنایی کافی دارد. او باوردارد اگر شهروندان در دوم انتخابات شرکت نکنند و جلیلی بر پزشکیان پیروز شود کشور در فقر فروخواهد رفت. بخشی از صحبت‌های اورا در گفت وگو با اعتماد می‌خوانید:

ازابتدای انتخابات یک دوگانه جدی میان موافقان و مخالفان برجام شکل گرفت و این دوگانه نهایتا با پایان دور نخست انتخابات به‌طور جدی نمایان شد. حضور پزشکیان به عنوان فردی که گفتمانی مبتنی بر تنش‌زدایی، مدارا، تعامل و شایسته‌سالاری را مد نظر دارد در برابر نامزدی که گفتمانی دقیقا در نقطه عکس این مفاهیم دارد، انتخاب را برای مردم آسان می‌کند. واقع آن است که حل مشکلات اقتصادی کشور اساسا بدون حل مسائل بین‌المللی و حل مشکل تحریم‌ها، امکان‌پذیر نخواهد بود. تنها کاری که بدون حل مشکلات بین‌المللی می‌توان انجام داد آن است که تقسیم فقر را در کشور عادلانه کنند. چرا که تقسیم ثروتی وجود نخواهد داشت. اقتصاد ایران در شرایطی است که ثروت جدید نمی‌تواند تولید کند. افزایش تولید ملی، افزایش ثروت سرانه، کاهش فقر و... در زمان تحریم‌ها امکان‌پذیر نیست. در کل در وضعیت تحریم‌ها نمی‌توان شاخص‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی را ارتقا داد. اگر ایده‌های رادیکال‌ها در خصوص تداوم وضع موجود تحقق یابد و تلاشی برای حل معادلات بین‌المللی و رفع تحریم‌ها صورت نگیرد، در خوش‌بینانه‌ترین حالت، فقر به صورت عادلانه بین همه مردم تقسیم می‌شود. چرا که با تحریم، تولید ثروتی وجود ندارد که بشود میان مردم تقسیم کرد و تنها فقر است که به صورت عادلانه میان مردم توزیع می‌شود. این موضوع هم در شرایطی محقق می‌شود که دولت‌ها بتوانند در برابر فساد، رانت و ویژه‌خواری بایستند.

برای تولید و توزیع ثروت به سرمایه‌گذاری نیاز است. در حال حاضر وضعیت سرمایه‌گذاری در ایران منفی است. در شرایط فعلی در اقتصاد ایران حتی امکان جایگزینی استهلاک سرمایه هم وجود ندارد، چه برسد به تولید ثروت جدید. برای تولید ثروت باید زمینه جذب سرمایه‌های خارجی فراهم شود. فردی و جریانی می‌تواند وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم را بهبود بخشد که بتواند گشایش‌های سیاسی و ارتباطی در حوزه بین‌الملل ایجاد کرده و از سرمایه‌های بین‌المللی استفاده کند. همانطور که آقای‌هاشمی رفسنجانی در سال 69 دست به یک چنین اقدامی زد و طی 8سال آن را ادامه داد. ایشان با وارد کردن بیش از 30میلیارد دلار سرمایه از خارج، ‌ابتدا زیرساخت‌ها و زیربناهای اقتصادی را ساماندهی کرد و ثروت عمومی را بالا برد. روند جذب سرمایه خارجی در دولت سید محمد خاتمی هم ادامه یافت و اقتصاد ایران را در آستانه یک جهش قابل توجه قرار داد. دورانی که با انتخابات سال 84 و ورود طیف‌های رادیکال و تنش‌آفرین متوقف شد و ایران را وارد دوره‌ای از تورم و رکود کرد. نامزدهایی که قصد دارند تولید ثروت کرده و با فقر مقابله کنند در وهله نخست باید روابط بین‌الملل را اصلاح کنند. مردم هم باید ببینند کدام نامزد از تنش‌زدایی و توسعه روابط بین‌المللی صحبت می‌کند و کدام نامزد به دنبال توقف توسعه روابط و مذاکره است.

به نظرم اگر مردم در دور دوم مشارکت نکنند و طیف تندرو، سکان هدایت دولت را به دست بگیرد، کشور با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌شود. در ونزوئلا قبل از قدرت گرفتن چاوز، دولتی سر کار بود که حمایت همه قدرت‌های جهانی را داشت، اما زمانی که فقر و نابسامانی و ناکارآمدی شدت گرفت، چاوز روی کار آمد. در واقع ناکارآمدی باعث نزول دولت‌ها و ساختارها می‌شود. مردم باید بدانند اگر تندروها دوباره دولت را به دست بگیرند، ایران به خطر می‌افتد. دولتی نیاز است که رویکرد کارشناسی را بازگرداند و با فساد مقابله کند. انواع و اقسام مفاسد در ایران شکل گرفته که ریشه‌های آن به مدیریت رادیکال‌ها بازمی‌گردد. فساد 3میلیارد یورویی در دوران احمدی‌نژاد و فساد 3.7میلیارد دلاری دبش در دولت سیزدهم نمونه‌هایی از این نوع مفاسد هستند. کسی که ایران را دوست دارد، می‌خواهد آبادی، آزادی و استقلال ایران را ببیند باید پای صندوق‌های رای برود و به اصلاحات تدریجی رای دهد.