در انتهای شب: نمایش واقعیات زندگی

سریال «در انتهای شب» با فضای افقی و مشکلات زناشویی، تصویری واقعی از زنان و مردان ارائه می‌دهد.

به گزارش فیلم‌نت نیوز، آنچه که از سریال «در انتهای شب» به یاد می‌ماند، فیگور آدم‌هایش است: شمایل مغموم و ماتم‌زده زنان و مردانی که دراز کشیده و در خیرگی به هم نگاه می‌کنند. آدم‌ها به جای آنکه در وضعیت عمودی، اتوکشیده و شق و رق همیشگی‌شان در سریال‌های ایرانی باشند، افقی‌اند. بسیاری از میزانسن‌ها روی تخت یا کنار تخت می‌گذرد و بسیاری از دیالوگ‌ها در مورد زناشویی یا تختخواب است؛ جایی که مشکلات زندگی خیلی از ما از همانجا آغاز می‌شود؛ جایی که سال‌ها در سینمای ما نادیده گرفته شده و حالا هرچند کج‌دار و مریز، برای اولین‌بار در سینمای رسمی به آن پرداخته شده است.

سریال «در انتهای شب» تلاش کرده خیلی از اولین‌ها را در فضای رسمی برایمان عرضه کند: شاید اولین بار باشد که قصه‌ای شهری برایمان از رفاقت واقعی زنانه و از خواهرانگی گفته؛ از زنانی که زیرآب یکدیگر را نمی‌زنند، غمخوار هم‌اند و بد هم را نمی‌خواهند. آیدا پناهنده تلاش کرده زن مدرن را با تمام نقص‌ها و خوبی‌هایش به تصویر بکشد. از آن‌سو، از زن دوم یا معشوقه هم یک دیوِ خانه‌خراب‌کن نسازد و مرد را معصوم بی‌گناهی نشان ندهد که برده غریزه‌اش است و اختیاری از خود ندارد؛ مردی که «کوه تستسترون» باشد، با پایین‌تنه‌اش فکر کند و تمام اینها را به مزیت مردانگی مصادره به مطلوب کند. مرد پناهنده رانندگی بلد نیست، مغز اقتصادی ندارد، در مقابل درایت زنش کم می‌آورد و در عین حال مخلوطی از کلیشه‌های مرد سنتی را هم از گذشته تاریخی با خود حمل می‌کند: غیرتی‌‌ست، به نیاز جنسی زنش روی تخت بی‌تفاوت است و… اما با تمام این‌ها مثل ماهی، انسان است. انسانی که در کشاکش سنت و مدرنیته معلق مانده و حالا هیچکدام را ندارد.

پناهنده از زنانش هم قدیس نمی‌سازد و تضادهای درونی‌شان را بی‌پرده نمایش می‌دهد؛ از توام بودن گریه‌های فروخورده و غرور زنانه می‌گوید، یا از شگفتی یک زن از اینکه از رقیب عشقی‌اش بدش نمی‌آید. ماهیِ «در انتهای شب» نمی‌خواهد نقش قربانی را بازی کند. او با وجود تمام دردهایی که کشیده، با تمام اشتباهاتی که کرده، سرش بالاست. گریه‌اش و فروریختن‌اش را از پدرش، شوهر سابقش و از هرمردی که میخواهد او را قضاوت کند، پنهان می‌کند… و بغضش سرانجام جلوی حکیمه می‌ترکد: یار غاری که خود به سرطان سینه مبتلا شده و اسیر درد است. گریه‌ها و آغوش‌های خواهرانه میان ماهی و حکیمه در محل کار و میان ماهی و ثریا در خیابان یکی از واقعی‌ترین تصاویر روابط امروزی زنان ماست.

«در انتهای شب» با وجود تمام ضعف‌هایش به یادمان می‌آورد که می‌توان ادا درنیاورد و تصویری واقعی‌تر از زندگی ارائه داد که دیگر باید از خیلی از کلیشه‌ها گذر کرد.

آرمین اعتمادی فیلمساز

در انتهای شب را در فیلم نت تماشا کنید

این مطلب تبلیغاتی است و محتوای آن توسط سفارش دهنده تهیه شده است.