عطریان فر : وفاق ملی تقسیم غنایم نیست

ساعت 24 -کسانی که آقای پزشکیان را نقد می‌کنند که از رهبری هزینه کرده است مطمئنا به وزرای ایشان رای نداده‌اند. به دلیل آرایشی که میزان آرای وزرا نشان می‌دهد. وقتی چهره‌های شاخص دولت نزدیک به ۶۰-۷۰ رای درمقایسه با دیگر اعضای کابینه بدست نیاورده‌اند نشانگر این است که عوامل افراطی پایداری درمجلس، حضراتی که نام بردید که جزو سران آنانند بطور تشکیلاتی رای نداده‌اند.

محمد عطریان فر فعال سیاسی درگفت وگو با خبرانلاین گفت :مفهوم رفتار دوگانه آنان در بروز تبعیض آراء درنسبت با دیگر وزراء این است که به مضامین و حاق گفته‌های آقای پزشکیان که اشاره کردید توجهی نکرده‌اند. نکته و اشاره‌ای که از زبان پزشکیان در مورد برخی وزرا مطرح شده است فقط داستان رییس جمهور چهاردهم نیست. همه روسای جمهور پیشین هم نامزدها و وزرای پیشنهادی خود را قبل از این که به مجلس معرفی کنند با رهبری درمیان گذاشته‌اند و رهبری هم اگر نظر خیرخواهانه‌ای داشته‌اند به رئیس جمهور وقت منعکس می‌کردند. وی اضافه کرد:البته برخی وزرا در همه کابینه‌ها کسانی هستند که رهبری نسبت به شخصیت ، موضع گیری‌ و دیدگاه‌های سیاسی آن افراد، دغدغه دارند. برخی انتصابات در دولت به گونه‌ای است که رهبری در تایید آن‌ها نقش کلیدی و اول دارند چون بر پایه ماموریت هایی که قانون اساسی بر عهده رهبری گذاشته است، آن وزرای کلیدی مد نظر رهبری کسانی هستند که باید در مقام تحقق مسئولیت هایی که رهبری به عهده دارد، به عنوان کارگزار آن نظریات در دولت نقش آفرینی کنند. از جمله وزیر خارجه و وزیر اطلاعات و وزیر کشور و وزیر دفاع.نسبت به وزارت‌خانه‌های فرهنگی و علمی هم رهبری همواره تذکرات خیرخواهانه‌ای دارند که معمولا به رئیس جمهور متذکر می‌شوند و روسای جمهور هم به توصیه‌های رهبری توجه دارند و به گونه‌ای دست به انتخاب می‌زنند که همدلی و رای موافق رهبری را درحمایت از تصمیم خود دارند.

آن چه که آقای پزشکیان انجام داده و بیان کرده همین روند پیشین است باین تفاوت که گوشه‌ای از این واقعیت جاری را، تنها بخاطر سرسختی‌های بی‌مورد جبهه پایداری را عیان کرده است. واقعیتی که منطق قابل دفاعی دارد و البته در این رابطه نمی‌توان ایرادی گرفت.بهانه‌های جبهه پایداری و دوستانشان برای این بوده که مطامع افراطی و رادیکال خودشان را به گونه‌ای اعمال کنند و نهاد پارلمان و تدابیر معقول آن را تحت تاثیر قرار دهند که خوشبختانه مجلس تحت تاثیر نگاه‌های افراطی این حضرات قرار نگرفت. ان فرتاکید کرد “وفاق” مفهومش این است که گفتمان ملی و همسو بر تمامی اجزای دولت برای تحقق منافع ملی حاکم باشد. گفتمان ملی یعنی هر کسی دعوت به همکاری شده و امروز به عنوان عضوی از کابینه ماموریتی به عهده دارد، به جای این که در مقام تامین منافع جناحی گروه‌های سیاسی در ایران باشد ، عمدتا ذهن و فکرش معطوف به تامین منافع مردم باشد. طبعا کسانی که منافع مردم را در گرایش فراگیر شهروندی تامین می‌کنند عملا در یک فرایند وفاق ملی مدیریت می‌کنند و این رویکرد می‌شود کردار همگانی برای استقرار کابینه وفاق ملی.

این وفاق، مفهومش تقسیم غنایم نیست. وفاق ملی یعنی وحدت نظر و اشتراک فکر در خصوص انجام تکالیف ملی توسط کارگزاران مختلفی که احیانا به واسطه وابستگی فکری ممکن است به جناح‌های مختلف سیاسی هم تعلق داشته باشند.