داستان ترسناک افغانستانی ها در ایران
ساعت 24 -بین اتباع «قانونی» و «غیرقانونی» مرزی نیست. آمار مشخصی از تعداد مهاجران وجود ندارد و انفعال در ساماندهی آن‌ها، سال‌هاست که برای کشور هزینه می‌تراشد. قصه ناتمام مهاجران افغانستانی در ایران، حالا وارد فاز تازه‌ای شده است.
اطلاعات دست داشتن اتباع افغان وابسته به طالبان در جنایت تروریستی راسک و شهادت ۱۲ تن از مرزبانان ایرانی، هرچند پنهان شد، اما فراموش نشد. از قتل وحشیانه داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر نزدیک به یک سال گذشت اما از بار روانیِ سنگین آن کاسته نشد. تجاوز گروهی به یک فوتبالیست نوجوان چیزی نیست که به سادگی بتوان از آن چشم پوشید. اسکندر مومنی، وزیر کشور، در اولین روز کاری خود گفت که پیگیر اخراج اتباع بیگانه غیرمجاز تا پایان سال جاری است. اگر توانِ این تصمیم آقای وزیر، مانند همان دیوار و پاسگاه مرزی است که افغان‌های غیرمجاز حتی بدون کمک از آن پرش کرده و وارد خاک ایران می‌شوند، باید به امتیازات منفی وزیر کشور دولت چهاردهم تا این لحظه، عدد دیگری نیز علاوه کرد! اردیبهشت همین سال جاری، نزاع طایفه‌ای و مسلحانه در مشهد به مرگ یک زن باردار و جراحت سه رهگذر بی‌گناه ختم شد. پر واضح است که هیچ کدام از موارد بالا، مطلقا قابل تعمیم به یک قوم نیست؛ اما بازگشت طالبان به قدرت در تابستان ۱۴۰۰، شمار مهاجران افغان در ایران را صعودی کرد.
وعده بیمه حداقل یک میلیون افغانستانی و «لایحه اصلاح قوانین مدنی تابعیت ایران» نیز آخرین چراغ‌سبز و رسالت دولت سیزدهم در زمینه حضور بی‌رویه اتباع افغان در ایران بود. در حالی‌که مهر بی‌شناسنامه‌ها بر چهره سیستان و بلوچستان سنگینی می‌کند! خبرگزاری «ایلنا» نیز چندی پیش، از تعداد «چندین هزار» نفری افراد بازمانده از تحصیل به خاطر نداشتن شناسنامه خبر داد و نوشت که این افراد از دریافت یارانه، سهمیه نفت، بیمه، آموزش، سند مالکیت و بسیاری از فرصت‌هایی که افراد شناسنامه‌دار از آن‌ها برخوردارند محروم هستند. همین رویه نادرست دولت سیزدهم در مساله مهاجران و سهل‌انگاری در ورود بی‌ضابطه و افسارگسیخته آن‌ها، آنقدر خشم عمومی را برانگیخت که برخی از سوی دیگر بام افتادند. ماجرای گروگانگیری افغانستانی‌های فاقد اوراق هویتی توسط یک گروه ایرانی و پاکستانی که با ارسال فیلم‌های شکنجه آن‌ها برای خانواده، طلب پول می‌کردند، یکی از همین نمونه‌های دگرستیزی و انحطاط اخلاق در جامعه است که در سایه انفعال مسئولان نسبت به بحران مهاجران غیرقانونی شکل گرفت. آقای وزیر، گوش مردم از وعده‌های بعید پر است! اسکندر مومنی، وزیر کشور دولت چهاردهم، در شروع اولین روز کاری خود گفت که پیگیر اخراج اتباع بیگانه غیرمجاز تا پایان سال جاری است. اما چگونه؟ اگر توانِ این تصمیم آقای وزیر، مانند همان دیوار و پاسگاه مرزی است که افغان‌های غیرمجاز حتی بدون کمک و ترس از آن پرش کرده و وارد خاک ایران می‌شوند، باید به امتیازات منفی وزیر کشور دولت پزشکیان تا این لحظه، عدد دیگری نیز علاوه کرد!
جالب آنکه، همزمان با این وعده مومنی، وزیر آموزش و پرورش دولت چهاردهم، با تاکید بر اهمیت تحصیل دانش‌آموزان اتباع، وعده حل مشکلات و دغدغه‌های مهمانان «غیرقانونی» و «غیرمجاز» را می‌دهد! پیامی پر واضح برای دیگر اتباع غیرمجاز که خدایی نکرده نگران تحصیل فرزندانشان نباشند چون حمایت وزیر را دارند.
دیگر نمی‌توان با سیاست‌های اشتباه به استقبال مهاجران غیرقانونی افغان رفت. زمان آن رسیده است که به این دعوت بی‌ضابطه، پیچیده و مشکوک پایان داده شود. حضور غیرقانونی افغان‌ها در ایران نه تنها نظم اجتماعی و اقتصادی کشور را به چالش کشیده، بلکه امنیت ملی را نیز به مخاطره‌انداخته است.
روزنامه توسعه ایرانی
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.