اف ای تی اف و داستان فراموشی

ساعت 24 - قانون اساسی جمهوری اسلامی موادی دارد که سیاست خارجی را در چارچوب‌هایی محدود‌کننده صیانت می‌کند. مدیران و اداره‌کنندگان کشور می‌توانند و توانسته‌اند با استناد به قانون اساسی تصمیم‌هایی درباره مناسبات با جهان بگیرند که بر ابعاد محدودیت‌ها اضافه کرده است.

از طرف دیگر نهادهای بالادستی قدرت سیاسی در ایران غرب‌ستیزی و به ویژه آمریکاستیزی را راهبردی دگرگونی‌ناپذیر می‌دانند و باور دارند تخاصم ادامه دارد. این وضعیت و نیز برخی دوستی‌هایی که ایران در منطقه با گروه‌های هم اندیشه و همراه دارد در نهایت پیامدهایش را بر بخش تجارت و نیز همکاری‌های بین‌المللی در اقتصاد برجای گذاشته است.این‌گونه شده است که جمهوری اسلامی هنوز عضویت سازمان تجارت جهانی را قبول نکرده و از مزیت‌ها استفاده نمی‌کند و البته برخی مداخلات این نهاد را از سر تجارت دور کرده است. ایران برپایه همین محدودیت‌ها و بینش سیاسی اداره‌کنندگان آن با وجود نرمش سال‌های بلافاصله پس از برجام که برخی پیمان‌های بین‌المللی را در شروع کار پذیرفت اما در ادامه کار رها شد. یکی از مهم‌ترین این نهادهای جهانی اف‌ای‌تی‌اف است که یک نهاد ناظر بر جابه‌جایی بانکی و جابه‌جایی پول در سطوح گوناگون بر کشورهاست.

اکنون و پس از اینکه دولت دوازدهم بر اثر اجبار و نخواستن نهادهای دیگر قدرت و باوجود اینکه کارشناسان و فعالان اقتصادی توصیه می‌کردند ایران عضو این نهاد شود اما نشده است. در حالی که منتقدان پیوستن ایران به اف‌ای‌تی‌اف توانستند در این سال‌ها مقوله را کنار بگذارند و ایران را در فهرست سیاه بگنجانند اما هنوز نظریه کارشناسی ندارند. به این معنی که منتقدان بیشتر از اینکه دیدگاه کارشناسی- اقتصادی داشته باشند دیدگاه سیاسی دارند.

میرسلیم یکی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام در همین‌باره می‌گوید که مخالفت ما با این نهاد اعتقادی است نه سیاسی.از سوی دیگر اما فعالان اقتصادی که تولید و تجارتشان به دلیل عدم عضویت در اف‌ای‌تی‌اف گیر افتاده است بارها از مقام‌های دولتی خواسته‌اند موانع پیوستن به این نهاد را از سر راه بردارند و اجازه ندهند اقتصاد و تجارت ایران باز هم در انزوا فرو رود.

نکته مهم این است که با سپری شدن زمان و پدید آمدن رخدادهای تازه بر سختگیری‌های اف‌ای‌تی‌اف اضافه خواهد شد. آیا دولت پزشکیان می‌تواند نهادهای قدرت را مجاب کند؟