سرمایه ارتباطی : کلید طلایی تربیت

ساعت 24- آیا تا به حال احساس کرده اید که با فرزندتان به بن بست رسیده اید ؟ بسیاری از والدین با این چالش روبرو می شوند. اما آیا می‌دانستید که با تغییر رویکرد وسرمایه‌گذاری روی " سرمایه ارتباطی " می‌توان روابطی عمیق و پایدار با فرزندان ایجاد کرد ؟ در این متن ، داستان واقعی خانواده‌ای را خواهید خواند که با تلاش و پشتکار توانستند رابطه خود را با فرزندشان ترمیم کنند. این داستان ، نشان می‌دهد که هرگز برای بهبود روابط دیر نیست و با کسب دانش جدید می‌توان به والدینی آگاه تر و مهربان تر تبدیل شد "

من زیاد به عبارت سرمایه ارتباطی یعنی سرمایه‌ای از روابط مثبت و اعتماد که بین والدین و فرزندانشان شکل می‌گیرد فکر می‌کنم. امیدواریم بتوانیم این ذخیره احساسات مثبت را با فرزندانمان بسازیم تا در مواقع سختی یا زمانی که رابطه ما تحت فشار قرار می‌گیرد ، از آن استفاده کنیم. اگر در سال‌ها‌ی اولیه کودکی فرزندانمان این ساختار(ذخیره سرمایه ارتباطی ) را ایجاد نکنیم ، زمانی که فرزندانمان نوجوان و جوان هستند ، چیزی برای تکیه کردن نداریم – سال‌هایی که ممکن است به روش‌های اصلاح رفتار(تنبیه موقت ،پاداش و تنبیه ) تکیه کرده باشیم دیگر در اختیار ما نیست زیرا فرزندانمان بزرگتر ، و مستقل تر هستند و می‌توانند علیه نمودارهای برچسب ، پاداش‌ها و تنبیه‌ها ( روش‌های تربیتی ما )سرکشی کنند.

یک روز پدر و مادر پسری شانزده ساله برای مشورت به من مراجعه کردند آن‌ها گفتند ، پسرمان دیگر قابل کنترل نیست ، با خواهر و برادرهاش بد رفتاری می‌کند ، بی توجه به قوانین است یعنی دیر وقت از خانه خارج می‌شود و خیلی بعد از ساعت مقرر بر می‌گردد و حالا هم حاضر نیست به مدسه برود. دقیقا همین اتفاق اخیر - یعنی غیبت از مدرسه - بود که این والدین را به دفتر من کشانده بود. آیا برای این خانواده خیلی دیر است ؟ آیا برای خانواده شما خیلی دیر است؟ نه البته که نه. هرگز دیر نیست. ما این را می‌دانیم. اما کار سختی است. تغییر ممکن وسخت است. من به همراه چند متخصص دیگر ، مدت طولانی با این خانواده کار کردیم و شاهد تغییرات چشمگیری بودیم.کار شدید بود ، پر از فراز و نشیب وتا زمانی که همکاری خود را متوقف کردیم ، پیشرفت چشمگیری حاصل شد و همچنین کارهای مهمی نیز باقی‌مانده بود. من هنوز با این خانواده در تماس هستم ، که به طور شگفت انگیزی در مورد ادامه کار برای ترمیم رابطه با پسر بیست ساله شان و همچنین در باره آموخته‌های جدیدشان و شیوه‌های متفاوت پرورش فرزندان کوچکترشان ، آمادگی کامل برای تغییر و بهبود دارند. پدر حدود یک سال پس از شروع همکار یمان ، به من گفت : " ای کاش زودتر به همه اینها فکر کرده بودم. بسیاری از متخصصان به ما توصیه می‌کردند که از روش تنبیه موقت ، مجازات و پاداش استفاده کنیم و همه اینها بسیار منطقی به نظر می‌رسید و همچنین آن‌ها نتایج حیرت انگیزی مبنی بر کاهش نود درصدی رفتارهای نامطلوب سخن می‌گفتند. چه کسی این نتایج را نمی خواست ؟ اما من تصویر بزرگتر را نمی دیدم. ما نمی خواهیم " رفتار کودک خود را شکل دهیم "...ما می‌خواهیم به پسرمان کمک کنیم تا به یک فرد خوب تبدیل شود. ما می‌خواهیم او را درک کنیم ، تا به او در حل مشکلاتی که احساس بدی به او می‌دهند کمک کنیم. هرگز به ذهنم خطور نکرد که رویکرد قبلی ما در واقع مشکلات ما را بدتر می‌کرد. این برای والدین بسیار مهم است که بدانند.

برگرفته از کتاب باطن خوب نویسنده :دکتر بکی کندی

مترجم :منصوره نصرتی کردکندی