حنجره‌های زخمی معدنچیان نای فریاد هم ندارد
ساعت 24 - پانزدهم مهر ماه، بازنشستگان صندوق فولاد از استان‌های مختلف مثل اصفهان، خوزستان و تهران، مقابل نهاد ریاست جمهوری در پاستور جمع شدند تا بعد از مدت‌ها انتظار صدای خود را به گوش رئیس‌جمهور برسانند اما این صدا گویا فرکانس مناسبی نداشت چون نه تنها شنیده نشد بلکه با بازنشستگان برخورد شد.
این بازنشستگان در تجمع روز هجدهم شهریور ماه مقابل وزارت کار، قول و وعده شنیده بودند که 10 روزه بخش مهمی از مشکلات حل می‌شود. بعد از گذشت نزدیک به یک ماه، اتفاقی نیفتاد و بازنشستگان به اجبار به پاستور آمدند.
«اصلاً صدایمان را نشنیدند»، «انگار پشت در یک خانه خالی آمده‌ایم و فریاد می‌زنیم»، «فقط تلاش کردند متفرق‌مان کنند و بی‌نتیجه از مقابل نهاد ریاست جمهوری دامن برچیدیم و رفتیم....».
یک روز بعد از برگزاری این تجمع، سراغ چند بازنشسته فولاد رفتیم. این بازنشستگان که روزگاری کارگر معدن بودند و به امید درمان مناسب و حقوق بازنشستگی کافی، به سخت‌ترین و جانکاه‌ترین شغل دنیا تن داده بودند، امروز از شرایط خرسند نیستند؛ درمان مشکل دارد، حقوق‌ها ناکافی‌ست و متناسب‌سازی به درستی اجرایی نشده است.
این روزها که بحث معدن و کار در معدن به خاطر مرگ ۵۲ کارگر معدنجوی طبس داغ شده، بد نیست بدانیم که فیش حقوقی یک بازنشسته معدن البرز غربی (سنگرود) با بیماری‌های فراوان و تنگی نفس کشنده و در حالی‌که ریه‌هایش دیگر نای ادامه ندارند، چیزی حدود ۱۳ یا نهایت ۱۴ میلیون تومان است.
روزگاری خوب بودیم
«صندوق فولاد روزگاری خوب بود ولی حالا از آن دوران خوش چیز زیادی باقی نمانده...» بازنشسته اول با حسرت این جمله را می‌گوید و ادامه می‌دهد: مشکلات ما یکی دو تا نیست و سال به سال اوضاع‌مان بدتر شد.
این بازنشسته ادامه می‌دهد: سال ۹۹ آمدند حقوق‌ها را همسان‌سازی کردند اما کار را به اصطلاح خودشان «بودجه‌محور» انجام دادند یعنی اگر مثلاً ۳ هزار میلیارد تومان اعتبار برای اجرای همترازی ۹۰درصدی با شاغلان لازم بود، فقط هزار میلیارد تومان اختصاص دادند و گفتند با این مبلغ تا جایی‌که مقدور است همسان‌سازی کنید. در نتیجه، حاصل کار همسان‌سازی نبود. از آن زمان هر چه دوندگی کردیم نتیجه نگرفتیم. اصلاح همسان‌سازی ۹۹ یکی از خواسته‌های ماست و البته مدت‌هاست که بحث درمان هم اضافه شده. زمانی همه حسرت درمان ما بازنشسته‌های صندوق فولاد را می‌خوردند، امروز ما دربه‌در دنبال گرفتن پول نسخه‌هایمان هستیم....
این بازنشسته می‌گوید که زمانی درمانگاه فولاد شبیه خانه ما بود و همه خدمات را با کیفیت مناسب به ما ارائه می‌داد. امروز وقتی می‌رویم می‌گویند برای فلان خدمت قرارداد نداریم! باید صبر کنید. .. او از کشمکش‌های چند سال اخیر با بیمه‌گذاران تکمیلی گلایه می‌کند: شرکت‌ها عوض شدند اما اوضاع اصلاح نشد. خیلی وقت‌ها هم صندوق مقصر است که پول بیمه‌گذار را نمی‌دهد.
وقتی تجمع کردیم کسی از ریاست جمهوری نیامد، انگار پشت در یک خانه خالی بودیم و صاحبخانه به روی خود نیاورد. شاید ما که سال‌ها زیر زمین بودیم، صدایمان سر پیری گرفته و ناتوان است و به گوش آقایان نمی‌رسد.
توسعه ایرانی
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.