بیخانمانی و رهاشدگی بیماران اختلال روانی در ایران
ساعت 24 - رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: بیخانمانی و رهاشدگی از مهمترین آسیب‌هایی است که این افراد با آن مواجه هستند که نمود خوبی هم در جامعه ندارد و با توجه به اینکه ممکن است کنترلی بر رفتار خود نداشته باشد
در افرادی که بیماری‌شان نیز قابل کنترل است در صورتی که بیماری‌شان کنترل نشود بخشی از این اختلالات می‌تواند در قالب خشونت نسبت به خود یا دیگران نشان دهد و می‌تواند هزینه‌هایی را هم برای جامعه و این افراد به دنبال داشته باشد.
به گزارش گروه شهرنوشت «توسعه ایرانی» غفلت از سلامت روان در دنیای پرچالش امروز، تمامی ابعاد زندگی افراد را متاثر می سازد و بر روی طرز تفکر، احساس و نحوه تعامل انسان در هنگام رویارویی با وقایع زندگی، چگونگی مدیریت استرس، نحوه تعامل با دیگران و تصمیمات مهم زندگی، در هر مرحله از زندگی، اثرگذار است.
یکی از مهمترین عواملی که باعث می‌شود افراد نسبت به سلامت روان خود بی توجه باشند، انگ اجتماعیِ اختلالات روان در مراجعه به مشاور، روانشناس یا روانپزشک، است که نه تنها جامعه ایرانی، بلکه تمامی جوامع را دچار کرده است؛ از طرفی، پایین بودن سطح سواد سلامت مردم نیز منجر می‌شود که مقوله خودمراقبتی در حوزه سلامت روان، همچنان مورد غفلت واقع شود. درست است که در سال‌های اخیر انگ مراجعه به مشاور یا روانشناس تاحدودی کاهش یافته، اما هنوز هم این نگرش به قوت خود باقیست و سلامت روان جزو اولویت‌های زندگی مردم محسوب نمی‌شود.
از سوی دیگر یکی از چالش‌هایی که از گذشته بیمارانی که اختلالات روانی مزمن با آن مواجه بودند نگهداری آن‌ها در مراکز تجمعی و دور از خانواده و جامعه بوده است این روش علاوه بر جامعه‌گریزی این افراد مشکلات و هزینه‌های زیادی را بر دولت‌ها تحمیل می‌کرد امروزه براساس تجربه‌های جهانی رویکرد مبتنی بر خانواده محوری و جامعه محوری این بیماران یکی از بهترین رویکردها در خصوص درمان و نگهداری این افراد است.
سید حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفت‌وگو با «توسعه ایرانی» درباره نگهداری بیماران اعصاب و روان با رویکرد مبتنی بر خانواده محور و جامعه گفت: یکی از گروه‌های هدفی که ما در حرفه‌های یاورانه با آن‌ها سر و کار داریم از جمله در حوزه مددکاری اجتماعی بیماران روانی هستند. البته بیماران دچار اختلالات روانی نیز دو گروه هستند که شامل بیماران روانی مزمن و بیماران روانی غیرمزمن هستند. بیماران روانی غیرمزمن نیز کسانی هستند که به درمان پاسخ نداده و باید در یک مرکزی نگهداری شوند که طبق آیین‌نامه دولت در این زمینه که سالیان قبل اعلام شده است سازمان بهزیستی مسئولیت این گروه را برعهده دارد.
لزوم نگهداری بیماران دارای اختلالات روان در کنار خانواده و جامعه
وی با اشاره به بیمار روانی غیرمزمن گفت: بیمار روانی غیرمزمن نیز کسانی هستند که با دارو و سایر مداخلات تخصصی بیماری‌شان قابلیت کنترل را داشته و نیاز به نگهداری بلند مدت در مراکز نیست. اما آنچه که مهم است این است که بتوانیم این افراد را در بستر جامعه مراقبت کنیم و خدمات لازم را به آن‌ها بدهیم و در بستر خانواده نگهداری کنیم و خانواده نیز بخشی از مسئولیت و وقت خود را به این افراد اختصاص دهد. همچنین مردم که در محل یا محدوده زندگی‌شان با خانواده‌هایی که دارای چنین بیمارانی هستند زندگی می‌کنند باید درک و پذیرش درستی داشته باشند. به عنوان مثال اگر خانه‌ای را اجاره می‌دهند همکاری لازم را با این خانواده‌ها داشته باشند. یا اگر در همسایگی ما خانواده‌ای با بیمار روانی زندگی می‌کند اطلاعات‌مان را درباره این خانواده‌ها بالا ببریم و همکاری‌مان را با خانواده‌های دارای چنین بیمارانی افزایش دهیم.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران تصریح کرد: آنچه که مهم است این است که برچسب و انگی است که از گذشته دور ما در جامعه‌مان نسبت به این گروه‌ها می‌زدیم. طبیعتا هر چه به گذشته برویم برنامه‌های درمانی و کنترلی و داروهای موثر برای این افراد کمتر بوده است و با توجه به اینکه این افراد زمانی که مجنون و محجور می‌شوند و به اصطلاح بیماری‌شان شدید می‌شود دیگر کنترلی بر رفتارشان ندارند و از همین‌رو گاهی مواقع نیز اتفاقاتی می‌افتاد اما در سال‌های اخیر با پیشرفت علم و اقداماتی که صورت گرفته است و همچنین تجربه‌های جدید را شاهد هستیم.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.