گفتن و نوشتن درباره ایران ضروری تر از نان شب

ساعت 24 - سرزمین باستانی ایران و شهروندان آن روزهای نفس‌گیری را تجربه می‌کنند. جمهوری اسلامی با این استدلال که با تاب‌آوری می‌توان بر آمریکا و غرب پیروز شد نمی‌خواهد دست‌کم در روی پرده گامی به پس نهد و در میدان نبرد با غرب ایستاده است. ایالات‌متحده آمریکا با یاری غول‌های اروپا و نیز با استفاده از نیروی انباشت شده در اسرائیل از راه‌های گوناگون در برابر ایران صف کشیده و از این راه‌ها به سوی بی‌بنیه کردن جمهوری اسلامی شلیک می‌کنند.

این وضعیت و بی‌تفاوتی کشورهای خاورمیانه به دگرگونی‌های این روزهای منطقه دل هر ایرانی دلسوز را می‌لرزاند و آن‌ها را هراسان می‌کند. مدیران و گردانندگان جمهوری اسلامی اما به شهروندان می‌گویند نیروی لازم و کافی برای عبور دادن کشور از این بحران را دارند و به ایرانیان می‌گویند هراس نداشته باشند.

ایرانیان پرشماری هستند که از ژرفای دل آرزو دارند مدیران دولت و نیروهای نظامی بتوانند به وعده عبور دادن ایران از بحران عمل کنند و امیدوارند روزهای سخت و نفس‌گیر جایش را به آرامش و آسایش دهد. در برابر این بخش از ایرانیان اما بیشتر شهروندان با توجه به خبرها و گزارش‌ها از درون ایران و از بیرون چندان امیدوار نیستند و می‌خواهند بیشتر بدانند و می‌خواهند بیشتر بگویند و کاستی‌ها را نشان دهند.

ایرانیان یادآور می‌شوند آیا نباید نهاد قانونگذاری کشور فعالیت‌های روزمره خود را کاهش دهد و به این بیندیشند که چاره‌کار چیست؟ آیا در حالی که کشور در بدترین روزهای خودش از نظر تخاصمات خارجی روبه‌رو است نمایندگان مجلس باید دنبال زدن یک مهره دولتی باشند؟ آیا در این وضعیت که نیک می‌دانیم نیروهای بیرونی برای تضعیف دولت از هر ابزاری استفاده می‌کنند باید طرح گرفتن قدرت بخش‌خصوصی از اتاق‌های بازرگانی را به مجلس ببرند؟ آیا دولت چهاردهم نباید نیروی کارشناسی بیشتری برای گفت‌وگو و پیدا کردن راه‌حل مساله پیچیده نرخ بهره و نرخ ارز مهیا کند؟ آیا اقتصاددانان ایرانی نباید در این وضعیت ایران بیشتر و صریح‌تر دیدگاه‌های خود را بگویند و به مدیران جامعه هشدار دهند؟

سیاستمداران دلسوز به این مرز و بوم باید این روزها بیشتر به میدان آمده و جدا از جناح‌بندی‌های سیاسی به ایران عزیز بیندیشند و به جلب نظر مدیران بالادستی – اگر به آن‌ها دسترسی داشته باشند– بسنده کنند. این روزها روزهای نگفتن و ننوشتن نیست. باید در چارچوب عرف و قانون گفت و نوشت و یادآور شد ایران خانه همه ایرانیان است. این روزها نیامدن به میدان کاری است که بعدها تاسف‌بار خواهد بود. این روزها گفتن ونوشتن واجب تر از نان شب برای ایرانیان است.