مرز باریک «وفاق» و تسلیم
ساعت 24 -پر بیراه نیست اگر بگوییم در میان روسای جمهور این چهار دهه و اندی که از انقلاب می‌گذرد، مسعود پزشکیان سخت‌ترین دوره ریاست جمهوری را دارد. او در شرایطی وارد پاستور شد که ته مانده سرمایه اجتماعی خرجش شد و بار سنگین حفظ این سرمایه روی دوشش افتاد.
او در وضعیتی رئیس جمهور ایران شده که معیشت و اقتصاد قریب به هفت سال است که در باتلاق تحریم فرو رفته‌اند. چشم میلیون‌ها رای دهنده و حتی آن‌هایی که رای نداده‌اند به دولت اوست تا سیاست خارجی‌اش معجزه‌ای کند برای بیرون کشیدن کشور از باتلاق تحریم.
پزشکیان پس از آبان 98 و یک دوره ناآرامی‌های سراسری بر سر حجاب، رئیس جمهور شده است و حالا وارث تبعات همه آن التهابات نیز هست. فارغ از زمین مین‌گذاری شده‌ای که میراث سال‌های گذشته است، در این چند ماهی که از ریاست جمهوری پزشکیان می‌گذرد، وقایع و رویدادهایی از سر گذشته که منحصر به دوره ریاست جمهوری اوست؛ از جنایت اسرائیل در تهران و ترور اسماعیل هنیه، آن هم تنها ساعاتی پس از تحلیف پزشکیان تا اقدام بی‌سابقه اروپاییها در اشغالگر خواندن ایران! و هجمه به حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه جنوبی‌اش.
در دولت او، ایران و اسرائیل به بالاترین و بی‌سابقه‌ترین سطح تنش رسیده‌اند و سایه این نزاع خارجی، تمام مسائل داخلی را نیز تحت‌الشعاع خود قرار داده است. در همین شرایط است که پزشکیان دیروز در مراسم روز ملی صادرات، گفت «آمریکا و اروپاییها ما را در وضعیتی قرار دادند که نگذارند ایرانمان را بسازیم اما ما مصمم هستیم که ایران را بسازیم.»
دولت چهاردهم اما در این مسیر، نه فقط متاثر از کارشکنی‌ها و خباثت‌های خارجی، بلکه سخت گرفتار اختلافات داخلی نیز هست؛ اختلافاتی که به نظر می‌رسد ایده «وفاق» نیز حریف آن‌ها نشده است.
الاکلنگ وفاق به یک طرف خوابیده!
دولت پزشکیان با شعار وحدت و وفاق، راه را برای حضور عناصر و وابستگان همه جریان‌های سیاسی باز گذاشت. حالا اما در همین ابتدای راه از سوی جناح رقیبش که به مدد رویکرد تکثرگرایی مسعود پزشکیان وارد دولت شده‌اند، تهدید می‌شود به اینکه اگر محمدجواد ظریف را عزل نکند دادگاهی و زندانی خواهد شد!
بسیاری معتقدند بنایی که پزشکیان در تعامل با دیگر جناح‌های سیاسی گذاشته، یک رابطه نابرابر و زیان‌بار برای او و دولتش است. غلامحسین کرباسچی در این باره معتقد است که دولت بعدها از این نوع انتصابات پیشیمان می‌شود و حتما مسائل و مشکلاتی در پی خواهد داشت
مبتنی بر همان دیدگاه همزیستی مسالمت‌آمیز جریان‌های سیاسی در کنار یکدیگر و در نهادهای حاکمیتی و دولت، در این چند ماه تعداد قابل توجهی از اصولگرایان از اصولگرایان میانه تا راست افراطی وارد پست‌های حساس در دولت شده‌اند؛ یکی از آخرین نمونه‌هایش انتصاب مهدی جمالی‌نژاد، از اعضای جبهه پایداری به استانداری اصفهان که با واکنش‌های بسیاری مواجه شد.
البته دولت تاکید می‌کند که افراد را نه بر اساس گرایش سیاسی‌شان، بلکه بنا بر عملکردشان بسنجید و در عین حال اضافه می‌کند که فعلا برای قضاوت درباره عملکرد آنان زود است.
بسیاری اما معتقدند که دولت مسعود پزشکیان در مرز باریک وفاق و تسلیم، به وادی تسلیم افتاده و مغلوب فشارهای جریان مقابلش شده است؛ آنچنانکه در واگذاری صندلی به مخالفانش گشاده‌دستی می‌کند اما همان مخالفان جایی که می‌خواهد یک نماینده اهل سنت از مجلس را برای معاونت خود منصوب کند، سنگ پیش پایش می‌اندازند و اصولگرایان دوآتشه مجلس اجازه‌اش را نمی‌دهد.
پزشکیان قریب به دو ماه پیش عبدالکریم حسین‌زاده، نماینده اهل سنت نقده و اشنویه را به سمت معاون خود در امور توسعه روستایی و مناطق محروم کشور منصوب کرد اما مجلس اوایل ماه جاری با استعفای حسین‌زاده مخالفت کرد. رئیس جمهور حالا برای بار دوم به مجلس نامه نوشته و بهارستان یکشنبه ششم آبان، بار دیگر تقاضای استعفای حسین‌زاده را بررسی کند.
اصلاح‌طلبان معتقدند بنایی که پزشکیان در تعامل با دیگر جناح‌های سیاسی گذاشته، یک رابطه نابرابر و زیان‌بار برای او و دولتش است. محمدعلی ابطحی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در همین باره نوشته: «پایداری‌چی‌ها و مخالفان پزشکیان. نیروهای خالص‌سازی این روزها از دو جهت نانشان در روغنه و بشکن می‌زنند. یکی به خاطر دعوت به کار در بنیادهای بزرگی مثل مستضعفان و ستاد اجرایی و یکی به خاطر دستپاچگی خیلی وزرای پزشکیان که عجله دارند به همان‌ها پست بدهد و یا همان‌ها را نگه دارند. الاکلنگ وفاق در خیلی از وزارتخانه‌ها به یک طرف خوابیده.» توسعه ایرانی
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.