همکاری سرمایه دار و سیاستمدار بدون هراس
ساعت 24 - دونالد ترامپ پس از اینکه از نتایج آرای شمرده شده آگاه شد و دانست که رییس‌جمهور آمریکا شده است یک گردهمایی شاد و سرخوشانه برپا کرد. او در این گردهمایی شماری از نیروهای سیاسی‌اش را که در دوره انتخابات به او یاری رسانده بودند پشت تریبون فرا می‌خواند و با نام بردن از آن‌ها که چه کمکی کرده‌اند از آن‌ها تشکر می‌کند. در میان همه یاوران دونالد ترامپ اما یک سرمایه‌دار بسیار نامدار به نام «ایلان‌ماسک» نیز بود که در نشست نبود اماترامپ به‌طور ویژه‌ای از او یاد کرد.
ترامپ گفت: روزی به محل فعالیت ایلان رفته بودم، روزی که فضانورد او سالم به کره‌زمین بازگشته بود. به او گفتم، ایلان آیا در آمریکا آدم دیگری هست که این کاری که تو کردی را انجام داده باشد؟ ایلان گفت، نه. کاری که ایلان ماسک کرده این است که او میلیون‌ها دلار برای برنده شدن دونالد ترامپ هزینه کرده است. ایلان ماسک یکی از ثروتمندترین مردان آمریکا بدون هراس از اینکه اتهامی به او وارد شود یا اینکه از یک نهادی توبیخ شود که چرا به ترامپ کمک مالی شایان توجهی کرده است، این کار را انجام داد. چرا او می‌تواند چنین کند؟ واقعیت این است که ایلان‌ماسک برای کسب درآمد و رشد روزافزون ثروتش هیچ اقدام غیرقانونی انجام نمی‌دهد و نداده است.
او در چارچوب رقابت برای کسب ثروت و پرداختن سهمش از ثروت به نام مالیات و مسوولیت اجتماعی است. نکته قابل اعتنای دیگر این است که دونالد ترامپ نیز هراسی نداشت از اینکه یک سرمایه‌دار بزرگ به‌طور آشکار از او حمایت کند. شهروندان آمریکایی نیز با این پدیده آسانگیر بوده و هستند. شهروندان آمریکایی می‌دانند اگر ایلان‌ماسک ثروتش را از رانت و فساد به دست می‌آورد نظام سیاسی آمریکا، رسانه‌های پرشمار و آزاد و نیز نظام قضایی به او اجازه رشد نمی‌دادند. در آمریکا هرکسی می‌تواند با اموال خود در چارچوب عرف و قانون عمل کند. این پدیده را می‌توان به عنوان نقطه تمایز نظام سیاسی با دیگر نظام‌های سیاسی شناسایی کرد و شناساند.
به ایران نگاه کنیم آیا در همین انتخابات تازه برگزار شده ثروتمندانی بودند که از پزشکیان در برابر دیدگان شهروندان و گروه‌های سیاسی حمایت مالی کنند؟ بدون تردید این اتفاق افتاده است اما در پشت پرده. چرا؟ چون در ایران ثروت‌اندوزی و کسب درآمد حتی از سوی بخش‌خصوصی اصیل به رانت سنجاق شده است. شهروندان نگاه خشم‌آلودی به ثروتمندان دارند و نیز نظام سیاسی اجازه این کارها را نمی‌دهد. پزشکیان نیز هرگز نمی‌تواند و نتوانست در گردهمایی‌های خود به چنین پدیده‌ای اشاره کند. به نظام سیاسی روسیه نگاه کنید. رقابتی در کار نیست و پوتین از پیش برنده است. الیگارش‌های روسی و او دست در دست هم نظامی برپا کرده‌اند که رقابت در آن معنی ندارد. به چین نگاه کنید شماری آدم که خود از اعضای بلندپایه حزب کمونیست هستند و از سوی این حزب بالا کشیده شده‌اند در یک کنگره پشت درهای بسته رهبر حزب را برای چند سال انتخاب می‌کنند. نظام سیاسی آمریکا این تمایز را دارد که رقابت در آن حرف نخست را می‌زند. شاید روزی برسد که در ایران نیز سرمایه‌داران بتوانند بدون هراس از چیزی بگویند، می‌خواهیم فلان آدم رییس‌جمهور شود و دلمان می‌خواهد برای این کار از مال خود هزینه کنیم.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.