چابهار؛ گنجی در کانون توجه
بندر چابهار نمونه‌ای از همکاری استراتژیک هند و ایران در منطقه و ترویج منافع اقتصادی و سیاسی مشترک است. از سوی دیگر، این پروژه به عنوان بخشی از سیاست‌های منطقه‌ای هند برای گسترش نفوذ در آسیای مرکزی و تقویت جایگاه خود در توازن قوا برای مقابله با نفوذ چین و پاکستان قابل توجه است.
در واقع، چابهار برای هند امکان دسترسی مستقیم به افغانستان و آسیای مرکزی را فراهم می‌آورد و به دهلی‌نو اجازه می‌دهد که این مسیر را بدون نیاز به عبور از پاکستان و با بهره‌گیری از موقعیت جغرافیایی و ظرفیت‌های اقتصادی این بندر به انجام رساند. اهمیت چابهار برای هند در سال‌های اخیر، به ویژه پس از امضای توافق‌نامه سال ۲۰۱۶ میان دو کشور، پررنگ‌تر شده است. بر اساس این توافق، هند متعهد به سرمایه‌گذاری و توسعه تجهیزات و زیرساخت‌های بندر چابهار شد. یکی از اهداف اصلی هند از سرمایه‌گذاری در این پروژه، ایجاد یک مسیر ترانزیتی قابل‌اطمینان و کوتاه‌تر به افغانستان و سپس به کشورهای محصور در خشکی آسیای مرکزی است. با این پروژه، هند توانسته است به شکلی کارآمدتر و کم‌هزینه‌تر کالاهای خود را به این منطقه برساند و از سوی دیگر، نفوذ اقتصادی و سیاسی خود را در منطقه گسترش دهد.
با این حال، آینده این پروژه به عواملی مانند تغییرات ژئوپلیتیکی، سیاست‌های داخلی و بین‌المللی هر دو کشور، و تحولات جهانی وابسته است.
بندر چابهار به‌عنوان یک پروژه استراتژیک برای ایران و هند، نقشی کلیدی در برنامه‌های اقتصادی و ژئوپلیتیکی هر دو کشور ایفا می‌کند. این بندر که در جنوب شرقی ایران و در کرانه دریای عمان واقع شده، نه‌تنها یک شاهراه تجاری برای ایران محسوب می‌شود بلکه به هند نیز فرصتی طلایی برای توسعه همکاری‌های تجاری و تقویت نفوذ خود در منطقه ارائه می‌دهد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.