«مقرری بیکاری» هم از کارگران دریغ می‌شود؟
ساعت 24 - دریافتِ «مقرری بیمه بیکاری» یک حق مسلمِ بیمه‌شدگان صندوق تامین اجتماعی‌ست؛ کارگری که سال‌ها ۳۰ درصد از حقوق ماهانه‌اش بابت حق بیمه کسر شده و سه درصد از این ۳۰ درصد، سهم صندوق بیمه بیکاری‌ست، باید بتواند در صورت «بیکاری ناخواسته و غیرارادی» مقرریِ مکفیِ بیمه بیکاری بگیرد.
در روزهای پایانی مرداد امسال، معاون روابط کار وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی از کاهش آمار مقرری بگیران بیمه بیکاری از ۲۴۰ هزار نفر به ۱۴۰ هزار نفر در دو سال گذشته خبر داد و گفت: در سه سال گذشته تعداد مقرری بگیران بیمه بیکاری از ۲۴۰ هزار نفر به ۱۴۰ هزار نفر کاهش یافته است. طبق آمارهای منتشر شده از سوی مرکز فناوری اطلاعات و آمار و محاسبات سازمان تامین اجتماعی، در بهار سال‌جاری، در فروردین ماه ۲۳ درصد، اردیبهشت ۳۶ درصد و خرداد نیز ۳۷ درصد از مقرری بگیران بیمه بیکاری کاسته شده است. دلایل قطع بیمه بیکاری در سال ۱۴۰۳ اینگونه گزارش شده است: پایان استحقاق بیمه شده با ۵۹ درصد، اشتغال دوباره فرد بیمه شده با ۳۲ درصد، قطع مقرری توسط کارگزاری پنج درصد، احراز شرایط بازنشستگی مقرری‌بگیر با ۲ درصد و سایر موارد نیز ۲ درصد بوده است.
با اینهمه، مشخص نیست که مقرری چند درصد از مقرری‌بگیران بیمه بیکاری به خاطر عدم حضور در دوره‌های اجباریِ مهارت‌آموزی قطع شده است؛ شاید بخش قابل توجهی از آن ۵۹ درصدی که مقرری‌شان به دلیل «پایان استحقاق» قطع شده، همانهایی بوده‌اند که در دوره‌های اجباری سازمان فنی و حرفه‌ای شرکت نکرده‌اند؛ چرا شرکت نکرده‌اند، دلیل خیلی ساده است: هیچ دوره‌ای مناسب حال‌شان نبوده است؛ کارگری که ۱۰ یا ۱۵ سال در یک کارگاه به صورت کاملاً تخصصی کار کرده و تجربه‌اندوخته، حالا که کارفرما تیغ تیز تعدیل را برداشته و بیکارش کرده، چرا باید در دوره‌هایی شرکت کند که چارت آموزشیِ به دردبخوری ندارند؟ این کارگر همه چیز را در حرفه‌ی خودش بلد است، به خاطر کمبود مهارت اخراج نشده!
به گفته‌ی «مهرداد عظیمی» رئیس معاون وزیر و رئیس سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور، بر اساس بند «ب» ماده ۸ قانون بیمه بیکاری مصوب سال ۱۳۶۹، مقرری بیمه بیکاری افرادی که بدون عذر موجه از شرکت در دوره‌های کارآموزی خودداری کنند، قطع خواهد شد.
آیا این دوره‌ها، واقعاً کارایی دارند و موجب بهبود کاریابیِ بیکارشدگان غیرارادی می‌شوند؟ «آرمین خوشوقتی» کارشناس حقوق و روابط کار در پاسخ می‌گوید: متاسفانه بسیاری از دوره‌های مهارت‌آموزی سازمان فنی و حرفه‌ای با نیازمندی‌های واقعی بازار کار تطابق ندارند به خصوص در مورد مشاغل جدید مثل استارت‌آپ‌ها یا شرکت‌های دانش‌بنیان.
او اضافه می‌کند: اعزام اجباری بیکارشدگان به دوره‌های آموزش مهارت، در صورتی که بسیاری از این دوره‌ها تاثیر چندانی در ارتقای مهارت نیروی انسانی ندارند و کارگر بیکار باید وقت بگذارد و در آن‌ها به اجبار شرکت کند، کار درستی نیست.
درست است که سطح مهارتِ کارجویان از جمله فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها معمولاً پایین است و همبستگی میان صنعت و آموزش متداول در خیل عظیم دانشگاه‌ها وجود ندارد اما برای رفع مشکلات کارگرانی که بعد از چند سال کار در محیط کارگاه بیکار می‌شوند، مهارت‌آموزیِ فنی و حرفه‌ای کارگر نیست. ضمن اینکه استقبال پایین کارجویان از فرصت‌های شغلی به دلیل دستمزد و مزایای پایین این مشاغل است؛ در یکی از روزهای پاییزی امسال، علی، جوان ۲۲ سالهای که راننده اسنپ است؛ می‌گوید: من فوق دیپلم دارم اما هر شرکتی می‌روم می‌گویند پایه حقوق ۸ یا ۹ میلیون تومان است که با مزایا و پاداش نهایت ۱۱ یا ۱۲ میلیون تومان می‌شود؛ اسنپ کار کنم، درآمدم بیشتر است، آزادتر هم هستم، حداقل وقتم برای خودم است.
او بلافاصله اضافه می‌کند: البته بگویم بین دوستانم فقط من هستم که «کار» می‌کنم؛ همسن و سالهای من یا بلاگر هستند، یا یوتیوپر و یا گیمر!
ایلنا
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.