هزینه‌های تولید غذا تا سال ۲۰۵۰ چه می‌شود؟

ساعت 24 - سیاست‌های صفر خالص در آسه‌آن ممکن است باعث افزایش ۶۰ درصدی هزینه‌های تولید غذا تا سال ۲۰۵۰ شود. سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی جدید کلید تحول در سیستم تولید موادغذایی منطقه است.

به گزارش ایسنا، بر اساس گزارش مشاور اقتصادی آکسفورد اکونومیکس، در صورت اجرای موفقیت آمیز اقدامات سیاستی برای دستیابی به انتشار خالص کربن صفر، هزینه‌های تولید موادغذایی در آسیای جنوب شرقی ممکن است بین ۳۰.۸ تا ۵۸.۹ درصد تا سال ۲۰۵۰ افزایش یابد.

برای اینکه کشورهای آسیای جنوب شرقی تا سال ۲۰۵۰ اقتصاد خود را به صفر خالص برسانند، باید مالیات‌ها و مقررات بیشتری را در مورد استفاده از سوخت‌های فسیلی که منطقه به شدت به آن متکی است، اعمال کنند. این به نوبه خود هزینه‌های انرژی و نیروی کار را افزایش می‌دهد که دو عامل اصلی بلندمدت هزینه‌های تولید موادغذایی است.

قیمت موادغذایی در اندونزی بیشتر در معرض خطرات انتقال است، به طوری که پیش‌بینی می‌شود هزینه‌ها تا سال ۲۰۵۰ تا ۵۸.۹ درصد افزایش یابد. بر اساس این گزارش پس از آن ویتنام (۵۱.۶ درصد)، مالزی (۳۸.۹ درصد)، تایلند (۳۱.۸ درصد) و فیلیپین (۳۰.۸ درصد) قرار دارند.

قیمت موادغذایی در حال حاضر در منطقه به دلیل رویدادهای شدید آب وهوایی ناشی از تغییرات آب وهوایی در حال افزایش است.

در این گزارش آمده است که افزایش یک درصدی میانگین دما در این پنج بازار تولیدکننده موادغذایی، قیمت‌های تولیدکننده موادغذایی را بین ۰.۹۶ تا ۲.۱۷ درصد افزایش داده است.

نتایج نشان داد که فیلیپین آسیب پذیرترین کشور در برابر افزایش دماست. این حساسیت می‌تواند به دلیل قرار گرفتن کشور در معرض رویدادهای نامطلوب مرتبط با آب‌وهوا مانند طوفان، آسیب پذیری سیستم کشاورزی آن در برابر تغییرات آب وهوایی و زیرساخت ضعیف تر برای تثبیت قیمت باشد. اندونزی با افزایش دو درصدی قیمت‌ها به دلیل افزایش یک درصدی دمای میانگین، دومین کشور آسیب‌پذیر است و پس از آن مالزی (۱.۴ درصد)، تایلند (۱.۳۱ درصد) و ویتنام (۰.۹۶ درصد) قرار دارند.

بیزینس گزارش کرد که با همکاری با شرکت‌های سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به عنوان شرکای تجاری، شرکت‌های محلی می‌توانند تخصص و دانش جدیدی مانند کشاورزی هوشمند با آب وهوا را به دست آورند. این می‌تواند منجر به افزایش کارایی و بهره‌وری و همچنین رقابت جهانی برای مشاغل محلی شود.

چنین مشارکت‌هایی همچنین به باز کردن دسترسی گسترده‌تر به بازار از طریق شبکه‌های بین‌المللی مستقر کمک می‌کند و تنوع صادرات و رشد درآمد را برای کشورهای آسه‌آن ممکن می‌سازد.

آن‌ها همچنین می‌توانند با ارائه کمک‌های مالی و تخصص فنی برای تسریع سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر در این اقتصادها، نقشی محوری در حمایت از انتقال به انتشار خالص صفر در بخش کشاورزی و غذا ایفا کنند. این به این دلیل است که بخش تولید مواد غذایی آسه‌آن در حال ادغام شدن با شبکه تولید جهانی است، زیرا سهم واردات از این منطقه از ۶.۶ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۹.۱ درصد در سال ۲۰۲۱ افزایش یافته است.

در این گزارش آمده است افزایش قیمت موادغذایی در آسیا همچنین نگرانی‌هایی را برای هزینه‌های زندگی در سطح جهانی ایجاد می‌کند. در این زمینه، مداخلات برای مهار قیمت مواد غذایی در آسه‌آن نیز ممکن است به کاهش افزایش تورم برای بقیه اقتصاد جهان کمک کند.