زنگ خطر مهاجرت پرستاران به صدا درآمد!

ساعت 24 - پرستاران حال خوشی ندارند؛ اگر مسئولان به دادشان نرسند این قشر از کادر درمان به زودی زیر بار بسیاری از مشکلات کمر خم خواهند کرد، کار در بیمارستانهای ایران را رها کرده و مهاجرت می‌کنند.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، پرستاری به عنوان بزرگترین بخش از نیروهای حرفه‌ای در خط مقدم ارایه خدمات در سیستم بهداشتی ـ درمانی دارای نقش‌ها و وظایف متعدد و گسترده‌ای است، پرستاری به دلیل همین تعدد و پیچیدگی‌های نقش، یک فعالیت حرفه‌ای است؛ که نیاز به احساس مسوولیت، دقت و هوشیاری زیادی دارد و هرگونه کمبود و نارسایی در سیستم بیمارستان، مسلماً بر کیفیت و کمیت خدمات سلامت، و در نهایت، سلامت افراد و جامعه تاثیر خواهد گذاشت.

از این رو، ماموریت اصلی آموزش پرستاری، تربیت پرستارانی توانمند و شایسته است؛ که دانش و مهارت لازم را برای ارایه مراقبت‌های پرستاری با کیفیت، حفظ و ارتقای سلامت جامعه دارا باشند.

اصلاح ساختاری و منابع، مسیری پرچالش در ارتقای خدمات پرستاری و فرایند حرفه‌ای شدن می‌باشد؛ که می‌تواند بر عملکرد بالینی و کیفیت مراقبت پرستار موثر باشد، دو مولفه ذکر شده برای این مفهوم شامل اصلاح منابع و ساختار سازمانی و اصلاح منابع و ساختار آموزشی است.

توجه و احترام به بیماران اساسی‌ترین حق انسانی آن‌ها بوده و احترام به کرامت انسانی باید رعایت شود و توجه به کرامت انسانی نقش مهمی در حرفه‌ای شدن پرستار دارد، همچنین باید خاطر نشان کرد، وجدان کاری از پایه‌های اصلی عملکرد اخلاقی پرستاری است، اما بسیاری از چالش‌های پرستار بودن که می‌تواند چالش‌های زیادی را برای پرستاران ایجاد کند و این چالش‌ها می‌توانند منجر به خطاهای پزشکی و خطراتی برای ایمنی بیمار شوند که به بیان چند چالش می‌پردازیم:

مرگ و میر بیماران:

مرگ بیمار عامل اصلی استرس در پرستاران است. از آنجایی که پرستاران نسبت به سایر کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، زمان بیشتری را با بیماران و خانواده آن‌ها می‌گذرانند، اغلب با بیمارانی که می‌میرند، ارتباط عاطفی برقرار می‌کنند. پرستاران از بسیاری جهات، برای برخی بیماران غمگین می‌شوند. آن‌ها باید در لحظات سخت در کنار بیماران و خانواده‌هایشان باشند که این امر بر سلامت روانی پرستاران، تاثیر می‌گذارد.

چالش‌های ارتباطی:

ارتباط موثر با بیماران و سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی- درمانی، اغلب برای پرستاران به دلایل مختلف چالش برانگیز است. این امر می‌تواند به ویژه در ارتباط با بیماران با فرهنگ‌های مختلف صادق باشد. موانع زبانی یا تفاوت‌های فرهنگی می‌تواند منجر به انتقال نادرست اطلاعات سلامت در میان پرستاران و بیمارانشان شود.

کمبود کارکنان:

صنعت مراقبت‌های بهداشتی- درمانی همواره از کمبود پرستار رنج می‌برد. در نتیجه کمبود نیروی انسانی، پرستاران ممکن است دو شیفت کار کنند یا مسئولیت بیماران بیشتری را بر عهده بگیرند. کار بیش از حد می‌تواند منجر به خستگی و در نتیجه خطاهای پزشکی شود.

نسبت بیماران بالا:

کمبود نیروی انسانی برابر است با نسبت بالای بیماران به پرستاران، چالشی در پرستاری که می‌تواند منجر به نتایج نامطلوب مراحل درمان بیمار شود. به عنوان مثال، پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) ممکن است به جای یک یا دو بیمار، مسئول سه بیمار یا بیشتر باشند. این افزایش مسئولیت می‌تواند منجر به جا افتادن برخی اقدامات یا خطاهای پزشکی شود.

ترس از بیماری‌های واگیر و خطر آسیب و مرگ:

پرستاران در معرض آسیب‌های مختلف هستند که شایع‌ترین آسیب‌ها مربوط به ستون فقرات و کمر (در اثر بلند کردن بیماران) است. تماس با مواد مضر (فرو رفتن سوزن آلوده و تماس با مواد شیمیایی)؛ و ابتلا به بیماری‌هایی مانند کرونا. درطول همه‌گیری COVID-19بسیاری از پرستاران نگران بودند که ویروس کرونا را به همسر، فرزندان و سایر اعضای خانواده خود منتقل کنند. بسیاری از آنان برای جلوگیری از ابتلای عزیزان خود اقدامات شدیدی انجام می‌دادند، مثلا به محض بازگشت به خانه و قبل از در آغوش گرفتن فرزندان خود، لباس‌های خود را می‌شستند و دوش می‌گرفتند.

خشونت‌های محل کار:

بیمار و همراهانش، بنا به دلایل مختلف از جمله شرایط مختل جسمی و روانی، ممکن است ترس و اضطراب و نگرانی‌هایشان را به صورت خشونت نشان دهند. لذا پرستاران در معرض آزار کلامی و خشونت از سوی بیماران و خانواده‌هایشان هستند.