خشم و ناامیدی در چین آشکار شده است

ساعت 24 - به دنبال یکی دیگر از کشتارهای گسترده در چین در یک شبکه‌ اجتماعی این کشور چنین نوشته شد: «مردم چین بسیار بدبخت هستند. » نویسنده این جمله همچنان نوشت «از این به بعد فقط با تعداد بیشتری از این حملات تقلیدی روبه‌رو خواهیم شد. »کاربر دیگری نوشت: «این تراژدی بازتابی است از تاریکی در قلب جامعه.»

این ارزیابی‌های تاریک که پس از موجی از حوادث مرگبار در چین در سال ۲۰۲۴ مطرح شده، سوالاتی را درباره اینکه چه چیزی مردم را وادار می‌کند تا برای «انتقام از جامعه» غریبه‌ها را به قتل برسانند، برانگیخته است.

دیوید شاک، دانشیار دانشگاه گریفیت در استرالیا می‌گوید: «حملاتی از این دست با وجود جمعیت عظیم چین هنوز هم نادر است و چیز جدیدی نیست، اما به نظر می‌رسد به شکل موج‌هایی رخ می‌دهند که اغلب به عنوان تلاش‌هایی برای جلب توجه هستند. »

امسال به‌ویژه بسیار درآور بوده است. Skip مطالب پیشنهادی and continue reading مطالب پیشنهادی

پوستر تبلیغاتی در دهه هفتاد در چین، دختری تبلیغ پیشرفت تکنولوژی و علم در این کشور می‌کند کشته شدن یک پسر ژاپنی در چین؛ آیا ناسیونالیسم سایبری مقصر است؟ پلیس سریال خشونت‌های پلیس در ایران؛ ضرب و شتم بازداشتی با دستان بسته در کرج دیدار جیک سالیوان با شی جین‌پینگ مشاور امنیت ملی آمریکا در سفر به چین با شی جین‌پینگ دیدار و گفتگو کرد حملات هفته اخیر دو ماه پس از خاکسپاری کشته‌شدگان در یک درگیری مشابه روی داده است آتش‌بس ۷ روزه در نزدیکی مرز افغانستان و پاکستان

End of مطالب پیشنهادی

از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳، پلیس هر سال بین سه تا پنج مورد ثبت کرده بود که در آن‌ها عاملان به عابران یا غریبه‌ها حمله کرده بودند.

در سال ۲۰۲۴، این تعداد به ۱۹ مورد افزایش یافت.

در سال ۲۰۱۹، سه نفر کشته و ۲۸ نفر مجروح شدند؛ در سال ۲۰۲۳، ۱۶ نفر کشته و ۴۰ نفر مجروح شدند؛ و در سال ۲۰۲۴، ۶۳ نفر کشته و ۱۶۶ نفر مجروح شدند. ماه نوامبر به‌ویژه خونین بود.

در یازدهم نوامبر، مردی ۶۲ ساله با خودروی خود به گروهی که در خارج از یک ورزشگاه در شهر ژوهای مشغول ورزش بودند حمله کرد و دست‌کم ۳۵ نفر را کشت. پلیس اعلام کرد که این راننده از نتیجه طلاق خود ناراضی بود. او این هفته به اعدام محکوم شد.

چند روز بعد، در شهر چانگده، مردی با خودروی خود به جمعیتی از کودکان و والدین در خارج از یک مدرسه ابتدایی حمله کرد و ۳۰ نفر را زخمی کرد. مقامات اعلام کردند که او از خسارات مالی و مشکلات خانوادگی عصبانی بود.

در همان هفته، یک دانشجوی ۲۱ ساله که پس از مردود شدن در امتحانات نتوانسته بود فارغ‌التحصیل شود، در محوطه دانشگاه خود در شهر ووشی با چاقو به دیگران حمله کرد، هشت نفر را کشت و ۱۷ نفر را زخمی کرد.

در ماه سپتامبر، مردی ۳۷ ساله در یک مرکز خرید در شانگهای به مردم حمله کرد و با چاقو به آن‌ها ضربه زد. در ژوئن، چهار مربی آمریکایی در یک پارک مورد حمله مردی ۵۵ ساله با چاقو قرار گرفتند. همچنین دو حمله جداگانه به شهروندان ژاپنی رخ داد که یکی از آن‌ها منجر به قتل یک پسر ۱۰ ساله در بیرون مدرسه‌اش شد. ادای احترام با گل در خارج از یک کالج در ووشی، جایی که یک دانشجو در حمله‌ای گسترده افراد را کشت

منبع تصویر، Reuters توضیح تصویر، ادای احترام با گل در برابر یک کالج در ووشی، جایی که یک دانشجو در حمله‌ای گسترده افراد را کشت

پروفسور شاک می‌گوید که عاملان این حملات عمدتاً «افراد تصادفی» را هدف قرار می‌دهند تا «ناخشنودی خود از جامعه» را نشان دهند.

در کشوری با امکانات گسترده نظارتی، جایی که زنان به ندرت از راه رفتن تنها در شب تردید دارند، این قتل‌ها نگرانی‌هایی قابل درک ایجاد کرده است.

اما چه چیزی باعث این تعداد زیاد حملات گسترده در چین در سال جاری شده است؟ اقتصاد رو به کندی

یکی از منابع اصلی فشار در چین، اقتصاد کند است. این مساله پوشیده‌ای نیست که چین با بیکاری گسترده جوانان روبه‌روست و بدهی‌های عظیم و بحران املاک و مستغلات، گاهی پس‌انداز زندگی بسیاری از خانواده‌ها را بلعیده است، بدون آنکه چیزی برایشان باقی بگذارد.

در حاشیه بیشتر شهرهای بزرگ، مجتمع‌های مسکونی نیمه‌کاره‌ای وجود دارند که به دلیل بدهی‌های انبوه سازندگان، تکمیل نشده‌اند. در سال ۲۰۲۲، بی‌بی‌سی با افرادی مصاحبه کرد که در پوسته‌های بتنی آپارتمان‌های ناتمام خود، بدون آب لوله‌کشی، برق و پنجره، زندگی می‌کردند زیرا جایی برای رفتن نداشتند.

جرج مگنوس، همکار پژوهشی در مرکز مطالعات چین در دانشگاه آکسفورد، می‌گوید: «به نظر می‌رسد خوش‌بینی قطعاً کاهش یافته است. اجازه دهید از واژه «گیر افتادن» استفاده کنیم. من فکر می‌کنم چین در نوعی چرخه سرکوب گرفتار شده است: سرکوب اجتماعی و اقتصادی از یک سو و یک مدل توسعه اقتصادی متزلزل از سوی دیگر.»

به نظر می‌رسد مطالعات با افزایش قابل اندازه‌گیری بدبینی در میان مردم چین نسبت به چشم‌اندازهای شخصی خود، به تغییر قابل توجهی در نگرش‌ها اشاره دارند. یک تحلیل مشترک مهم بین ایالات متحده و چین، که برای سال‌ها ثبت کرده بود مردم می‌گویند نابرابری در جامعه اغلب ناشی از کمبود تلاش یا توانایی است، در آخرین نظرسنجی خود نشان داد که مردم اکنون یک «سیستم اقتصادی ناعادلانه» را مقصر می‌دانند.

آقای مگنوس می‌پرسد: «سوال این است که مردم واقعاً چه کسی را مقصر می‌دانند؟» و ادامه می‌دهد: «گام بعدی این است که سیستم برای من ناعادلانه است، و من نمی‌توانم راهی پیدا کنم. نمی‌توانم شرایط خود را تغییر دهم.» کمبود گزینه‌ها

در کشورهایی با رسانه‌های سالم، اگر احساس کنید که ناعادلانه اخراج شده‌اید یا خانه‌تان توسط سازندگان فاسدی که با مقامات محلی همکاری می‌کنند تخریب شده، ممکن است به روزنامه‌نگاران مراجعه کنید تا داستان‌تان شنیده شود. اما این در چین به‌ندرت گزینه‌ای است که پیش روی شهروندان باشد؛ جایی که مطبوعات توسط حزب کمونیست کنترل می‌شوند و به‌احتمال زیاد داستان‌هایی را که بر دولت سایه می‌اندازند منتشر نمی‌کنند.

محاکم نیز – که توسط حزب و برای حزب اداره می‌شوند – کند و ناکارآمد هستند.

بسیاری در رسانه‌های اجتماعی به انگیزه ادعایی عامل حمله ژوهای اشاره کردند: اینکه او به آنچه فکر می‌کرد یک حکم عادلانه طلاق در دادگاه بود، دست نیافته است. بازار کار شلوغ در شهر گوانگژو: بیکاری جوانان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های اقتصادی چین شده است

منبع تصویر، BBC/XIQING WANG توضیح تصویر، بازار کار شلوغ در شهر گوانگژ. بیکاری جوانان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های اقتصادی چین شده است

کارشناسان می‌گویند سایر راه‌های تخلیه خشم نیز محدود شده یا به‌طور کامل بسته شده‌اند.

لینت آنگ، استاد علوم سیاسی در دانشگاه تورنتو که تحقیقات گسترده‌ای در مورد نحوه واکنش دولت چین به اعتراضات مردمی انجام داده، می‌گوید: «مردم اغلب نارضایتی خود را به صورت آنلاین بیان می‌کنند. آن‌ها به اینترنت می‌روند و دولت را سرزنش می‌کنند. .. فقط برای تخلیه خشم خود. یا ممکن است تظاهرات کوچکی سازماندهی کنند که پلیس اغلب اجازه آن را می‌دهد اگر در مقیاس کوچک باشد. »

او اضافه می‌کند: «اما این نوع نارضایتی، حتی در مقیاس کوچک، در یکی دو سال گذشته بسته شده است.»

نمونه‌های فراوانی از این موضوع وجود دارد: افزایش سانسور اینترنت که کلمات یا عبارات جنجالی یا انتقادی را مسدود می‌کند؛ سرکوب لباس‌های‌هالووین که به مقامات طعنه می‌زنند؛ یا زمانی که مردان لباس‌شخصی که ظاهراً توسط مقامات محلی بسیج شده بودند، معترضان را در استان هنان کتک زدند، جایی که بانک‌ها حساب‌های آن‌ها را مسدود کرده بودند.

در مورد مواجهه با واکنش‌های ذهنی و عاطفی مردم نسبت به این فشارها، این بخش نیز کمبودهای زیادی دارد. متخصصان می‌گویند خدمات مشاوره‌ای چین به شدت ناکافی است و برای کسانی که در جامعه مدرن چین احساس انزوا، تنهایی و افسردگی می‌کنند، هیچ راه‌حلی ارائه نمی‌دهد.

سیلویا کواک، استاد دانشگاه شهر هنگ‌کنگ، می‌گوید: «مشاوره می‌تواند به تقویت تاب‌آوری عاطفی کمک کند. » او افزود که چین نیاز دارد خدمات سلامت روان خود را به ویژه برای گروه‌های در معرض خطر که دچار آسیب شده‌اند یا کسانی که بیماری‌های روانی دارند، گسترش دهد.

او می‌گوید: «مردم باید راهبردها یا روش‌های سازنده‌ای پیدا کنند تا با احساسات خود کنار بیایند. .. و این امر احتمال واکنش خشونت‌آمیز در لحظات استرس عاطفی شدید را کاهش می‌دهد. »

این عوامل در مجموع نشان می‌دهد که وضعیت جامعه چین مانند دیگی تحت فشار در حال تنگ‌تر شدن است.

جرج مگنوس می‌گوید: «تعداد زیادی از مردم به طور گسترده به قتل نمی‌پردازند. اما به نظر می‌رسد تنش‌ها در حال افزایش است و به نظر نمی‌رسد که در آینده نزدیک هیچ راهی برای کاهش آن وجود داشته باشد. » پلیس در شانگهای در آستانه‌هالووین برای هر نشانه‌ای از اعتراض یا لباس‌های انتقادی از دولت مراقب است

منبع تصویر، Reuters توضیح تصویر، پلیس در شانگهای در آستانه‌هالووین برای هر نشانه‌ای از اعتراض یا لباس‌های انتقادی از دولت مراقب است

آنچه حزب کمونیست را باید نگران کند، نظرات عمومی است که مسئولیت این وضعیت را بر گردن حاکمان می‌اندازد.

این نظر را در نظر بگیرید: «اگر دولت واقعاً به صورت عادلانه و منصفانه عمل کند، این‌قدر خشم و نارضایتی در جامعه چین وجود نخواهد داشت... تلاش‌های دولت بر ایجاد یک حس ظاهری از هماهنگی متمرکز بوده است. در حالی که ممکن است به نظر برسد که آن‌ها به افراد محروم اهمیت می‌دهند، اقداماتشان بیشترین بی‌عدالتی‌ها را به بار آورده است.»

در حالی که حملات خشونت‌آمیز در بسیاری از کشورها افزایش یافته، به گفته پروفسور آنگ، تفاوت در چین این است که مقامات تجربه کمی در مواجهه با این وضعیت دارند.

او می‌گوید: «من فکر می‌کنم مقامات بسیار نگران هستند چون پیش از این چنین چیزی را ندیده‌اند و واکنش غریزی آن‌ها سرکوب کردن است.»

هنگامی که شی جین‌پینگ، رهبر چین، در مورد حمله ژوهای صحبت کرد، به نظر می‌رسید که او اذعان می‌کند فشار در حال افزایش در جامعه است. او از مقامات سراسر کشور خواست تا «درس‌های سختی از این حادثه بیاموزند، خطرات را در ریشه‌های خود برطرف کنند، اختلافات و درگیری‌ها را در مراحل اولیه حل کنند و اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از جرم‌های افراطی انجام دهند. »

اما تاکنون درس‌هایی که گرفته شده به نظر می‌رسد که منجر به تلاش برای واکنش سریع‌تر پلیس با استفاده از نظارت بیشتر شده است، نه در نظر گرفتن هیچ تغییری در نحوه اداره چین.

پروفسور آنگ می‌گوید: «چین وارد یک مرحله جدید می‌شود، مرحله‌ای که از اواخر دهه ۷۰ به این سو ندیده‌ایم.» او به زمانی اشاره می‌کند که کشور دوباره به جهان باز شد و تغییرات عظیمی به راه‌انداخت.

او می‌افزاید: «ما باید برای رویدادهای غیرمنتظره آماده شویم، مانند تعداد زیادی حملات تصادفی و جیب‌هایی از اعتراض و بی‌ثباتی اجتماعی که ظاهر می‌شوند. »

بی بی سی