رویکرد آخرالزمانی تندروه
ساعت 24 - مدعیان «ظهورگرایی» در ایران هم بدلی هستند. منظور این نیست که مدعیان قبلی واقعی بودند؛ آنان هم جعلی و فیک بودند، ولی شکل‌گیری و رشد و گسترش آن‌ها مبتنی بر زمینه‌هایی بود که موجب شکل‌گیری حرکت‌های آخرالزمانی ولو نادرست می‌شد.
رویکردهای آخرالزمانی به‌طور معمول در شرایطی اجتماعی شکل گرفته و گسترش می‌یابند که جامعه با بحران‌های عمیق، ناامنی، بی‌ثباتی یا تغییرات شدید مواجه است.
بحران‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، دینی و... چون تورم شدید، فقر و بیکاری گسترده و قحطی، جنگ، فروپاشی، بیماری‌های مرگبار، عبور از گزاره‌های ارزشی و دینی موجود، مردم را در بن‌بست فکری و راهبردی قرار می‌دهد.
در چنین شرایطی، افراد از آینده خود نگران شده و می‌ترسند و درعین‌حال، راه‌حلی هم ندارند؛ به همین دلیل غیرمنتظره نیست که به دنبال مفری برای رستگاری و پیدا کردن امید از طریق یک تغییر رادیکال مانند ظهور یک منجی باشند. این باورها می‌توانند به افراد کمک کنند تا با ترس‌ها و ناامیدی‌های خود کنار بیایند و امید به یک آینده بهتر یا رستگاری نهایی را در خود زنده نگه دارند.
این رویکردها گاهی می‌توانند به دو گونه از رفتار متناقض «افراط‌گرایی» یا «انزواگرایی» منجر شوند. یکی از عجیب‌ترین این پدیده‌ها را در «بابیه» می‌توان دید. ۱۸۰سال پیش یک طلبه جوان ۲۵ساله به نام سیدعلی محمدشیرازی خود را «باب» نامید و سپس ادعای امام زمانی و پیامبری نمود. در عرض حدود ۳سال جمعیت بابیه چنان در ایران اوج گرفت که به درگیری با حکومت و سرکوب آن منجر شد.
برای فهمیدن اینکه ایران در ۱۸۰سال پیش چگونه بود، باید کشوری بدون راه و ارتباطات و بسیار عقب‌مانده را تصور کنید بعد ببینیم که چگونه در مدتی چنین کوتاه آنان به چنان گستره‌ای از طرفداران رسیدند؟
دو سال بعد از اعتراضات آنان و با اعدام باب به طور نسبی پایان یافتند، ادامه راه را بهاییت پیمود. تحلیل کارشناسان از شرایط موجود در دوره بابیه همان است که در ابتدا گفته شد. شرایط عمومی ایران در آن مقطع زمانی بسیار بحرانی و همراه با مجموعه‌ای از مسائل و مشکلات گوناگون بود و زمینه چنین توهماتی را فراهم می‌کرد.
تقریباً اغلب جنبش‌های آخرالزمانی در شرایط کمابیش مشابهی شکل می‌گیرند و گسترش می‌یابند و البته آن‌ها طبعاً ضد وضع موجود هستند. وضعیت چنین گرایشی در ایران امروز به‌صورت بدلی درآمده است. برخی از منتظران ناجی موعودشان را در دخالت خارجی می‌بینند. ولی بخش جالب این پدیده موعودگرایانی هستند که برخلاف نص صریح روایات و علمای دینی هر روز در حال تطبیق دادن شرایط روز با علایمی که در احادیث و روایات از زمان ظهور آمده، هستند.
روایاتی که اصولاً مورد تایید علمای دینی نیست یا ضعیف هستند. جالبی این پدیده در انتساب آنان به دفاع از وضع موجود است؛ درحالی‌که خودشان در قدرت هستند و باید مسائل را حل کنند، ولی به علت ناتوانی در انجام وظیفه، حل آن‌ها را به ظهور امام حواله می‌دهند و از این طریق می‌کوشند که مخاطب را در توهم و خیال نگهدارند، به‌جای آنکه موجب تحرکی شوند. رفع فوری و دائمی سفیدی موها با این محصول100% طبیعی!📣
البته حتی اگر هم تحرکی ایجاد می‌کردند، مفید نبود؛ چون ماجرای تعیین زمان ظهور از اساس برخلاف اعتقادات شیعی است و از آن منع کرده‌اند. ولی منع از این جریان انحرافی نه‌تنها فایده ندارد، بلکه به‌طور رسمی حمایت هم می‌شوند چون به‌نوعی امید کاذب برای تمکین به وضع موجود ایجاد می‌کند و اگر هم چنین نبود، نوع دیگری از انحراف فکری برای ایجاد بحران و اغتشاش بود.
گزارش امروز صفحات سیاسی «هم‌میهن» نگاهی است به این پدیده در ایران امروز، که به دلیل شرایط کشور همچنان مخاطبانی دارد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.