وزیر کشاورزی هستید یا وزیر بازرگانی

ساعت 24 - چند دهه پشت سر هم است که وزارت کشاورزی با وزارت بازرگانی- الان این وزاتخانه در مجموعه بزرگ‌تری ادغام شده است- بر سر میزان واردات کالاهای کشاورزی از جمله نهاده‌های کشاورزی و نیز موادغذایی مثل شکر، برنج و روغن مجادله دارند.

وزارت کشاورزی خود را سکاندار بخش تولید می‌داند و وزارت بازرگانی باور دارد که باید بازار این کالاها را جوری تنظیم کند که قیمت این کالاها به دلیل نبود عرضه کافی افزایش نیابد.

این داستان در دولت احمدی‌نژاد به اوج رسید و مجلس وقت ناگزیر شد قانونی را وضع کند که اختیار واردات مواد غذایی و نهاده‌های کشاورزی را نیز به وزارت کشاورزی بدهد تا مدیریت یکپارچه بر تولید و واردات اعمال شود و ناهماهنگی‌ها کاهش یابد.

حالا باید پرسید این ناهماهنگی‌ها برطرف شده است؟ واقعیت این است که نه. در همین سال‌های تازه‌سپری‌شده بارها شاهد بوده‌ایم که وزارت جهاد کشاورزی نتوانسته است بازار را تنظیم کند و روزی قیمت برنج به دلیل ناتنظیمی بازار به اوج می‌رسد و روزی به دلیل واردات انبوه و بیش از نیاز به پایین‌ترین اندازه. الان وضعیت چگونه است؟ آیا وزارت کشاورزی توانسته است ضمن انجام وظایف اصلی خود بازار را تنظیم کند؟ حقیقت این است که پس از مصوبه مجلس و دادن اختیارات بازرگانی خارجی به وزارت کشاورزی این وزارتخانه آرام‌آرام به سویی رفته که بیشتر به وزارت بازرگانی شباهت دارد تا وزارت کشاورزی.

بررسی گفت‌وگوهای تازه وزیر جهاد کشاورزی نشان می‌دهد او بیشتر از اینکه به اصلاحات ساختاری در زراعت و دامداری و جنگل و مرتع بپردازد به بخش بازرگانی اهمیت می‌دهد. وزیر جهاد کشاورزی به جای اینکه کار مکانیزه کردن زراعت و نیز یکپارچه کردن مزارع کوچک و نیز افزایش بهره‌وری از آب و خاک و نیز تغذیه اقتصادی دام و طیور را سامان دهد بیشتر به فکر این است که بازرگانی داخلی میوه شب عید و نیز واردات برنج و چای را سامان دهد. خبرگزاری‌ها دیروز به نقل از او نوشته‌اند: «آنچه میزان ثبت‌سفارش مجاز برای واردات برنج و دیگر کالاها را مشخص می‌کند سوابق متقاضی در پنج سال پیش از ثبت‌سفارش است.» واقعیت این است که وی تا اینجا پیش می‌‌رود که برای بازرگانان سهمیه هم تعیین می‌کند. این در حالی است که اگر فقط دو سال بشود واردات را آزاد کرد بازرگانان مواد غذایی خودشان بازار را به دلیل اینکه ورشکست نشوند تنظیم می‌کنند.