مذاکره برای مذاکره هیچ فایده ای ندارد
یکم- آیا سخن گفتن آدمیان با هم نیرویی برای رفتن و شدن دارد یا اینکه این داوری که حرف مثل باد هواست که بر زبان می‌آید و می‌رود، درست است. خرد انسانی فرمان می‌دهد که قبول کنیم سخن گفتن و گفت‌وشنود آدمیان یکی از مهم‌ترین ابزارها برای دگرگونی‌ها و پیشرفت و باز کردن گره‌هاست.
تجربه جامعه‌های انسانی نشان می‌دهد دو جامعه‌ای که توانایی گفت و شنود دارند بیشتر در مسیر آشتی و پیشرفت قرار می‌گیرند تا اینکه با هم سخن نگویند. دوم- آیا هرگونه سخن گفتن و گفت و شنود همین میزان اثربخشی را دارد؟ بدیهی است که گفت و شنود آداب دارد و اگر آداب و آیین‌ها نادیده گرفته شود فایده‌ای به دست نمی‌آید. آداب سخن گفتن و گفت و شنود چیست؟ یکی از استوارترین آیین‌های گفت و شنود این است که از روز نخست و پیش از اینک چیزی گفته شود دو سوی گفت‌وگو از ابزار فریب و نیز جاخالی دادن استفاده نکنند و نیک و پایدار به این بیندیشند که در پایان گفت‌وگو گام‌هایی برای پیشرفت برداشته شود. سوم- حالا با توجه به بندهای بالا آیا گفت‌وگوهای جمهوری اسلامی با کشورهای اروپایی دارای فایده خواهد بود؟ واقعیت این است که دست‌کم 20سال است ایران و اروپا برای باز کردن گره از پرونده هسته‌ای گفت‌وگو می‌کنند و البته جز در دو سال اجرای برجام به جایی نرسیده‌اند. بنابراین اگر دور تازه گفت‌وگوهای دو طرف برپایی تجربه سال‌های سپری‌شده باشد انتظار نمی‌رود به جایی برسیم. چهارم- آیا روزگار به گونه‌ای است که دوسوی گفت‌وگو آداب را رعایت کنند؟ واقعیت این است که باید کمی جلوتر برویم تا آشکار شود گفت‌وگوها به سرانجامی می‌رسد یا نه. پنجم- پس اگر گره پرونده هسته‌ای و مسائل دیگر باز شود به چه چیزی نیاز است؟ کارشناسان باور دارند جمهوری اسلامی باید قبول کند که گفت‌وگو با واسطه و بدون حضور آمریکا به جایی نمی‌رسد،
بنابراین بهتر است اجازه داده شود که نفر آمریکا در این گفت‌وگوها وارد شود. از سوی دیگر یادمان باشد این روزهای ویژه باید در کانون توجه باشد. گفت‌وگو برای گفت‌وگو، دیگر به پایان راه رسیده است.
جهان صنعت
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.