۶۵ درصد صنعت سیمان تحت نظارت دولتی‌هاست

ساعت 24 - الوندیان گفت: در حال حاضر، ۶۵ درصد صنعت سیمان تحت نظارت دولت است که از این میزان ۳۲ درصد آن متعلق به وزارت دفاع، بانک ملی و بنیاد مستضعفان است.

علی‌اکبر الوندیان، دبیر انجمن کارفرمایان صنعت سیمان، در گفتگو با "خبرنگار بازرگانی ایلنا" با اشاره به اشتغالزایی این صنعت در کشور گفت: صنعت سیمان در ایجاد اشتغال و حفظ پایداری اقتصادی نقش حیاتی ایفاء می‌کند که با اشتغالزائی مستقیم حداقل ۵۰ هزار نفر و تاثیرگذاری گسترده بر حمل و نقل، این صنعت، بخش بزرگی از اقتصاد کشور را تحت پوشش خود قرار داده است.

الوندیان در خصوص اشتغالزایی صنعت سیمان ابراز داشت: صنعت سیمان کشور نقش مهمی در اشتغال‌زایی دارد؛ چرا که جزء صنایع مادر محسوب می‌شود. این صنعت دارای بخش‌های پایین‌دستی و بالادستی نیز هست و اشتغال مستقیم و غیرمستقیم را در کنار هم ایجاد می‌کند.

نظارت دولت بر صنعت سیمان

دبیر انجمن کارفرمایان صنعت سیمان با اشاره به بزرگترین کارخانه سیمان کشور تصریح کرد: بزرگ‌ترین کارخانه سیمان کشور، سیمان آبیک، در کنار ما قرار دارد. این کارخانه بزرگ‌ترین کوره کشور را داراست و توان تولید روزانه ۱۶۵۰۰ تن سیمان را دارد. البته این کارخانه در تابستان دو کوره خود را متوقف کرده بود.

او در مورد سرمایه‌گذاری‌ها نیز گفت: سرمایه‌گذاری‌های این صنعت امروز به ۹۰ میلیون تن در سال رسیده است که واقعاً سرمایه‌گذاری عظیمی است که برای کشور یک جواهر محسوب می‌شود. کارخانه سیمان غرب آسیا، زیرمجموعه بخش خصوصی است که با محدودیت انرژی مواجه شده است و سرمایه‌گذاری در این کارخانه نیازمند ۲۲۰ میلیون دلار است؛ یعنی بیش از ۱۵ هزار میلیارد تومانکه با این محدودیت انرژی، نه تنها خود کارخانه را تحت تاثیر قرار داده است، بلکه تمام صنایع وابسته به آن در منطقه را نیز متزلزل می‌کند.

الوندیان ابراز داشت: در حال حاضر، ۶۵ درصد صنعت سیمان تحت نظارت دولت است که از این میزان ۳۲ درصد آن متعلق به وزارت دفاع، بانک ملی و بنیاد مستضعفان است. ۳۵ درصد از این صنعت نیز بخش خصوصی زیرمجموعه است و بخش خصوصی سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجهی کرده است. همچنین، ۶۵ درصد سهام این صنعت در اختیار سهامداران مردمی است و در بورس عرضه می‌شود.

او در خاتمه گفت: کاهش تولید در این صنعت نه تنها تاثیری منفی بر شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران دارد، بلکه سهامداران در بازار سرمایه، کارگران و تمام صنایع وابسته از جمله حمل و نقل را نیز متضرر می‌کند. به عنوان مثال، حمل و نقل که روزانه دو سرویس بار جابجا می‌کند، اکنون به هفته‌ای یک سرویس کاهش یافته است.