گسترش مناسبات اقتصادی ‌و سیاسی با آمریکا

ساعت 24 - پیشنهاد بنده که در فرسته‌ی بحث هفته‌ی پیش آمده بود، مبتنی بر مرحله‌بندی و استفاده از ظرفیت بخش خصوصی و شرکت‌های غیردولتی است؛ بیشتر دوستانی که اظهارنظر کردند معتقد بودند که این مسیر راهبردی مناسب و عملی به نظر می‌رسد.

با این حال، به نظرم برای تقویت این مسیر و دستیابی به نتایج بهتر، کارهای دیگری هم باید انجام داد: تبادلات فرهنگی، همکاری‌های علمی و تحقیقاتی مشترک میان دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی دو کشور بسیار زمینه دارد. ایرانی‌های شاغل در دانشگاه‌های ایالات متحده نیز برای کاهش تنش‌ها و ایجاد درک متقابل کمک خواهند کرد.

برای تسهیل همکاری اقتصادی، نمی‌توان از چارچوب‌های موثری نظیر موافقت‌نامه‌های مالی، گمرکی، یا بانکی که ریسک‌ها را به‌شدت کاهش می‌دهد و اعتماد تجار و سرمایه‌گذاران را جلب می‌کند، شروع کرد. این اقدامات را باید به آینده وانهاد؛ آینده‌ای که در آن سطح اعتماد ارتقاء یافته باشد. توسعه‌ی تجارت بین دو کشور را باید از حوزه‌های غیرحساس شروع کرد، یعنی از صنایع و حوزه‌هایی باید شروع کرد که حساسیت سیاسی کمتری دارند؛ حوزه‌هایی مانند محصولات کشاورزی، فناوری‌های محیط‌زیستی، و به طور خاص آب؛ اینها راه‌های همواری برای شروع همکاری اقتصادی دو کشور است. بیشتر دوستان در گروه معتقد بودند که مذاکرات باید مستقیم باشد. در گذشته، استفاده از کشورهای ثالث مانند عمان، سوئیس، یا قطر برای میانجیگری یا ایجاد بسترهای همکاری برای رفع و کاهش موانع ضروری شناخته می‌شد؛ اعتقاد این بود که این کشورها می‌توانند میزبان گفتگوهای سیاسی دو طرف باشند.

این کشورها کمتر تلاش کردند میزبان گفتگوهای تجاری یا سمینارهای مشترک ایران و آمریکا باشند. من امیدوارم کارشناسان و مدیران حوزه‌ی سیاسیت در هاما توان دارند که این موضوع را با عمق بیشتری مورد بحث قرار دهند. همان‌طور که در یاداشت قبل نوشتم، ایجاد کانال‌های ارتباطی غیررسمی از طریق انجمن‌های غیردولتی، گروه‌های اجتماعی و اتاق‌های بازرگانی را برای حفظ ارتباطات حتی در زمان تنش‌های سیاسی مهم می‌دانم. این مجاری به‌عنوان واسطه‌های غیررسمی میان دو کشور عمل خواهند کرد.

گروه اینترنتی‌هاما - حسین عبده تبریزی