4 پارادایم‌شیفت ؛ نتیجه توسعه دریامحور
ساعت 24 - نماینده ویژه رئیس‌جمهور در هماهنگی اجرای سیاست‌های کلی توسعه دریامحور و مکران نیز در این نشست طی سخنانی، انتخاب راهبرد توسعه دریامحور را یک پارادایم شیفت بزرگ در کشور توصیف کرد که برای نخستین بار در کشور رخ داده است.
او توضیح داد که این پارادایم شیفت، گذار از پول نفت و بازگشت به پول کار و سازندگی است؛ در واقع این تغییر نگرش به در مفهوم پول رخ می‌دهد و به دلیل اعتیاد به پول نفت، بعد از چند دهه به ضرورت توسعه دریامحور رسیده ایم.
به گزارش روابط عمومی اتاق تهران، علی عبدالعلی‌زاده افزود: هزینه‌کرد منابع نفتی سبب شد که به جای آنکه دولت چشمش به دست مردم باشد و مالیات بگیرد و کشور را اداره کند، مردم چشمشان به دولت باشد. این ملت با چنین شرایطی نمی‌تواند توسعه پیدا کند.
عبدالعلی‌زاده با بیان اینکه پارادایم شیفت بعدی که توسعه دریامحور به همراه می‌‌‌آورد را پارادایم شیفت حکرانی برشمرد و گفت: در این پارادایم شیفت، دولت باید از تصدی‌گری به سیاست‌گذاری روی بیاورد و تصدی‌ها به مردم واگذار شود. به این ترتیب دولت 6 میلیون نفری به دولت 600 هزار نفری تبدیل شود. دولت بزرگ عامل تورم است و از تورم، مالیات دریافت کرده و خود را اداره می‌کند. یعنی دولتی که خود عامل تورم است، روزی‌اش را از تورم حاصل می‌کند.
به گفته او، پارادایم شیفت سوم که حاصل توسعه دریامحور است، تصمیم‌گیری بر مبنای خرد و نه اراده شخصی خواهد بود. پارادایم شیفت چهارمی هم که از نظر عبدالعلی‌زاده می‌تواند شکل بگیرد این است که افراد تا زمانی که توسعه را نفهمیده‌اند، راجع به آن اظهار نظر نکنند. او گفت: با درک توسعه است که توسعه حاصل می‌شود و این مفهوم قابل کپی پیست کردن نیست.
مکران برای ساخت تمدن است نه برای استقرار دودکش کارخانه
نماینده ویژه رئیس‌جمهور در هماهنگی اجرای سیاست‌های کلی توسعه دریامحور و مکران از ضرورت توجه به جامعه‌شناسی این منطقه برای تصمیم‌گیری و تدوین طرح‌های توسعه‌ای برای آن سخن گفت و افزود: عدم توجه به جامعه‌شناسی مکران و تدوین ضوابط برای توسعه آن، ضدتوسعه‌خواهد بود.
او با انتقاد از طرح‌هایی که به دنبال استقرار جمعیت در سواحل جنوبی است، گفت: آیا به این موضوع اندیشیده‌اید که چرا تاکنون زندگی در مکران شکل نگرفته است؟ منطقه‌ای با وسعت 80 هزار کیلیومتر مربع که تقریبا با امارات متحده عربی برابری می‌کند. مکران برای ساخت تمدن است، نه برای استقرار دودکش کارخانه پتروشیمی. مکران آخرین فرصت ما برای ایجاد توازن تمدنی در شمال و جنوب خلیج فارس است. شاید باور نکنید من هر شب خواب مکران را می‌بینم و ترسم این است که نتوانم کاری کنم.
عبدالعلی‌زاده با بیان اینکه این تمدن‌سازی، صرفا کار ما نیست و جهان باید در این امر مشارکت کند، ادامه داد: هر کس گمشده‌ای دارد، می‌گوید برویم مکران. اما تا زمانی که من در این جایگاه هستم، چنین اجازه‌ای را نخواهم داد.
او با تاکید بر اینکه توسعه مکران، تنها بخشی از توسعه دریامحور است، افزود: دریا در ساحل تمام نمی‌شود و دریا به آبادانی خشکی از طریق کریدورها کمک می‌کند. بدیهی است که یکی از پارامترهای توسعه، دسترسی به ریل و جاده است. بنابراین، توسعه و تکمیل کریدور شمال و جنوب برای ما از نان شب هم واجب‌تر است.
این مقام دولتی در ادامه گفت: ظرفیت بنادر جنوبی در جابه‌جایی کالا به 200 میلیون تن می‌رسد و حجم اقلام صادراتی و وارداتی کشور 100 میلیون تن برآورد می‌شود. اگر عاقلانه تصمیم بگیریم، ظرفیت ترانزیت کشور به 100 میلیون تن می‌رسد که در حال حاضر حجم عملیاتی ترانزیت حدود 11میلیون تن است و چنانچه هر تن محموله ترانزیتی را 40 دلار در نظر بگیریم، سالانه 4 میلیارد دلار درآمد ارزی حاصل می‌شود که می‌توان از عواید حاصل از ترانزیت نیز سالی یک کریدور را تکمیل کرد. این سرمایه توسعه است.
او با بیان اینکه در چابهار، هر کانتینر به طور متوسط 35 روز معطل می‌ماند، گفت: در بندر شانگهای به عنوان بزرگ‌ترین بندر جهان، 3 میلیارد تن بار جابه‌جا می‌شود و سه هزار کیلومتر نیز مساحت زمین بندر است. حتی در این بندر نیز کریدورها اهمیت بسیاری دارند و برای استفاده حداکثری از زمین بنادر، ساخت بنادر خشک مورد توجه قرار گرفته است. ما در نظر داریم که سیرجان را به بندر خشک تبدیل کنیم که محموله‌ها به محض ورود به این بندر ارسال شود و گمرک نیز در این بندر خشک مستقر شود. در عین حال، صنایع آب‌بر نیز می‌توانند حول این بندر مستقر شوند و آب مورد نیاز آنها از دریا تامین شود. در نتیجه زمین به مراتب گران‌تر از طلای مکران را هم برای تولید دود و آلودگی اختصاص نداده‌ایم.در واقع صنایع باید حداقل 100 کیلومتر دورتر از ساحل استقرار پیدا کنند.
عبدالعلی‌زاده از برنامه‌های خود برای ایجاد یک مگاپورت در ساحل مشرف به اقیانوس هند خبر داد و گفت: در ذهن من این است که یک مگاپورت با ظرفیت 500 میلیون تن جابه‌جایی بار در این منطقه ایجاد شود تا کشتی‌ها با ظرفیت 700 الی 800 تن نیز بتوانند در این بندر پهلو بگیرند. در ادامه صنایعی چون فولاد و پتروشیمی هم در پس‌کرانه‌ها امکان استقرار خواهند یافت.
او با اشاره به اینکه سواحل جنوبی و شمالی قابل مقایسه با یکدیگر نیستند، گفت: طی سال‌هایی که از تمدن ایران سپری شده تاکنون، تنها 20 درصد سواحل جنوبی کشور اشغال شده و 80 درصد نیز باقیمانده تا آیندگان آن را بسازند. حال برخی طرح‌هایی ارائه می‌کنند و در نظر دارند که 80 درصد ساحل را اشغال کنند. اما اگر چنین شود، دولتی که 30 سال بعد در ایران روی کار می‌آید چگونه می‌تواند از مزایای اقتصاد دریامحور بهره گرفته و کشور را با شرایط روز تطبیق دهد؟ بنابراین ما قرار نیست ساحل مکران را در دوران خودمان از بین ببریم. هدف ما این است که در این دوره، توسعه این بخش را کلید بزنیم.
عبدالعلی‌زاده همچنین از برنامه خود برای ایجاد یک شهر دانش ذیل طرح توسعه دریامحور نیز سخن گفت و افزود: در نظر داریم این منطقه را به سیلیکون‌ولی ایران تبدیل کنیم تا شاید از موج مهاجرت از کشور نیز کاسته شود.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.