سلاح ورزی از بدترشدن معیشت مردم گفت
ساعت 24 - آن طور که محمدرضا فرجی‌تهرانی، رئیس اتحادیه فناوران رایانه اعلام کرده نام‌های تجاری ایسوس و لنوو، به دلیل آنچه فشارهای بین‌المللی توصیف شده، تمایلی به ماندن در بازار ایران ندارند.
پیش از این سرمایه‌گذاری عربستانی شرکت صافولا بهشهر اعلام کرده بود که پس از ۲۰ سال دیگر حاضر به ماندن در بازار ایران نیست.پس از آن نوبت به شرکت اماراتی‌هایپراستار رسید تا به دلیل آنچه واگذاری ساختمان فروشگاه مرکزی این شرکت به بانک شهر بابت رد دیون شهرداری، اعلام شد، فرار را بر قرار ترجیح دهد.
هلدینگ صافولا، سهام خود را به ارزش ۷۰۵ میلیون ریال عربستان معادل ۱۸۸ میلیون دلار فروخت و از ایران رفت.
این شرکت که سهمی قابل توجه از بازار روغن خوراکی در ایران را در اختیار داشت در بیانیه خروج خود، این تصمیم را به «استراتژی گروه برای خروج به موقع از تمام بازارهای غیر اصلی» مرتبط دانست و از «تعهد مستمر شرکت برای به حداکثر رساندن ارزش برای سهامداران و تخصیص مجدد منابع به سمت بازارهایی با پتانسیل بالا» سخن به میان آورد.
صافولا به سابقه خروج خود از مراکش و عراق هم اشاره کرد تا نشان دهد این تصمیم تنها مختص به ایران نبوده است.سرمایه‌گذاران عربستانی و اماراتی در تمام سال‌های پرتنش روابط سیاسی ایران با این کشورها و بحران ناشی از حمله به سفارت و کنسولگری عربستان، حاضر به ترک ایران نشده بودند.
از این رو خروج یک باره آن‌ها از ایران آن هم در حالی که به ظاهر روابط سیاسی به سردی سال‌های قبل نیست، مایه شگفتی است. گویی آن‌ها از چیزی خبر دارند که هنوز خبرش به دیگران نرسیده باشد. « بازگشت ترامپ، عامل اصلی است»
حسین سلاح‌ورزی، رئیس پیشین اتاق بازرگانی ایران در گفت‌وگو با یورونیوز می‌گوید: «من معتقدم که صرفا مسائل اقتصادی دلیل این خروج نبوده و بازگشت ترامپ و تجربه سخت‌گیری‌ها در دوره دولت نخست آقای ترامپ حتما در تصمیم‌گیری آن‌ها تاثیر داشته است.»
به گفته این عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی ایران «در دور اول ریاست جمهوری آقای ترامپ مجموعه شرکت‌هایی که بعد از امضای برجام به سمت ایران آمده بودند، همگی با شیبی تند از ایران خارج شدند. حتی شماری از آن‌ها با پذیرش زیان و صرف‌نظر از هزینه‌هایی که در ایران کرده بودند، حاضر نشدند در ایران باقی بمانند. »
با این حساب شاید سخت‌جانی آن معدود سرمایه‌گذاران خارجی باقی‌مانده در اقتصاد ایران، عجیب‌تر از خروج آن‌ها باشد، سلاح‌ورزی توضیح می‌دهد که «البته معدود سرمایه‌گذاران خارجی که در این سال‌ها در اقتصاد ایران باقی مانند، مسائل و مشکلاتی به ویژه در حوزه قوانین و مقررات داشتند، مجموعه قوانین و مقرراتی که در ایران متناظر با موضوع سرمایه‌گذاری خارجی وجود دارد و مسائل مالیاتی مرتبط با آن، همچنین اشکالاتی که در زمان خارج کردن سود حاصل از این سرمایه‌گذاری و سهامداری برای آن‌ها ایجاد می‌کند، مشکلاتی عمده برای این سرمایه‌گذاران به حساب می‌آید.
در عین حال رئیس پیشین اتاق بازرگانی ایران، نقش عوامل اقتصادی در خروج دامنه‌دار سرمایه‌گذران خارجی از ایران را نادیده نمی‌گیرد. «حذف ارز ترجیحی هم بی‌تاثیر نبود»
به گفته سلاح ورزی «در مجموع شرایط اقتصاد کلان ایران برای سرمایه‌گذاری مناسب نیست و البته اینکه دولت جدید در بودجه سال آینده، امکان استفاده از ارز ترجیحی برای واردات مواد اولیه روغن خوراکی را برداشته در تصمیم شرکت صافولا، بی‌تاثیر نبوده، به هر حال چشم انداز سودآوری این شرکت هم برای آینده چندان مساعد نبود و در نهایت همه اینها دست به دست هم داده تا این تصمیم را بگیرند و از بازار ایران خارج شوند. »
واقعیت این است که در دست کم ۱۵ ساله گذشته، تحریم‌های ایالات متحده، اضافه شدن تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا در مقاطعی، عرصه به اقتصاد ایران را چنان تنگ کرده و فشارها را به قدری اضافه کرده که حجم و ابعاد اقتصاد ایران سال به سال کوچک‌تر شده و تنها در یکی دو سال اخیر است که به مدد بازگشت بخشی از فروش و صادرات نفت، اقتصاد ایران توانسته نیم خیز شود.
حسین سلاح‌ورزی شرایط یکی دو سال اخیر را به کاهش سخت‌گیری‌های دولت بایدن در اعمال تحریم‌ها علیه ایران نسبت می‌دهد و می‌گوید: «اما به نظر می‌رسد بازگشت ترامپ و سیاست‌های مرتبط با فشار حداکثری ایشان، خیلی سریع کانال ارتباطی و درآمدی فروش نفت ایران به چین را مختل کند یا دست کم تحت تاثیر قرار دهد به طوری که باعث کاهش جدی فروش نفت و افت درآمدهای نفتی ایران می‌شود. » امیدی نیست، در انتظار روزگاری حتی سخت‌تر
به نظر می‌رسد این پیش‌بینی‌ها و خروج سرمایه‌گذاران خارجی از بازار ایران همگی بر پایه سابقه تاریخی دولت نخست آقای ترامپ و اعمال سیاست فشار حداکثری در آن دوره است که به زانو درآوردن اقتصاد ایران را در دستور کار داشت. اما دست‌کم تا اینجای کار به نظر می‌رسد، پیام‌های متفاوتی از تهران و واشنگتن مخابره می‌شود که تکرار شرایط قبلی را با اما و اگر همراه می‌سازد.
این پیام‌ها گاه رنگ و بویی امیدوارکننده از نشستن بر پایه میز مذاکره یا حتی توافق‌های موردی و محدود را در ذهن تداعی می‌کنند، اگرچه حسین سلاح‌ورزی چنین امیدی ندارد. به گفته رئیس پیشین اتاق بازرگانی ایران، «علی رغم تمام خوشبینی‌هایی که وجود دارد یا تحلیلگران سیاسی معتقدند سیگنال‌های مثبتی از دو طرف انعکاس می‌یابد، اما من هیچ گونه افق مشخص، برنامه، چشم انداز یا یک پیش‌بینی نزدیکی نمی‌بینم برای اینکه مذاکراتی جدی صورت بگیرد و این مذاکرات منجر به توافقی بشود و آن توافق باعث شود تا فروش نفت ایران به طور عادی، بدون تخفیف و بدون تهدید و محدودیت از سر گرفته شده و نهایتا باعث بازگشت ایران به زنجیره خلق ارزش در اقتصاد بین الملل شود. »
آقای سلاح‌ورزی ادامه می‌دهد: «چنین چشم اندازی را نه تنها در کوتاه مدت، حتی در میان مدت هم نمی‌بینم.»این فعال اقتصادی بخش خصوصی بر این باور است که اقتصاد ایران در سال جاری و سال‌های آتی با ادامه روند فعلی، شرایطی حتی سخت‌تر را تجربه کند.
آقای سلاح ورزی برآورد خود از آینده اقتصاد ایران را چنین توضیح می‌دهد: «به نظر می‌رسد کاهش درآمدهای نفتی در سال آینده و باقی ماندن هزینه‌های دولت در سال آینده باعث بروز یک کسری بودجه قابل توجه خواهد شد که این کسری بودجه، بروز تبعات دومینو واری در اقتصاد ایران را به دنبال خواهد داشت که نتیجه آن کاهش قدرت خرید و آسیب دیدن معیشت عمده مردم ایران است و متاسفانه شرایط حتی نسبت به گذشته سخت تر هم خواهد شد. »
اقتصاد ایران برای تحقق رشد اقتصادی هشت درصدی هدف در برنامه‌های توسعه، سالانه به دست‌کم ۱۲۰ تا ۱۳۰ میلیارد دلار سرمایه ثابت خلاص نیاز دارد. پیشتر مسعود پزشکیان این رقم را در حدود سالی ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیارد دلار برآورد کرده بود که به گفته رئیس دولت چهاردهم ۱۰۰ میلیارد دلار آن باید از محل سرمایه‌گذاری خارجی تامین شود. این نیاز به سرمایه‌گذاری به عنوان پیش‌نیاز رشد ۸ درصدی در حالی مطرح می‌شود که معدود سرمایه‌گذاران خارجی حاضر در بازار ایران، در صف خروج ایستاده‌اند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.