دیابت نوع یک معکوس شد

ساعت ۲۴- براساس یک تحقیق پیش بالینی جدید، پیوند سلول‌های تولید کننده انسولین همراه سلول‌های مهندسی‌شده سازنده عروق خونی به طور موفقیت آمیز دیابت نوع یک را معکوس کرده است.

مهر به نقل از نیواطلس، با انجام تست‌های بیشتر این روش نوین امکان درمان این بیماری را در آینده فراهم می‌کند.

جزیره‌های پانکراس پانکراس تنها بافتی از بدن هستند که در واکنش به افزایش سطح قند خون انسولین تولید می‌کند. در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک ، سیستم ایمنی به این جزیره‌ها حمله و آن‌ها را اندک اندک از بین می‌برد و درنتیجه کمبود انسولین به وجود می آید. در همین راستا پیشرفت‌های زیادی در خصوص پیوند جزیره‌های پانکراس ایجاد شده که ابزارهایی نویدبخش برای احیای تولید انسولین در بدن هستند.

اما یک چالش بزرگ تکثیر محیط‌های مملو از رگ است که جزیره‌های پانکراس بدن برای بقا به آن‌ها نیاز دارند. اکنون محققان دانشگاه «ویل کرنل مدیسن» طی تحقیقی جزیره‌های مذکور را همراه سلول‌های مهندسی‌شده سازنده عروق خونی پیوند زدند و دیابت را در موش‌ها معکوس کردند.

مولف ارشد این پژوهش در این باره می‌گوید: تحقیق پیش رو زیربنای پیوند زیرپوستی جزیره پانکراسی را به عنوان یک گزینه درمانی ایمن و ماندگار برای دیابت نوع یک ایجاد می‌کند.

در حال حاضر روش‌های معمول برای پیوند شامل تزریق جزایر استخراج شده از پانکراس اهداکننده به ورید پورت کبدی است. این روش معمولاً به وسیله یک سوزن نازک که از طریق پوست به کبد وارد می‌شود، انجام می‌گیرد. هنگامیکه جزیره‌ها وارد کبد شوند، در رگ‌های خونی کوچکی به نام سینوسوئید قرار می‌گیرند تا بتوانند اکسیژن و مواد مغذی را از بافت اطراف دریافت کنند و همزمان رگ‌های خونی جدیدی را طی چند هفته به وجود بیاورند.

بسیاری از این جزیره‌ها به دلیل التهاب، فقدان اکسیژن و حمله سیستم ایمنی از بین می‌روند. بیمار برای جوگیری از پس زدن جزیره‌ها نیز باید برای مدتی طولانی داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف کند.

به همین دلیل محققان خواستار توسعه روشی کم تهاجمی تر بودند که اجازه می‌دهد جزیره‌های اهداکننده (donor islets) در محلی قابل دسترس تر مانند زیر پوست کاشته شوند و همین امر بقای نامحدودی جزیره‌ها را امکانپذیر می‌کند. بنابراین آن‌ها سلول‌های اندولتیال (EC)انسانی را که داخل رگ‌های خونی قرار می‌گیرند را مهندسی کردند تا EC ها دوباره برنامه ریزی شده عروقی یعنی R-VEC ها را بسازند.

پژوهشگران نخست R-VECها را در یک دستگاه میکروسیال( یک آزمایشگاه کوچک روی تراشه) آزمایش و مشاهده کردند R-VECها خود را به شکل شبکه‌ای از رگ‌های قادر به حمل خون انسان سرهم بندی کردند. هنگامیکه جزیره‌های انسانی با R-VEC‌های انسانی ترکیب شد، تمام جزیره‌ها خود رادر یک شبکه عروقی تازه تشکیل شده، به کار بردند و R-VEC ها رگ‌های کوچکی را ایجاد کردند که جزیره‌ها را دربر گرفتند و به آن‌ها نفوذ کردند. جزیره‌هایی که رگ‌های خونی داشتند، فعال بودند و در واکنش به گلوکز انسولین تولید می‌کردند.

در مرحله بعد آن‌ها جزیره‌ها و R-VEC ها را زیر پوست موش‌های دیابتی تزریق کردند. در بدن موش‌های دریافت کننده پیوند شبکه جزیره‌هایی با عروق ایجاد شد. موش‌ها انسولین انسانی تولید کردند که گلوکز خون را به مدت بیش از ۲۰ هفته تنظیم کرد. این مدت تاثیرگذاری به محققان نشان داد گرفت R-VEC دائمی است.