نگرانی مدیران شهرستانها از دبستانهای مختلط
ساعت 24 - وزیر اسبق آموزش و پرورش در واکنش به دلواپسی برخی مقامات محلی در شهرستانها از مختلط بودن برخی مدارس گفت: در سطوح سنی پایین تفکیک جنسیتی دانش‌آموزان را خیلی ضروری نمی‌بینم. از سال‌ها قبل در روستاها مدارس ابتدایی مختلط بوده و کسی هم ایرادی نمی‌گرفت.
به گزارش خبرنگار ایلنا، روز شنبه در دیدار مدیران مدارس با وزیر آموزش و پرورش، مدیر یک مدرسه شبانه‌روزی در یک شهرستان، از ابراز نگرانی بعضی از نهادهای محلی این شهرستان نسبت به اختلاط دختر و پسر در این مدارس گلایه کرد.
نظر مدیر یکی از مدارس شبانه‌روزی را در این زمینه جویا شدیم و او در گفت‌وگو با ما در این باره توضیح داد: علی‌رغم وسعت حوزه‌ای که در شهرستان ما وجود دارد، منطقه‌مان کم‌جمعیت است. به خاطر همین، اگر مدارس فقط دخترانه یا پسرانه باشند، جوابگو نیستند و در نتیجه نمی‌توانیم کلاس تشکیل دهیم. برای اینکه هم بتوانیم معلم به این‌ها اختصاص دهیم، هم تعداد دانش‌آموزان به حدی برسد که بتوانیم برایشان کلاس بگیریم کلاس‌ها باید به‌صورت مختلط برگزار شوند.
به گفته وی، برخی نهادهای محلی و برخی نمایندگان شهرستان در مجلس، خواستار تفکیک جنسیتی کلاس‌ها هستند، اما به محض اینکه تفکیک صورت بگیرد، از طرف وزارت‌خانه آموزش و پرورش کلاس تعلق نمی‌گیرد و مدرسه تعطیل میشود. البته خوشبختانه در منطقه ما از نظر ساختمان مشکلی وجود ندارد و تنها تعداد پایین دانش‌آموزان مشکل‌ساز است. از سال‌ها قبل در روستاها مدارس ابتدایی مختلط بوده و کسی هم ایرادی نمی‌گرفت
«مرتضی حاجی» وزیر اسبق آموزش و پرورش به تشریح دیدگاه خود در این خصوص پرداخت و به خبرنگار ایلنا گفت: دو نکته به نظر من می‌رسد؛ اول اینکه مدارس مورد اشاره، علی‌القاعده مدارس بالاتر از دوره ابتدایی هستند، زیرا از سال‌های قبل در روستاها حتی مدارسی با دو یا سه دانش‌آموز برای دوره ابتدایی تشکیل می‌شده و همیشه هم مختلط بوده است. هیچ زمانی هم کسی ایرادی از این بابت نگرفته، دانش‌آموزان دوره ابتدایی در کنار هم بوده‌اند، در کلاس‌ها درس‌شان را می‌خوانده‌اند و معلم‌شان هم مشترک بوده است.
وی ادامه داد: پایه‌های اول، دوم و سوم را نیز علی‌رغم تفاوت در محتوای درسی یک معلم اداره می‌کرده، چون تعداد دانش‌آموزان کم بوده است، یعنی برای مثال هیچ‌وقت گفته نمی‌شد چون ۲ دانش‌آموز سال دوم ابتدایی داریم، کلاس این پایه تشکیل نشود. بلکه تشکیل می‌شد، اما همزمان با آن، کلاس اول و سوم نیز در همان محیط برگزار می‌شد. هیچ مشکلی هم وجود نداشت و هیچ‌کس هم ایراد شرعی نسبت به این قضیه نمی‌گرفت. فکر می‌کنم، دلواپسی‌ها بیشتر مربوط به دوره متوسطه باشد
حاجی ادامه داد: من فکر می‌کنم این بیشتر مربوط به دوره متوسطه باشد که در آن مسئله قدری متفاوت است؛ اولاً از لحاظ سنی وضعیت بچه‌ها تغییر کرده، ثانیاً باید توجه کنیم که اصل قضیه تامین حقوق فرزندان کشور برای دسترسی به آموزش رایگان تا پایان دوره متوسطه است؛ یعنی هیچ‌جای قانون اساسی اجازه نداده که اگر شما در یک منطقه‌ای دانش‌آموز کم داشتید، حق آن تعداد کم دانش‌آموز ضایع شود. این حق برای همه بچه‌ها است. حتی اگر یک دانش‌آموز در یک منطقه محروم فاقد دبیرستان وجود داشته باشد، باید تدبیری اندیشیده شود که حق او ادا شود. این حقی قانونی و شرعی بر ذمه دولت جمهوری اسلامی است و باید آن را تامین کند. حال اگر امکانات، از نظر ساختمان یا معلم متخصص این اجازه را نمی‌دهد، توجیهی برای این نیست که حق آن فرزند نادیده گرفته شود و ادا نگردد. باید راه‌حلی برایش پیدا کرد.
وزیر آموزش و پرورش دوره اصلاحات توضیح داد: راه‌حل‌هایی که از گذشته وجود داشت یکی همین مدارس شبانه‌روزی بود که برای دوره متوسطه مختلط نبودند. دانش‌آموزان دختر و پسر در این مدارس حداقل در سطح خوابگاه از هم جدا بودند و تا جایی که من به خاطر دارم کلاس‌های درس‌شان نیز از هم جدا بود. حال این چه مربوط به منطقه عشایری باشد و چه جای دیگر. در زمانی که من مسئولیت داشتم، برای اینکه این اشکال کلی منتفی شود، با همکارانم طرح خوابگاهِ مرکزی را راه‌اندازی کردیم. یعنی اینکه دانش‌آموزان از روستاهای مختلف به یک مرکز نسبتاً پرجمعیت‌تر بروند و آنجا برایشان خوابگاهی ساخته شود. در این مراکز، دبیرستان‌های متعدد برای محصلان رشته‌های مختلف هست. به این‌ترتیب روزها هرکس در رشته مورد علاقه و در مدرسه‌ای مطابق با جنسیت خود درس می‌خواند و شب را در خوابگاه به سر می‌برد. ساخت مدرسه در مناطق با دانش‌آموز کم مقرون به صرفه نیست
وی تاکید کرد: لذا به نظرم علی‌القاعده نباید چنین مشکلی وجود داشته باشد، زیرا بنا نیست در منطقه‌ای کم‌جمعیت دبیرستان ایجاد کنیم، زیرا وقتی تعداد دانش‌آموزان کم باشد تامین هزینه آن عملی نیست. به‌ویژه که در دوره متوسطه (به‌ویژه در دوره دوم آن) درس‌ها تقسیم‌بندی و رشته‌ها جدا می‌شوند. اگر مثلاً فرض بگیریم در دوره اول متوسطه پنجاه دانش‌آموز تحصیل می‌کردند، این‌ها وقتی به دوره دوم برسند در چند رشته تقسیم‌بندی خواهند شد و در هر رشته پنج، ده یا دوازده نفر باقی می‌مانند که ساخت مدرسه برایشان مقرون به صرفه نیست.
او اضافه کرد: اما اگر منطقه‌ای را انتخاب کنیم که در آن برای رشته‌ها و جنسیت‌های متفاوت دبیرستان موجود باشد، با تامین خوابگاه مرکزی مشکل رفع می‌گردد و کسی هم نباید نگران شود. آنچه باقی می‌ماند این است که دولت تکلیف دارد سرویس رفت‌وآمد بچه‌های ساکن مناطق دورتر را با اتومبیل‌هایی ایمن و مناسب در اول هفته برای آمدن به مرکز و در پایان هفته برای برگرداندنشان تامین کند. لازم نیست در هر جایی که عشایر اتراق می‌کنند، یک دبیرستان دایر کنیم
وزیر اسبق آموزش و پرورش در خصوص کمبود امکانات در مدارس عشایری گفت: لازم نیست در هر جایی که عشایر اتراق می‌کنند، یک دبیرستان دایر کنیم. بلکه باید بچه‌های دبیرستان را به منطقه‌ای ببریم که در آنجا دبیرستان وجود دارد. هزینه این کار نیز نباید به پدر و مادر این دانش‌آموز تحمیل شود، چرا که این تکلیف دولت است که این آموزش رایگان را تامین کند. اگر در جایی ساختمان و دبیر در اختیار نیست و امکانات کم است، باید بچه‌ها را به جایی منتقل کرد که ساختمان، مدرسه و دبیران مناسب وجود دارد تا فعالیت تحصیلی‌شان را ادامه بدهند و روزهای تعطیل آن‌ها را پیش خانواده‌هایشان برگرداند.
حاجی تصریح کرد: من در سطوح سنی پایین‌تر تفکیک جنسیتی دانش‌آموزان را خیلی ضروری نمی‌بینم. باید حمل و نقل بچه‌ها را به مراکز جمعیتی با دبیرستان‌های مناسب با ایمنی کامل و امکان اقامت شبانه، دولت تقبل کند. طبیعتاً هزینه خورد و خوراک آن‌ها نیز در ایامی که در خوابگاه هستند به عهده دولت است. در گذشته هم این اتفاق افتاده و این کار جدیدی نیست. این وظیفه‌ای است که در قانون اساسی برای دولت تعیین شده و به دانش‌آموز هم حق داده شده که تا پایان دوره متوسطه از آموزش و پرورش رایگان برخوردار باشد. این برخورداری، حق دانش‌آموز و تامین آن تکلیف دولت است و هیچ ابهامی در این قضیه وجود ندارد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.