تاب آوری کارگران در ته خط
ساعت 24 - شوربختانه فضای سیاسی داخلی و خارجی گونه‌ای شده است که کیک تولید ناخالص داخلی ایران به این زودی‌ها با این دست فرمان بزرگ نخواهد شد. در چنین روزهای سختی چه باید کرد؟ این استدلال کارفرمایان که آن‌ها مسوول شتابان شدن نرخ تورم نیستند و از رکود بازار در سال‌های تازه سپری شده آسیب دیده‌اند با واقعیت‌های موجود می‌خواند و در این‌باره کمتر تردید وجود دارد.
اما در سوی دیگر میلیون‌ها کارگر و بازنشسته کارگری ایستاده‌اند که نرخ تورم شتابان قدرت خرید آن‌ها را به‌اندازه‌ای کاهش داده که در حال حاضر با این میزان دستمزد توانایی‌هایشان برای اداره خانواده به استیصال رسیده است.
کارگران ایرانی در نقطه‌ای لرزان ایستاده‌اند و تاب‌آوری آن‌ها در پایین‌ترین درجه است و چیزی هم برای فروختن جز نیروی کار خود ندارند. به همین دلیل است که اگر نرخ مزد سال1404 به‌اندازه‌ای قابل اعتنا افزایش نیابد بسیاری از کارگران دیگر نمی‌توانند به این وضعیت ادامه دهند. چه باید کرد؟ اول از دولت شروع می‌کنیم. نهادی که در دو،سه سال فعالیت دولت سیزدهم و نیز حتی در دولت دوازدهم به جای تعادل بخشی به میزان مزد و هزینه‌های زندگی در سمت کارفرما ایستاد و نرخ رشد مزدها را نصف رشد تورم قرار داد.
به دولت توصیه می‌شود این‌بار در کنار کارگران بایستد و به کارفرمایان یادآور شود که کارگران چیزی برای از دست دادن ندارند و خشم پنهان آن‌ها را باید جدی گرفت. نهاد دولت اگر می‌خواهد به تهیدستان رسیدگی کند حالا در جایی است که می‌تواند با کمک به کارگران این راهبرد را پیش ببرد. میلیون‌ها کارگر شاغل فقیر داریم که اکنون می‌شود از آن‌ها به‌طور واقعی حمایت کرد. از سوی دیگر کارفرمایان ایرانی که بسیاری از آن‌ها دلسوزند و نیک می‌دانند کارگری که ذهن و جان ناراحت دارد و مدام غصه معیشت خانواده را می‌خورد برای او با بهره‌وری کامل کار نخواهد کرد. کارفرمایان می‌توانند به طور دسته‌جمعی نرخ سود کمتری را برای یک‌سال در دستور کار قرار دهند و امیدوار باشند کارگران با بهره‌وری بالا جبران کنند و نیز دولت با افزایش بخشی از درآمد کارفرمایان از پرداخت مالیات به آن‌ها کمک کند.
یادآوری این نکته ضرورت دارد که تاب‌آوری کارگران در برابر فشار تورم با شتاب بالا در حال رسیدن به ته خط است.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.