سهم خوداشتغالی در ایران هم شرم‌آوراست
ساعت 24 - آمارهای سازمان بین‌المللی کار نشان می‌دهد ما چقدر عقب افتادیم. در مقایسه فیمابین کشورهای توسعه یافته و توسعه نیافته، سهم خوداشتغالی در ایران هم تاسف‌آور است، هم حیرت‌انگیز و هم شرم‌آور. در بازه زمانی ۳۱ ساله طبق برآوردهای این سازمان در سال ۲۰۲۲(۱۴۰۱ شمسی)، ۴۲.۵ درصد اشتغال در ایران بر مدار خوداشتغالی می‌چرخد و این هولناک است.
محمد بحرینیان ، صنعتگر ایرانی ضمن بیان مطلب بالا گفت:در طول ۳۱ سال این سهم تنها حدود ۵ درصد کاهش یافته. این سهم علامت خوبی به اقتصاد نمی‌دهد و نشان از نا کارآمدی و ناتوانی در توسعه و ایجاد شغل برای نیروی کار دارد. قوای مجریه و مقننه ما باید از چین و برخی از کشورهای دیگر درس می‌گرفتند که چگونه آن‌ها موفق شدند.
لیکن به گمانم در بسیاری از تصمیم گیران اقتصادی کشورمان اهلیت حرفه‌ای وجود نداشته و آن‌ها قادر به درس آموزی، تحلیل و تبیین از این گونه کشورهای موفق نبوده‌اند و به علت همین رویه است که کشورمان در چنبره بسیاری از مشکلات و گرفتاری‌ها اسیر شده و دست و پا می زند و دستاوردهای کشور در قواره منابع عظیم در اختیارش نبوده است.
مذاکرات مزدی در سال ۱۴۰۳ زودتر از همیشه به پایان رسید و امسال کارگران پیش از فرارسیدن آخرین روز سال از میزان افزایش دستمزد در سال آینده مطلع شدند. رشد ۴۵ درصدی حداقل دستمزد در سال جاری در حالی اتفاق افتاد که صدای پای تورم به گوش می‌رسد و افزایش شدید قیمت‌ها در بازار ارز و طلا و سکه تا حدی نگرانی‌ها در این زمینه را افزایش داده است. اقتصاد ایران در سال‌های اخیر درگیر بحرانی جدی بوده و تورم بالاتر از چهل درصد قدرت خرید خانوار ایرانی را نشانه رفته است.
در این زمینه اما صداهایی به گوش می‌رسد که بر عدم موافقت کارفرمایان با افزایش حقوق و دستمزد بیش از تورم اعلامی از سوی نهادهای رسمی دلالت دارد. بخب
وی گفت: بعضا این گونه مطرح می شد که کارفرمایان با افزایش دستمزد مخالف هستند. صراحتا بگویم که صنعتگران واقعی کارآفرین و دلسوز برای تولید و آینده این کشور علاقمند هستند کارگران شریف ایران زندگی بهتر و شرافتمندانه‌ای داشته باشند. جنگ امروز بر سر بهره‌وری است
در دنیای امروز و دنیای پیشرفت و فناوری، جنگ صرفا بر سر جذب سرمایه مادی و فیزیکی و جذب ماشین آلات، یعنی ساختار فیزیکی و سخت افزاری نیست. امروز جنگ بر سر بهره‌وری نیروی انسانی است. سرمایه انسانی با استفاده از ابزار فیزیکی دست به خلق؛ تولید و نوآوری می زند. موفقیت واقعی کشورها، نه در ترازنامه مالی، که در ترازنامه انسانی آن‌ها نهفته است. انسان‌های خسته و ناراضی، هرگز نوآوری نمی‌آفرینند.
او در توضیح این مطلب افزود: ما راضی هستیم حقوق نیروی کار در حدی اضافه شود که در یک دوره زمانی مشخص عقب ماندگی مزدی از تورم جبران شود چرا که پول ناشی از فعالیت تولید صنعتی واقعی دارای ارزش افزوده بیشتر و به ویژه از نوع فناورانه، پولی تمیز و پاکی است که مثل خونی تازه در رگ‌های اقتصاد جریان پیدا می‌کند و باعث انسداد نمی‌شود. این پول؛ اقتصاد را به جلو می‌برد و باعث پیشرفت و شکوفایی می‌شود. در دنیای امروز؛ بدون تردید و بدون اغراق باید بگویم که شکوهمندی کشورها متعلق به شکوهمندی صنایع آن‌هاست. امروز کشورها شکوه و عظمتشان را از شکوه و عظمت صنایعشان می‌گیرند.
او پول حاصل از این فعالیت را زندگی بخش نامید و گفت: پولی که از تولید به دست می‌آید، به واسطه‌ی ارزش افزوده‌ای که شکل می‌گیرد، جان تازه‌ای به اقتصاد می‌بخشد. این پول حاصلِ نوآوری و ساخت است، برای همین مانند خونی تاره در اقتصاد عمل می‌کند. اما پول حاصل از دلالی و واسطه گری که همچون خون مرده است، با ارزش افزوده بی کیفیت؛ همچون چربی در رگ‌های اقتصاد تجمع کرده و باعث نابرابری وانسداد شده و سبب ایجاد تورم در هر جامعه‌ای می‌گردد. اگر در جامعه‌ای درآمد از طریق تولید صنعتی حاصل شود، شاهد کاهش فقر و کاهش نابرابری خواهیم بود.
بحرینیان به خبرانلاین توضیح داد: گفت: در بررسی برخی کشورهای پیشرفته در صنعت، با برخی از دلائل چرائی اهمیت داشتن و اولویت دادن به این بخش دراقتصاد آن‌ها مواجه شدیم. مثلا ما محاسبه‌ای درباره حجم منابع واریز شده توسط یک مجموعه صنعتی با درصد ساخت داخل مقبول بیش از شصت درصد و دارای محصول تولیدی با سطح تکنولوژی متوسط رو به بالا، به حساب‌های عمومی در اقتصاد همچون حقوق و دستمزد ، مالیات و سهم پرداختی تآمین اجتماعی در عرض یک سال نمودیم- با این توضیح که هنوز پرداختی‌های در قالب بهره بانکی، پرداختی به پیمانکاران و امثالهم را انجام نداده ایم- تعجب آور است که این مقدار چه حجم عظیمی از گردش منابع را نشان می‌داد.
اگر یک شاخص، یعنی آخرین سرمایه پرداختی به روز شده آن بنگاه را نیز در نظر می‌گرفتیم، این منابع بیش از صدها برابر میشد. همین رویه مشخص می‌کند که چرا این گونه اشتغال آفرینی از طریق تولید صنعتی در آن کشورها ارزشمند و احترام آفرین است. درحالی که در اینجا بسیاری از موارد اجرائی و تقنینی بر ضد تولید صنعتی می‌باشد. پس می‌توانید تجسم کنید که صنعت در این کشور می‌تواند روح و جان اقتصاد باشد و چرا باید کارآفرین واقعی صنعتی و کارگر صنعتی مورد تکریم قرار گیرد و زندگی او با فعالیت شغلی‌اش تامین شود و معیشتی در حد معقول و مناسب داشته باشد.
وی گفت: این‌ها آدرس‌های غلطی است که برخی برای توجیه کارهای خود می‌دهند والا آن‌چه تورم ایجاد می‌کند افزایش دستمزد نیست بلکه وابستگی حیرت انگیز بسیاری از صنایع به مواد خارجی و ارزبری بالا، قطع برق کارخانه‌ها ، مسدود نمودن تامین منابع مالی برای صنعت و امثالهم است که فعالیت تولیدی را برای بخش مولد اقتصاد ایران سخت، طاقت فرسا و تحقیرکننده کرده است.
وی گفت: بیان نظراتی به غیر از این واقعیات، آدرس‌های غلطی است که برخی برای توجیه کارهای خود می‌دهند، و الا آن‌چه که منجر به تورم می‌شود؛ افزایش دستمزد نیست، بلکه وابستگی حیرت انگیز بسیاری از صنایع مونتاژی به مواد خارجی و ارزبری بالای آن‌ها، قطع بی رویه برق کارخانه‌ها، مسدود نمودن تامین منابع مالی برای صنعت، همچنین هدایت بسیار نادرست منابع مالی این کشور به سوی فعالیت‌های نامولد و سود جویانه و عدم حمایت واقعی از تولید و امثالهم است که فعالیت تولیدی را برای بخش مولد اقتصاد ایران سخت، طاقت فرسا و تحقیرکننده کرده است. پیشنهاد برای منطقه‌ای شدن دستمزد
بحرینیان در جواب این سئوال که رسیدن حداقل دستمزد به بیش از۱۰ میلیون و سیصد هزار تومان تا چه میزان راضی کننده است؟ گفت: یکی از اشتباهات در کشور ما عدم پذیرش تعیین حقوق بر اساس منطقه فعالیت بنگاه تولیدی است. همین مساله در محرومیت مناطق مختلف کشورمان موثر است.
او با تاکید بر اینکه باید بررسی بیشتری از زوایای مختلف موضوع انجام شود، گفت: به گمانم این حقوق تعیین شده برای برخی مناطق خوب است و برای برخی مناطق کفایت یک زندگی شرافتمندانه را نخواهد داشت. از این رو تغییر در مکانیزم تعیین دستمزد اتفاقی است که می‌تواند زمینه را برای بهبود وضعیت مهیا نماید. اقتصاد توان ایجاد شغل ندارد
او در بخش دیگری از این گفتگو در جواب این سئوال که آیا صنعتگران به واسطه‌ی کمی حداقل دستمزد با کمبود نیروی کار مواجه شده‌اند؟ گفت: متاسفانه در برخی مناطق این اتفاق افتاده است. خود ما و سایر کارآفرینان صنعتگر هم تلاش زیادی برای حمایت از نیروی کار داریم. در کل ضرر معقول نبودن دستمزد این است که باعث می‌شود کسی انگیزه کار مولد پیدا نکند و این خطر بزرگی برای اقتصاد و رونق مشاغل کاذب است.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.